دوّم :

اشعار زير از امام صادق ‏عليه السلام روايت شده است:

 في الأصل كنّا نجوماً يستضاء بنا

وللبريّة نحن اليوم برهان

 نحن البحور الّتي فيها لغائصكم

درّ ثمين وياقوت ومرجان

 مساكن القدس والفردوس نملكها

ونحن للقدس والفردوس خزّان

 من شذّ عنّا فبرهوت ساكنه

ومن أتاني فجنّات وولدان(56)

 ما در اصل ، ستارگانى بوديم كه ملكوتيان به وسيله ما طلب روشنايى مى‏ كردند و ما امروز هم از براى آفريدگان دليل و برهان هستيم .

 ما همان درياهايى هستيم كه در ميان آنان ، شناوران شما دُرهاى گرانبها و گوهر و ياقوت و مرجان بدست مى ‏آورند .

 ما جايگاه قدس و بهشت برين را مالك مى‏ شويم ؛ و خزانه‏داران آن جايگاه قدسى و بهشت برين ما هستيم .

 هر كه از ما رو گرداند ، برهوت جايگاه اوست و كسى كه به سوى ما بيايد بهشت و ولدان(57) براى اوست.

-------------------------------------------

56) المناقب : 277 - 276/4 ، بحار الأنوار : 26/47 .

57) «يَطُوفُ عَلَيْهم وِلْدانٌ مُخَلَّدُون» ؛ اطراف ايشان مى‏گردند نوجوانانى كه جاودانه ‏اند . (سوره واقعه ، آيه 17) .