گسترش عدالت

    همان گونه كه مى‏ دانيم عصر شكوهمند ظهور ، عصرى است سرشار از عدل و عدالت . و همان گونه كه از گفتار خاندان وحى عليهم السلام نقل كرديم اثرى از ظلم و ستم باقى نمى ‏ماند و كمبودها ، كاستى ‏ها و همه گونه فقر و نياز كه از سوى ستمگران بر مردمان جهان تحميل شده است ، نه تنها برطرف مى‏ شود بلكه جبران مى‏ گردد .

    در سراسر جهان ، پرچم عدالت به اهتزاز درمى‏ آيد و همۀ مظلومان عالم از زير يوغ زورگويان نجات مى‏ يابند. حكومت عدلِ حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه سايه رحمتِ عدالت را بر سر تمامى مردم در سراسرِ گيتى مى‏ گستراند.

    نه تنها در دستگاه حكومت و نه تنها در بازار و خيابان و تجارتخانه ‏ها بلكه در اندرون خانه‏ ها و در هر گوشه ‏اى از آن‏ها ، عدل و عدالت وجود دارد و نشانى از ظلم و زورگويى وجود نخواهد داشت .

    عدالت همانند يك انرژى پرتوان همه جا حتّى در گوشۀ خانه ‏ها گسترده مى‏ شود كه تنها عصر ظهور و زمان حكومت حضرت مهدى عجّل اللَّه تعالى فرجه كه داراى عدلِ فراگير است از آن برخوردار مى ‏باشد . و همان گونه كه سرما و گرما در تمام اطراف خانه و زواياى آن داخل مى‏ شود ، عدل و عدالت آن حضرت نيز با يك قدرت عظيم ناشناخته ، همۀ مكان‏ها را فرا مى‏ گيرد .

    حضرت امام صادق عليه السلام در اين باره مى‏ فرمايند :

 أما واللَّه ليدخلنّ عليهم عدله جوف بيوتهم كما يدخل الحرُّ والقرُّ .(15)

 حتماً و قطعاً عدالت آن حضرت در ميان خانه‏ هاى آنان وارد مى‏ شود ، همان گونه كه گرما و سرما وارد مى ‏شود .

    حال ممكن است اين پرسش در نظر آيد كه چگونه ممكن است عدالت همچون انرژى و حرارت كه اتاقى را فرا مى‏ گيرد در سطح جهان جاى گيرد و زور و ستم از صفحۀ گيتى رخت بربندد ؟ اگر مردمان عصر تكامل همچون مردمان عصر ما باشند ! آيا ممكن است عدالت بر همه جا حاكم شود و زور و تزوير زورگويان ، ديگران را به زنجير نكشد ؟!

    در پاسخ بايد گفت : تا وقتى كه جامعۀ بشريّت به فطرت سالم و اوّلى خود باز نگشته و عقل و انديشۀ او به تكامل نرسيده باشد ، ممكن نيست انسان‏ها به يكديگر ظلم نكنند و عدالت را در سراسر جهان، جايگزين زور و ستم نمايند!

    به اين جهت ، حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه براى استقرار بخشيدن حكومت عدلِ جهانى يك تحوّل اساسى در وجود همۀ انسان‏ها به وجود مى‏ آورند كه با ايجاد آن ، جامعۀ بشريّت به تكامل راه يافته و با تمامى وجود از زور و زورگويى متنفّر شده و به سوى عدل و عدالت روى مى ‏آورد .

    اين تحوّل اساسى در صورتى تحقّق مى‏ پذيرد كه در ساختمان وجود انسان‏ها تكامل ايجاد شود تا آن‏ها بر اثر پديدار شدن تكامل و به راه افتادن انديشه ها و ديگر قدرت‏هاى روحى و عقلى ، نفسِ امّارۀ آن‏ها دگرگون شده و با رها شدن از هواى نفس و خواسته ‏هاى نفسانى ، بر تكامل خود بيفزايند.

---

15) الغيبة مرحوم نعمانى : 297 .