678 / 6 )  در كتاب «بصائر الدرجات» مى ‏نويسد: محمّد بن مروان گويد:

از امام‏ صادق‏ عليه السلام شنيدم كه مى ‏فرمود:

هنگامى كه خداوند متعال اراده كند تا امام را بيافريند قطره‏ اى از آبى كه تحت ‏عرش است بر زمين فرود مى‏ آورد، و اين روى درختى واقع مى ‏شود، و پدربزرگوار آن امام، از ميوه آن درخت مى‏ خورد، آنگاه با همسرش نزديكى مى‏ نمايد و خداى متعال امام را خلق مى ‏كند.

او در رحم مادرش صدا مى‏ شنود و زمانى كه متولّد مى ‏شود استوانه‏ اى از نور براى‏ او بلند مى‏ شود و او اعمال بندگان را مى‏ بيند، آنگاه كه رشد كند و جوانى خوش قد و قامت گردد، بر زانوى چپ او اين آيه شريفه نوشته‏ مى‏ شود: «وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَعَدْلاً لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِهِ وَهُوَ السَّميعُ ‏الْعَليمُ» (20)؛ «و كلمه پروردگار تو با صدق و عدل به حدّ كمال و تمام رسيد؛ هيچ كس نمى ‏تواند كلمات او را دگرگون سازد و او شنونده داناست».(21)

-----------------------------------------------------------

20) سوره انعام، آيه 115.

21) بصائر الدرجات: 431 ح 1، بحار الأنوار: 38/25 ح 5.