(2)
همنشينى با گمراهان
آن گاه كه امكان مبارزه و پيكار با دشمنان دين وجود ندارد، بايد به مبارزه منفى دست زد. با مبارزه منفى، مى توان به دشمنان دين ضربه زد و آنان را از رسيدن به مقاصدشان جلوگيرى نمود. كناره گيرى، بى اعتنايى و عدم صحبت و مجالست با دشمنان دين و بدعت گزاران، نوعى مبارزه منفى به شمار مي آيد.
اين گونه رفتار، اگر وسيله شكست آنان نباشد، حدّاقل يك نوع حفاظت ازشرّ نيرنگهاى آنان به شمار مى آيد. امام صادق عليه السلام در روايتى مى فرمايند:
لاتَصْحَبُوا اَهْلَ الْبِدَعِ وَلاتُجالِسُوهُمْ فَتَصيرُوا عِنْدَ النَّاسِ كَواحِدٍ مِنْهُمْ، قالَ رَسُولُ اللَّه صلى الله عليه وآله وسلم: اَلْمَرْءُ عَلى دينِ خَليلِهِ وَقَرينِهِ(14)
با بدعتگزاران صحبت نكنيد و با آنان مجالست ننمائيد؛ زيرا به خاطر مصاحبت و مجالست با آنان، در نزد مردم همانند يكى از آنان مى شويد. آن گاه فرمودند: پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرموده اند: انسان به دين رفيق و فرد نزديك به خود، مى باشد.
بنابراين با دورى كردن و پرهيز از مجالست با آنان، هم از خطر بدنامى وهم از لحاظ تأثير فكرى در امان مى مانيد.
14) اصول كافى: 375/2.
بازديد امروز : 164757
بازديد ديروز : 297409
بازديد کل : 121478405
|