الإمام الصادق علیه السلام : لو أدرکته لخدمته أیّام حیاتی.
(1) معجزۀ حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام هنگام تولّد

(1)

معجزۀ حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام

هنگام تولد

در كتاب مناقب نقل شده است :

هنگامى كه اميرالمؤمنين عليه السلام در كعبه تولّد يافت سجده‏ كنان بر زمين فرود آمد ، سپس سر شريف خود را بلند كرد اذان و اقامه گفت ، سپس شهادت به يكتائى خدا و رسالت محمّد صلّى الله عليه وآله وسلّم و ولايت و جانشينى خود داد . آنگاه به‏ رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم اشاره كرد و گفت :

اى رسول خدا ؛ اجازه مى‏ دهى بخوانم ؟ فرمود : بخوان .

شروع كرد به خواندن صحيفه‏ هائى كه بر آدم نازل شده و آنها را به گونه اى قرائت كرد كه اگر شيث حضور مى‏ داشت اقرار مى‏ كرد كه على عليه السلام به آنها داناتر است ، سپس كتاب‏هاى آسمانى حضرت نوح و ابراهيم ، و تورات‏ موسى و انجيل عيسى را خواند ، سپس اين آيه شريفه را تلاوت نمود : «قَدْ أفْلَحَ المُؤْمنُون»(1) «به راستى اهل‏ ايمان رستگارند».

پيغمبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلّم به او فرمود :

نعم أفلحوا إذ أنت إمامهم .

بلى ، رستگارند ، زيرا تو امام و پيشواى آن ها هستى .

سپس او را خطاب كرد به آنچه انبياء و اوصياء را به آن خطاب كنند ، سپس ساكت شد . آنگاه رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم به او فرمود :

عد إلى طفوليّتك فأمسك ، به طفوليّت خود برگرد ، پس او از اظهار عجائب خوددارى كرد .

و از كرامات بى‏ نهايت و فضائل غير قابل شمارش او يكى اين است كه راهب يمامه حضرت‏ ابوطالب عليه السلام را به ولادت على عليه السلام بشارت داد و به ايشان عرض كرد: به زودى فرزندى براى شما متولّد خواهد شد كه سرور اهل زمان خود و صاحب سرّ الهى، و يار و ياور و مددكار براى پيغمبر زمانش، و داماد او باشد و من دوران او را درك نمى‏ كنم، هنگامى كه او را ديدى از طرف من به او سلام برسان.

وقتى اميرالمؤمنين عليه السلام تولّد يافت، ابوطالب عليه السلام نزد آن راهب رفت تا به او خبر دهد ولى او از دنيا رفته بود پس به سوى اميرالمؤمنين عليه السلام برگشت، او را گرفت و بوسيد.

اميرالمؤمنين عليه السلام به پدر سلام كرد و گفت:

اى پدر؛ از نزد راهب يمامه برگشته‏ اى، او كه بشارت آمدن مرا به تو مى‏ داد. و قصّه را كاملاً نقل كرد.

   پدرش ابوطالب عليه السلام گفت: راست گفتى اى ولىّ خدا.(2)

   و شاعر چه نيكو سروده است :

هوالقبلة الوسطى ترى الوفد حولها

لها حرم الله المهيمن والحلّ

وآيته الكبرى وحجّته الّتي

اُقيمت على من كان منّا له عقل

او قبله‏ اى است كه در وسط قرار گرفته و مردمان در اطراف او مى چرخند، حلّ و حرم(3) خداوندى كه مراقب همه اشياء است‏براى او است.

او نشانه بزرگ قدرت پروردگار و حجّت او است، بر آن ها كه داراى عقل و انديشه‏ اند.

و شاعر عارف لطف الله نيشابورى گفته است :

طواف خانه كعبه از آن شد بر همه واجب

كه آنجا در وجود آمد علىّ بن ابى طالب


(1) سورۀ مؤمنون ، آيۀ 1.

(2) مشارق الأنوار : 75.

(3) به آنجا كه مُحرم نيستند حلّ، و جائى كه لباس احرام مى‏ پوشند حرم است.

 

 

منبع: كتاب قطره اى از دريای فضائل اهل بيت عليهم السلام ج 1 ص 232

زيارة : 1124
اليوم : 171731
الامس : 285904
مجموع الکل للزائرین : 163397746
مجموع الکل للزائرین : 120936620