4- پيروى از خاندان وحى
خاندان وحى از دوستداران خود بيش از ديگران، انتظار خودسازى ورفتار خداپسندانه دارند. از نظر اهل بيت عليهم السلام كسانى كه محبّت و دوستى آن خاندان را در اعماق وجود خويش پرورانده اند، بايد رفتار اهل بيت عليهم السلام را سرمشق زندگى خود قرار داده و بر تقوا و پرهيزكارى خود بيفزايند.
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايند:
مَنْ أَحَبَّنا فَلْيَعْمَلْ بِعَمَلِنا وَلْيَتَجَلْبَبِ الْوَرَع.(25)
كسى كه ما را دوست دارد، بايد به رفتار ما عمل كند و لباس پرهيزكارى رابپوشد.
آن گاه كه محبت خاندان وحى از ظاهر گذشته و در اعماق وجود و هستى انسان ريشه دوانده باشد، منشأ تقوا و عمل صالح مى شود.
محبّت كامل نسبت به اهل بيت عليهم السلام هميشه با عمل صالح، همراه است. كسانى كه محبّتشان بيشتر است، معمولاً براى انجام كارهاى پسنديده و صالح نيز بيشتر زحمت مى كشند. به همين جهت حضرت امام رضا عليه السلام مى فرمايند:
لاتَدْعُوا الْعَمَلَ الصَّالِحَ وَالْعِبادَةَ اِتِّكالاً عَلى حُبِّ آلِمُحَمَّدٍ عليهم السلاموَالتَّسْليمَ لِأَمْرِهِمْ اِتّكالاً عَلَى الْعِبادَةِ، فَإِنَّهُ لايُقْبَلُ أَحَدُهُما دُونَ الآخِرِ.(26)
عمل صالح و كوشش در عبادت را، به خاطر تكيه بر دوستى آل محمّد عليهم السلام ترك نكنيد و محبّت آنان و تسليم بودن نسبت به آنان را به خاطر اعتماد بر عبادت رها نكنيد كه يكى از آنها، بدون ديگرى قبول نمى شود.
چگونه مى شود انسان، شوق و محبّت شديد نسبت به اهل بيت عليهم السلام داشته باشد؛ ولى مشغول كارى باشد كه آنان نمى پسندند و يا اعمالى را كه آنان مى پسندند، رها كند و اعتنائى به آن ننمايد.
دوست واقعى و محبّ حقيقى، كسى است كه پيرو محبوب و مطيع او باشد.
حضرت امام صادق عليه السلام مى فرمايند:
لَوْ كانَ حُبُّكَ صادِقاً لَأَطَعْتَهُ
إِنَّ الْمُحِبَّ لِمَنْ يُحِبُّ مُطيعٌ(27)
اگر محبّت تو صادقانه باشد، او را اطاعت مى كنى؛ زيرا كه محبّ مطيع كسى است كه او را دوست دارد.
اين گونه محبّتها كه همراه و همگام با اطاعت و پيروى اهل بيت عليهم السلام است، مايۀ خوشنودى آن بزرگواران مى باشد. به اين جهت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايند:
فَأَصْبَحْنا نَفْرَحُ بِحُبِّ الْمُحِبِّ لَنا.(28)
صبح كرديم در حالى كه خوشحال هستيم به خاطر محبّتى كه دوستان به ما دارند.
آرى؛ آنان كه در پى رسيدن به مقامات عالى هستند و اهداف بزرگ را در سر مى پرورانند، بايد بدانند هر كس كه گنج مى خواهد رنج بايد ببيند. آن كس كه در انديشۀ بدست آوردن مقامات بزرگ است، بايد در پى بارور شدن افكارش بپا خيزد و آنچه را كه در راه رسيدن به مقصود لازم است، انجام دهد.
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايند:
مَنْ أَحَبَّ الْمَكارِمَ، اِجتَنَبَ الْمَحارِمَ.(29)
آن كس كه خواهان مكرمتها است، از كارهاى حرام دورى مى گزيند.
در اخبار حضرت داود آمده است كه خداوند مى فرمايند:
ما لِأَوْلِيائي وَالْهَمُّ بِالدُّنْيا، إِنَّ الْهَمَّ يُذْهِبُ حَلاوَةَ مُناجاتي مِنْقُلوُبِهِمْ، يا داوُدُ إِنَّ مَحَبَّتي مِنْ أَوْلِيائي أَنْ يَكوُنوُا روُحانِيّينَ لايَغْتَمُّونَ.(30)
دوستان مرا با همّ و غم دنيا چكار؟ زيرا كه همّ دنيا، شيرينى مناجات مرا از قلب آنان مى برد. آنچه را كه من از اوليائم دوست دارم؛ اين است كه افرادى روحانى باشند و به غم دنيا نپردازند.
بنابراين دوستان خدا و اهل بيت عليهم السلام، نبايد با سرگرم شدن در مسائل دنيوى، زندگى خود را سپرى نمايند؛ زيرا دنيا پرستى و علاقه هاى مادّى، بزرگترين وسيله اى است كه انسان را از درگاه خداوند دور مى كند. تقرّب را از او مى گيرد و محبّت خدا و اهلبيت عليهم السلام را نسبت به او كاهش مى دهد. ولى علاقه مند بودن به مسائل معنوى و در پى حقائق عالم معنى بودن، انسان را محبوب خدا و ائمّه هدى عليهم السلام مى نمايد.
25) شرح غرر الحكم: 303/5.
26) سفينة البحار: 204/1، مادّۀ حبب.
27) بحارالأنوار: 24/47 .
28) بحارالأنوار : 83/27 .
29) بحارالأنوار: 421/77، از ارشاد مفيد: 140.
30) بحارالأنوار: 14382.
بازديد امروز : 98551
بازديد ديروز : 297409
بازديد کل : 121412194
|