كتمان كرامت و قدرت‏هاى روحى

   صلحا و بزرگان ما نيز به جهت پيروى از اهل بيت ‏عليهم السلام معمولاً به صورتى‏ زندگى كرده‏ اند كه تا زنده بوده ‏اند كسى به اسرار آنان پى نبرده؛ حتّى بسيارى از افرادى كه با آنان مأنوس بوده ‏اند، از راز آنان آگاه نشده ‏اند.

   اين گونه افراد اگر چه در مواردى به ظاهر اشخاصى عادى و معمولى‏ بودند، ولى در واقع در پرتو عنايات خاصّۀ اهل ‏بيت ‏عليهم السلام دلى روشن از انوار تابناك خاندان وحى داشتند و با قدرتى كه از فيوضات آن بزرگواران بدست‏ آورده ‏اند، كمر همّت به خدمتگزارى خلق بسته و لحظات عمر خود را در انجام مأموريتهايى كه به آنان واگذار شده، گذرانده ‏اند و با اين همه، لب فروبسته و نمى از يم را آشكار نساخته‏ اند. ولى گاهى شخصيت آنان، توسط دوستان نزديكشان شناسايى شده و پس از درگذشت آنان، رازى را كه با خود به گور برده‏ اند، روشن شده است.

   آرى، در تاريخ شيعه بعضى از علماء و يا افراد عادى كه داراى مقام بلند معنوى بوده‏ اند، با اهل بيت عصمت‏ عليهم السلام در ارتباط بوده و تابع اوامر و دستورات آن بزرگواران بوده و از سوى آل اللَّه افتخار مأموريت و انجام‏ وظايفى را كه به آنان محوّل شده پيدا نموده ‏اند.

   گر چه آنان نوعاً مأموريتهاى خود را كتمان كرده‏ اند، بلكه موظّف به آن ‏بوده‏ اند تا از سوء استفادۀ شيّادان جلوگيرى شود؛ ولى گاهى كرامت آنان‏ توسط افرادى كه كرامت نسبت به آنان واقع گرديده، براى ديگران فاش شده ‏است.