1 - شيخ ابن قولويه در كتاب «كامل الزيارات» مى‏ نويسد:

   امام صادق ‏عليه السلام مى‏ فرمايد:

روزى امام حسين ‏عليه السلام در دامن پر مهر جدّ بزرگوارش رسول خداصلى الله عليه وآله وسلم‏ نشسته بود، پيامبر خدا صلى الله عليه وآله وسلم با او بازى مى‏ كرد و هر دو مى‏ خنديدند.

در اين هنگام، عايشه گفت: اى رسول خدا! علاقه و محبّت شما نسبت‏ به اين كودك چقدر زياد است؟

رسول خداصلى الله عليه وآله وسلم فرمود: ويلك! وكيف لااُحبّه ولا اُعجب به؟ وهو ثمرة فؤادي وقرّة عيني؟ أما إنّ اُمّتي ستقتله، فمن زاره بعد وفاته‏ كتب اللَّه له حجّة من حججي.

واى بر تو! چگونه او را دوست نداشته باشم و به او مهر نورزم؟ كه او ميوه ‏دل من و نور چشم من است. آگاه باش! كه به زودى اُمّتم او را خواهندكشت. پس هر كس او را پس از شهادتش زيارت كند، خداوند پاداش يكى‏ از حج هاى مرا در نامه اعمال او مى‏نويسد.

عايشه شگفت‏ زده شد و گفت: اى رسول خدا! يك حجّ از حجّ‏ هاى شما؟!

رسول خداصلى الله عليه وآله وسلم فرمود: آرى، دو حجّ از حجّ هاى من.

شگفتى عايشه بيشتر شد و گفت: دو حجّ از حجّ هاى شما؟!

رسول خداصلى الله عليه وآله وسلم فرمود: آرى، چهار حجّ از حجّ‏هاى من.

امام‏ صادق ‏عليه السلام مى‏ فرمايد:

پيوسته عايشه تعجّب‏ مى ‏كرد و پيامبر خداصلى الله عليه وآله وسلم ‏به تعداد حجّ‏ها اضافه مى‏ نمود تا اين كه به نود حجّ با عمره ‏هاى خودشان‏ رساندند.(791)

-----------------------------------------

791) كامل الزيارات: 143 ح1، بحار الأنوار: 260/44 ح 101.