کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور» 

 

اثر محبّت

اثر محبّت آن قدر مهمّ است كه واقعاً انسان را شگفت زده مى ‏نمايد.  به ‏خاطر همين محبّت بود كه اصحاب امام حسين علیه السلام در روز عاشورا از هستى‏ خود گذشته و نه تنها خود را فداى آن حضرت نمودند، بلكه اميال و خواسته‏ هاى نفسانى خود را، خواسته‏ هاى امام حسين علیه السلام قرار دادند و در واقع‏ خواسته‏ هاى خود را فانى در خواسته ‏ها و مشيّت آن بزرگوار قرار دادند.

براى توضيح اين مطلب كه محبّت در صورتى كه شديد باشد چگونه ‏مى ‏تواند محبّ را فدايى محبوب خود كند و همه سختيها و مشكلاتى را كه در راه محبوب وجود دارد تحمّل نمايد، مثالى نقل مى‏ كنيم تا مطلب روشن شود، محبّت چقدر تحوّل آفرين است،! چه قدر تأثيرات شگفت ‏آور دارد و چه ‏قدر محبّ را در راه محبوب متحوّل نموده و دگرگون مى‏ سازد!؟ اكنون به اين ‏مثال توجّه كنيد:

اگر با ساطور قلم پاى كسى را در حال هوشيارى بشكنند، چقدر درد مى ‏كشد و چه قدر او را بى ‏تاب مى‏ سازد؟ زن در وقت زايمان سى برابر كسى ‏كه در حال هوشيارى قلم پاى او را بشكنند، درد را تحمّل مى ‏كند.

همه مادرانى كه داراى فرزند شده و فرزندشان طبيعى به دنيا آمده است اين ‏درد را متحمّل شده ‏اند. با اينكه آنهمه درد و رنج را براى تولّد فرزند تحمّل ‏كرده ‏اند، باز راضى به داشتن فرزند ديگر هستند با اينكه مى ‏دانند بايد آنهمه‏ درد را متحمّل شوند؟! چرا راضى هستند چند فرزند داشته باشند با همه ‏دردها و رنج‏هايى كه مى ‏كشند؟ اين براى محبّتى است كه خداوند در قلب‏ مادران نسبت به فرزنددار بودن قرار داده است.