تقوا قلب را حيات مى‏ بخشد

   حيات قلب و روشنايى دل، به تقوا و ورع انسان بستگى دارد، آن كس كه ‏تقوا دارد، از حيات قلب، بصيرت و نورانيّت دل برخوردار است و آن كس كه‏ آلوده به گناهان است و تقوا ندارد، دلش زنگار گرفته و خالى از معنويّت است.

   حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام مى‏ فرمايند:

مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ ماتَ قَلْبُه.(2)

آن كس كه ورع او كم باشد، قلبش مرده است.

   كسى كه خواهان بصيرت و حيات معنوى است، بايد داراى تقوا و ورع‏ باشد؛ تا نه تنها در دنيا از زندگى معنوى برخوردار شود، بلكه در جهان ديگر نيز رستگار بوده و از نعمتهاى بى‏ پايان خداوند بهره‏مند باشد.

   حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام مى‏ فرمايند:

مَنْ أَحَبَّ فَوْزَ الْآخِرَةِ فَعَلَيْهِ بِالتَّقْوى.(3)

هر كس دوست دارد رستگارى در آخرت را، بر او باد به تقوا و پرهيزكارى.

   تقوا، بهترين پشتوانه و محافظ همۀ كسانى است كه آن را كسب مى‏ كنند.

   تقوا در فتنه‏ ها، گمراهي ها و بدعتها همچون حصارى قوى، شخص متقى را از گمراه شدن حفظ مى‏ كند، و واقعيت فتنه‏ ها را اگر چه به ظاهر جلوه‏ اى زيبا داشته باشند، آشكار مى‏ نمايد.

   تقوا همچون دژى محكم، پناهگاه انسانِ با تقوا است.

   حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در گفتارى ديگر چنين فرموده‏ اند:

اَلتَّقْوى حِصْنُ حَصينٍ لِمَنْ لَجَأَ إِلَيْه.(4)

تقوا حصارى است محكم، براى آن كس كه به او پناه برد.

---

2) شرح غرر الحكم: 269/5.

3) شرح غرر الحکم : 394/5.

4) شرح غرر الحكم: 2/2.