استفاده از وقت

   انسان با محدوديّتى كه دارد، در برابر جهانى پهناور از اسرار و علوم واطلاعات قرار دارد. ذهن محدود ما، چگونه مى‏ تواند همه امور را اعمّ از مسائل حياتى و ارزشمند و موضوعات واهى و بى اساس، در خود جاى ‏دهد؟! پس چون گنجايش فكر ما محدود است، بايد متوجّه باشيم به دليل ‏ظرفيّت محدودى كه داريم، به امور مهم و حياتى بپردازيم و ذهن خود را متوجّه به مسائل بى ‏ارزش و بى ‏محتوا نكنيم.

   تفريحات بيجا، خواندن كتابهاى بى ‏ارزش، معتاد شدن به برنامه‏ هاى‏ گوناگون راديو و تلويزيون، به آسانى فكر و ذهن را اشغال مى ‏كند و از پرداختن به امور مهم و حياتى باز مى ‏دارد.

   براى دستيابى به هدفهاى عالى، بايد از اين گونه امور چشم ‏پوشى كنيد وذهن خود را از آنها فارغ نمائيد؛ تا وقت و فرصت براى رسيدن به امور مهم‏ داشته باشيد.

   حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام مى ‏فرمايند:

اِحْذِرُوا ضِياعَ الْاَعْمارِ فِيما لايَبْقى لَكُمْ فَفائِتُها لايَعُودُ.(1)

از ضايع كردن عمرهاى خود در آنچه براى شما باقى نمى ‏ماند، دورى گزينيد؛ زيرا عمرهاى از دست رفته باز نمى ‏گردند.

   هم اكنون تصميم بگيريد آينده شما نسبت به گذشته شما، از كيفيّتى برتر برخوردار باشد و اگر اينك از گذشته خود پشيمان هستيد، كارى نكنيد كه درآينده افسوس اين زمان را بخوريد. حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام مى ‏فرمايند:

بادِرِ الْفُرْصَةَ قَبْلَ اَنْ تَكوُنَ غُصَّةً.(2)

از فرصتها استفاده كن؛ قبل از آن كه مايه افسوس شود.

   از هر جاى ضرر كه برگرديد، به نفع شما است. پس در هر موقعيّتى كه‏ هستيد، سعى كنيد آينده‏ اى بهتر از گذشته داشته باشيد. از فرصتى كه داريد استفاده كنيد و تا مهلت داريد از لحظات عمر خود بهترين استفاده را بدست‏ آوريد.

---

1) شرح غرر الحكم: 282/2.

2) نهج البلاغه: نامه 31.