(2)

دعاى مهمّى در ستايش خداوند

اين دعا پس از نماز رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم خوانده مى ‏شود:

لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ رَبُّنا وَرَبُّ ابآئِنَا الْأَوَّلينَ ، لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ إِلهاً واحِداً وَنَحْنُ لَهُ‏ مُسْلِمُونَ، لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ لانَعْبُدُ إِلّا إِيَّاهُ، مُخْلِصينَ لَهُ الدّينَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ، لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ، أَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَنَصَرَ عَبْدَهُ، وَأَعَزَّ جُنْدَهُ، وَهَزَمَ الْأَحْزابَ وَحْدَهُ، فَلَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلى كُلّ‏شَيْ‏ءٍ قَديرٌ.

   أَللَّهُمَّ أَنْتَ نُورُ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ فيهِنَّ، فَلَكَ الْحَمْدُ، وَأَنْتَ ‏قَيَّامُ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ فيهِنَّ، فَلَكَ الْحَمْدُ، وَأَنْتَ الْحَقُّ، وَوَعْدُكَ ‏الْحَقُّ، وَقَوْلُكَ حَقٌّ، وَإِنْجازُكَ حَقٌّ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنَّارُ حَقٌّ.

أَللَّهُمَّ لَكَ أَسْلَمْتُ، وَبِكَ امَنْتُ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، وَبِكَ خاصَمْتُ، وَإِلَيْكَ حاكَمْتُ، يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ، إِغْفِرْ لي ما قَدَّمْتُ وَما أَخَّرْتُ، وَما أَسْرَرْتُ وَما أَعْلَنْتُ، أَنْتَ إِلهي لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِ ‏مُحَمَّدٍ، وَاغْفِرْ لي وَارْحَمْني وَتُبْ عَلَيَّ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ.(3)

خدايى جز خداوند يكتا نيست كه او پروردگار ما و پروردگار پدران پيشين ما است، هيچ معبودى جز خدا نيست كه معبودى يگانه است و ما سر تسليم به درگاهش فرود آورده ‏ايم، خدايى جز خداوند بى‏ همتا نيست و ما جز او را پرستش نمى ‏كنيم، و دين را براى او خالص كرده ‏ايم گرچه اهل شرك نپسندند، معبودى جز خدا نيست، او يكتا و يگانه و بى‏ همتا است، وعده ‏اش را وفا كرد و بنده‏ اش را يارى نمود و لشكرش را تقويت نمود، و گروه ‏هاى بهم ‏پيوسته دشمن را شكست داد، پس فرمانروايى از آنِ او است و او سزاوار سپاس و ستايش است و او بر همه چيز توانا است. خداوندا؛ تو روشنى ‏بخش آسمان‏ها و زمين و هر كس در آن‏ها است هستى، پس تو سزاوار ستايشى، و تو برپادارنده آسمان‏ها و زمين و هر كس در آن‏ها است هستى، پس تو سزاوار ستايشى، و تو حقّى، و وعده‏ ات حقّ، و گفتارت حقّ، و وفاكردنت به آن حقّ است و تخلّفى ندارد، و بهشت و دوزخ‏ حق است. خداوندا؛ خود را تسليم تو نمودم، و به تو ايمان آوردم، و بر تو توكّل كردم، و به تو (با دشمنان دين) خصومت كردم، و حكومت و داورى را به پيشگاه تو آوردم، اى پروردگار من؛ اى پروردگار من؛ اى پروردگار من؛ آنچه از گناه در گذشته و حال انجام داده ‏ام، پنهان كرده و آشكار نموده ‏ام بيامرز، تو خداى من هستى و هيچ خداوندى ‏جز تو نيست، بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و مرا ببخش و مورد رحمت خويش قرار بده و  توبه ‏ام  را   بپذير،  كه   تو   بى‏ گمان  بسيار  توبه پذير و مهربان  هستى.

---

3) زاد المعاد: 515، جمال الاُسبوع: 162، هديّة الزائرين وبهجة الناظرين: 636، بحار الأنوار: 170/91، مستدرك ‏الوسائل: 272/6.