اولياء خدا

در عصر غيبت امام زمان عجل الله تعالى فرجه

درود خداوند بر ياوران اهل بیت علیهم السلام ؛

آنان اولياء واقعى خداوندند ؛

فِي خَبَرِ اللَّوْحِ: ثُمَّ أُكْمِلُ ذَلِكَ بِابْنِهِ رَحْمَهً لِلْعَالَمِينَ عَلَيْهِ‏ كَمَالُ مُوسَی وَ بَهَاءُ عِيسَی وَ صَبْرُ أَيُّوبَ سَيَذِلُّ أَوْلِيَائِي فِي ‏زَمَانِهِ وَ يَتَهَادَوْنَ رُءُوسَهُمْ كَمَا يُتَهَادَي رُءُوسُ التُّرْكِ وَالدَّيْلَمِ فَيُقْتَلُونَ وَيُحْرَقُونَ وَيَكُونُونَ خَائِفِينَ مَرْعُوبِينَ‏ وَجِلِينَ تُصْبَغُ الْأَرْضُ بِدِمَائِهِمْ وَيَفْشُو الْوَيْلُ وَالرَّنِينُ فِي‏ نِسَائِهِمْ أُولَئِكَ أَوْلِيَائِي حَقّاً بِهِمْ أَرْفَعُ كُلَّ فِتْنَهٍ عَمْيَاءَ حِنْدِسٍ وَبِهِمْ أَكْشِفُ الزَّلَازِلَ وَأَدْفَعُ الآْصَارَ وَالْأَغْلَالَ (أُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَهٌ وَأُولئِكَ هُمُ‏ الْمُهْتَدُونَ)(1).

«... آنگاه رسالت خود را به وسيلۀ فرزند او كه رحمت براى ‏عالميان است و داراى كمال موسى و نورانيّت عيسى و صبر ايّوب مى ‏باشد، كامل مى ‏گردانم. دوستان من در زمان (غيبت) او خوار مى‏ گردند و سرهاى آن ‏ها را مانند سرهاى ترك و ديلم به ارمغان مى ‏برند. آن ها به قتل مى رسند و سوخته مى ‏شوند، بيمناك و مرعوب و هراسان هستند، زمين از خون آن ‏ها رنگين مى ‏شود و صداى زنان آن ‏ها به آه و ناله بلند مى ‏گردد. آن ‏ها دوستان حقيقى من هستند. آشوب ‏هاى سهمگين را به‏ وسيلۀ آن‏ ها از ميان بر مى ‏دارم، و به وسيلۀ آن ‏ها زلزله‏ ها و سختى ‏ها و گرفتاری‏ها را برطرف مى‏ سازم. «أُولئِكَ عَلَيْهِمْ ‏صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَهٌ وَأُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ»، ‏«بر ايشان ‏درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راه يافتگان [هم‏] ‏خود ايشانند».(2)

---

105) سورۀ بقره، آيۀ 157.

106) بحارالانوار: 36 / 195.