(1)

ندای آسمانی

و نيز در كتاب «تأویل الایات» در تفسير آيه شريفه «إنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَماء آيَةً فَظَلَّتْ أعْناقُهُم لَها خاضِعين»(69) «اگر بخواهيم براى ايشان از آسمان آيت و نشانه ‏اى نازل مى‏ كنيم كه گردن‏ هاى آنها در برابر آن خاضع شود» ، از امام باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:

 اين آيه در شأن قائم آل محمد عليهم السلام نازل شده است ، و آن آيت آسمانى ندايى است كه نداكننده ‏اى به نام مبارك آن حضرت از آسمان ندا كند، و به گوش همگان برسد.(70)

 

---

69) سوره شعراء ، آيه 4.

70) تأويل الآيات: 386/1 ح2، بحار الأنوار : 284/52 ح 13، تفسير برهان : 180/3 ح9، والمحجّة: 159.

 

منبع: قطره ای از دریای فضائل اهل بیت علیهم السلام ج 1 ص 740 ح 545