(8)

 استخارهٔ پنجم

    فقيه بزرگوار ، صاحب كتاب «جواهر الكلام» در آن كتاب مى‏ فرمايد : استخارۀ ديگرى هست كه برخى از علماى زمان ما از آن استفاده مى‏ كنند ، و گويا به امام عصر ارواحنا فداه نسبت داده مى‏ شود ؛ و كيفيّت آن چنين است :

    پس از اين كه آيه و دعا خواند ، قبضه ‏اى از تسبيح را مى‏ گيرد و هشت دانه هشت دانه مى‏ شمرد ؛ اگر يك دانه باقى بماند، يعنى كمى خوب است ؛ اگر دو تا بماند ، يعنى در انجام آن كار يك نهى وجود دارد ؛ اگر سه دانه تسبيح باقى بماند ، يعنى صاحب استخاره خودش صاحب اختيار است ، چرا كه انجام آن كار و انجام ندادن آن مساوى است يعنى ميانه است ؛ اگر چهار دانه تسبيح باقى بماند به معناى وجود دو نهى و بدى در آن كار است ؛ اگر پنج تا باقى بماند نزد بعضى به معناى اين است كه در آن كار سختى وجود دارد و برخى نيز به وجود سرزنش در آن كار معتقدند؛ اگر شش دانه باقى بماند به معناى نيكى و خير كامل در آن كار است به گونه ‏اى كه بايد در انجامش شتاب كرد ؛ اگر هفت دانه از تسبيح باقى بماند همانند آن است كه پنج دانه باقى مانده باشد كه در آن دو رأى يا دو روايت وجود دارد ؛ و اگر هشت دانه باقى بماند کار مورد نظر در نهايت بدى است و چهار نهى در آن وجود دارد .(26)

---

26) الباقيات الصالحات حاشيۀ كتاب مفاتيح الجنان : 411 .