فرقه سازى در ميان مسلمانان
كسانى كه با تاريخ يهود آشنا هستند و از دشمنى آنان با آيين اسلام آگاهى دارند، مى دانند كه آن ها با هر وسيله اى كه مى توانستند به مبارزه با مسلمانان برخاسته و از هر وسيله اى كه در اختيار داشتند به مقابله و ستيز با اسلام مى پرداختند؛ تا نه تنها از پيشرفت آن در ميان يهود و ساير اديان ديگر جلوگيرى كنند، بلكه آن را ريشه كن ساخته و توان و قدرت سياسى و نظامى شكست خورده خود را سامان داده و حتّى بر ملّت هاى غير يهودى نيز سرورى مى كنند!
بر اساس اين قدرت طلبى، نيرنگ ها و حيله گرى هاى گوناگونى را مرتكب مى شدند تا شايد به آرزوهاى ديرينه خود رسيده و كينه هاى درون سينه هاى خود را مرحم گذارند.
يكى از حيله گرى هاى آنان - كه با زمينه سازى هاى مناسب انجام مى دادند - ايجاد تفرقه اعتقادى ميان مسلمانان بود.
مسيحيان نيز در فرقه سازى ميان مسلمانان دست داشتند و به تفرقه افكنى و ايجاد اختلاف هاى عقيدتى ميان آنان مى پرداختند.
هدف يهود و مسيحيّت از اين برنامه، دو كار بسيار مهمّ بود:
1 - با ايجاد اختلاف، تفرقه و گروه سازى در ميان مسلمانان، نه تنها قدرت آنان از دستشان مى رفت، بلكه با انجام اين نقشه، مسلمانان را در اصل دين و اساس اسلام به شكّ و ترديد گرفتار مى ساختند.
ايجاد شكّ و ترديد در ميان مردم، حربه اى بود كه يهود نه تنها از صدر اسلام، بلكه قبل از ظهور اسلام و پيش از بعثت رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله و سلم آن را بكار مى بردند؛ تا پس از ظهور اسلام، مردم با شكّ و ترديد بلكه با ديده انكار به آن بنگرند.
2 - با فروپاشى يگانگى در اعتقادات، نه تنها هماهنگى مسلمانان را درهم مى شكستند بلكه زمينه چيره شدن و غلبه يافتن خود بر آنان را فراهم مى ساختند.
بازديد امروز : 175857
بازديد ديروز : 297409
بازديد کل : 121489501
|