علّت تشريع ذكر ركوع و سجود

فضل بن شاذان از حضرت امام رضا عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:

همانا در ركوع و سجده ذكر تسبيح قرار داده شده به خاطر عللى كه عبارتند از: بنده با خضوع و خشوع و تعبّد و پارسائى و اظهار بينوائى و ذلّت و فروتنى وتقرّبى كه به سوى پروردگارش دارد تقديس‏ كننده و تمجيدكننده و تسبيح‏ كننده و بزرگ ‏دارنده و شكرگزار آفريننده و روزى‏ دهنده خويش باشد، و تسبيح ‏و تحميد را بكار برَد همان ‏طور كه تكبير و تهليل بكار برده مى ‏شود و قلب و ذهن‏ خود را به ذكر و ياد خدا مشغول بدارد و فكر و انديشه و آرزوها او را به غير خدا متوجّه نسازد و منحرف نكند.(16)

---

16) وسائل الشيعة: 924/4.