ادب و احترام شيعه نسبت
به امام زمان عجّل اللَّه تعالى فرجه در روز عيد فطر
سيّد بزرگوار علىّ بن طاووس رحمه الله مى گويد : اينك بيانى در مورد ادب و احترام معتقدين به مقام والاى امامت آن حضرت را در روز عيد متذكّر شده و مى گويم :
در روز عيد فطر، اگر آن حضرت صاحب حكم و امر بود و در مسند حكومت نشسته و همه مردم در زير فرمان آن حضرت بودند، بايستى به افتخار توجّه و احسان خداوند به آن حضرت، و بر تماميّت قدرتش به او تبريك و تهنيت گفت.
پس از آن، به خود و عزيزان خود و همه مردم جهان و به هر فردى كه به واسطه امامت او و به بركت وجود او هدايت شده، و بوسيله بركات دولت او خوشبخت شده است ؛ تبريك و تهنيت بگو.
و اگر اعتقادت بر اين است كه آن حضرت واجب الإطاعه است، ولى از تصرّف در امور رياست خويش ممنوع است، پس بايد آثار تساوى و يارى در خشم و غضب تو همراه خداى متعال - كه مولاى تو و مولاى اوست - و خشم و تأسّف بر آنچه از فضل او از دست رفته است در چنين روزى در چهره تو هويدا گردد.
زيرا كه با سند شيخ صدوق رحمه الله از «من لايحضره الفقيه» و غير آن براى ما روايت شده است كه حنّان بن سدير از عبداللَّه بن دينار از امام باقر عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود :
اى عبداللَّه ؛ هيچ عيد قربان و عيد فطرى براى مسلمانان نيست جز آنكه در آن روز غم و اندوه آل محمّد عليهم السلام تازه مى شود.
عرض كردم : چرا؟
حضرت فرمود : چون آنها حقّ خودشان را در دست ديگران مى بينند.
سيّد بن طاووس رحمه الله در ادامه سخن مى فرمايد : آرى، تو اگر دوران حضور حضرتش را در مقابل ديدگانت حاضر مى كردى، و مى ديدى كه چگونه پرچم اسلام با عدل و داد به اهتزاز در آمده، و احكام مردم با فضل و برترى شهرت يافته، و همه اموال در راه خدا به بندگان بخشيده مى شود، و مردم را به آرزوهاى خوب مژده داده و از آنها مى پذيرند.
و چگونه ايمنى و امنيّت همه مناطق دور و نزديك را فرا گرفته، و چگونه هر ناتوان و خوار و تنهايى را بطور كامل يارى مى كنند؟
و چگونه دنيا با خورشيدهاى سعادتبخش خود روشن شده، و دست اقبال سعادتش را بر هر زمين پست و بلندى گشوده است؟
و چگونه حكم باهر و سلطنت پيروز و قاهر خدا در همه جا آشكار مىشود، طورى كه عقلها و دلها شادمان مى شوند، و همه آفاق كران تا كران از نور و روشنايى پر مى شود؟
اى برادر ؛ سوگند به خدا، اگر چنين مدينه فاضله اى در برابر ديدگانت مجسّم شود در همچو عيدى كه به آمدن آن مسرور و خوشحال بودى عيشت مكدّر شده و بهم خواهد خورد، و خواهى دانست كه چقدر كرامت خدا و فضل و احسان او از تو فوت شده و غم و اندوه و تأسّف بر تو غلبه كرده و سراسر وجود تو را فرا مى گيرد و اشك در چشمانت حلقه خواهد زد زيرا سزاوار است كه تو بر عزيز خود وفا نمايى.
اينك سخن را در اين گفتار از تو دريغ كرده و عنان آن را بدست گرفته كه سخن در اين مقال زياد است، و آنچه بيان شد از باب اشاره و تنبيه بود، زيرا كه آنچه ما مى خواهيم شرح دهيم عبارات گنجايش آن را ندارند.
بديهى است كه وفا و صفا بر ياران حق شناس موقع جدايى و دورى بهتر از وفا و صفاى در حضور و كنار آنها است، پس بايستى در قلبت براى مولاى خود وفا و صفا داشته باشى كه پروردگار تو براى برطرف كردن اندوهت توانا است.(1)
1) إقبال الأعمال : 584. دعاى روز عيد فطر را در بخش 12 ص 507 مى آوريم به خاطر مناسبت دعا با آن بخش.
بازديد امروز : 128271
بازديد ديروز : 297409
بازديد کل : 121441921
|