(2)

محمّد بن ابی بکر در مصر

  اگر معاويه و عمروعاص معتقد به خدا و رسول او و كتاب او و قبله بودند و نمى‏ خواستند با كسانى كه داراى اين عقيده ‏اند جنگ كنند، پس چرا قبل از شروع جنگ كه حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام آنان را به كتاب خدا دعوت نمودند نپذيرفتند؟

   و چرا آنان خود آغازگر جنگ شدند؟ مگر در آن زمان دو خدا، دو پيامبر، دو كتاب و دو قبله وجود داشت كه آنان جنگ‏ را آغاز نمودند و پس از آثار شكست؛ خدا، رسول خدا، كتاب خدا و قبله آن‏ها يكى شد؟!

   اگر معاويه و عمروعاص واقعاً به خدا و رسول او، قبله و كتاب او عقيده داشتند و خود را با مردم عراق و لشكر اميرالمؤمنين‏ عليه السلام از اين جهت متّحد مى ‏دانستند و جنگ با يكديگر را خلاف وحدت و اتّحاد مى‏ پنداشتند پس چرا پس ازجنگ صفّين، ياوران معاويه بارها به كشور عراق شبيخون مى‏ زدند و دست به كشتار دسته‏ جمعى مسلمانان مى‏ زدند؟!

   جريان لشكركشى ‏هاى بسر بن ارطاة را كه به دستور معاويه انجام گرفت علماء شيعه و سنّى در كتاب‏هاى خود نوشته‏ اند، آيا لشكركشى‏ هاى او و كشتار مردم بى‏ دفاع خلاف وحدت و اتّحاد نبود؟

   همچنين حمله عمروعاص - به دستور معاويه - به مصر و لشكركشى او به آن ديار و كشتن مردم مظلوم به بهانه دوستى ‏آنان با اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام و به شهادت رساندن محمّد بن ابى‏ بكر و همچنين قرار دادن پيكر بى‏ جان او را در پوست الاغ ‏و سوزاندن آن به معناى وحدت و اتّحاد بود؟

   اگر معاويه «خال المؤمنين» بود! چون برادر امّ حبيبه بود، پس محمّد بن ابى بكر نيز خال المؤمنين بود؛ چون برادرعايشه و پسر ابوبكر بود. آيا جنگيدن خال المؤمنين با خال المؤمنين! و سپس سوزاندن بدن محمّد بن ابى بكر در پوست‏ الاغ! دليل بر وحدت و اتّحاد معاويه با كسانى بود كه خدا، قبله و قرآن را قبول داشتند؟!

 

منبع: معاویه ج 1 ص 320