تقوا و پرهيزكارى
قلب انسان رابط انسان ميان جهان ماده و عالم معنى است. قلب اگر سالم باشد، مى تواند با استفاده از نيروى معنوى و پرقدرتى كه دارد، الهام دهنده والهام پذير باشد.
سلامت قلب در صورتى است كه از زنگار و آلودگيها پاك، و از ناپاكيها و زشتيهاى روحى دور باشد. در صورتى كه انسان مبتلا به فساد و گناه شود، دل تيره مى شود و توانايى استفاده از قدرتهاى معنوى را از دست مى دهد و از فيوضات رحمانى بى بهره مى ماند.
تقوا داروى مرضهاى قلبى و روحى است. بوسيلۀ تقوا بايد قلب را شستشو داد و زنگار و تيرگيها را از دل زدود.
در صحيفۀ بيست و نهم حضرت ادريس نبى عليه السلام آمده است:
وَاغْسِلْ قَلْبَكَ بِالتَّقْوى كَما تَغْسِلُ ثَوْبَكَ بِالْماءِ، وَإِنْ أَحْبَبْتَ روُحَكَ فَاجْتَهِدْ فِي الْعَمَلِ لَها.(1)
همان گونه كه لباس خود را با آب شستشو مى دهى، قلب خود را به وسيلۀ تقوا تطهير كن. واگر روح خود را دوست دارى، در عمل براى آن تلاش كن.
1) بحارالأنوار: 471/95.
بازديد امروز : 110809
بازديد ديروز : 297409
بازديد کل : 121424454
|