(9)

دعاى قنوت حضرت بقيّة الله عجّل الله تعالى فرجه

    اين قنوت را سيّد بن طاووس رحمه الله در «مهج الدعوات» و مرحوم كفعمى در «البلد الأمين» از حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه نقل نموده ‏اند :

    أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَأَكْرِمْ أَوْلِيائَكَ بِإِنْجازِ وَعْدِكَ ، وَبَلِّغْهُمْ دَرْكَ ما يَأْمُلُونَهُ مِنْ نَصْرِكَ ، وَاكْفُفْ عَنْهُمْ بَأْسَ مَنْ نَصَبَ الْخِلافَ عَلَيْكَ ، وَتَمَرَّدَ بِمَنْعِكَ عَلى رُكُوبِ مُخالَفَتِكَ ، وَاسْتَعانَ بِرِفْدِكَ عَلى فَلِّ حَدِّكَ ، وَقَصَدَ لِكَيْدِكَ بِأَيْدِكَ ، وَوَسِعْتَهُ حِلْماً لِتَأْخُذَهُ عَلى جَهْرَةٍ ، وَتَسْتَأْصِلَهُ عَلى عِزَّةٍ .

    فَإِنَّكَ اللَّهُمَّ قُلْتَ وَقَوْلُكَ الْحَقُّ « حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وَازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْها أَتاها أَمْرُنا لَيْلاً أَوْ نَهاراً فَجَعَلْناهُمْ حَصيداً كَأَنْ لَمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ »(10) .

    وَقُلْتَ « فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنا مِنْهُمْ »(11) ، وَ إِنَّ الْغايَةَ عِنْدَنا قَدْ تَناهَتْ ، وَ إِنَّا لِغَضَبِكَ غاضِبُونَ ، وَ إِنَّا عَلى نَصْرِ الْحَقِّ مُتَعاصِبُونَ ، وَ إِلى وُرُودِ أَمْرِكَ مُشْتاقُونَ ، وَلِإِنْجازِ وَعْدِكَ مُرْتَقِبُونَ ، وَلِحُلُولِ وَعيدِكَ بِأَعْدائِكَ مُتَوَقِّعُونَ .

    أَللَّهُمَّ فَأْذَنْ بِذلِكَ ، وَافْتَحْ طُرُقاتِهِ ، وَسَهِّلْ خُرُوجَهُ ، وَوَطِّأْ مَسالِكَهُ ، وَأَشْرِعْ شَرائِعَهُ ، وَأَيِّدْ جُنُودَهُ وَأَعْوانَهُ ، وَبادِرْ بَأْسَكَ الْقَوْمَ الظَّالِمينَ ، وَابْسُطْ سَيْفَ نَقِمَتِكَ عَلى أَعْدائِكَ الْمُعانِدينَ ، وَخُذْ بِالثَّارِ ، إِنَّكَ جَوادٌ مَكَّارٌ .(12)

    بارالها ؛ بر محمّد و آل محمّد درود فرست؛ و اوليا و دوستانت  را با عمل به وعده‏ ات گرامى بدار ، و آنان را به دست‏يابى آنچه آرزو دارند از يارى تو برسان ، و باز بدار از ايشان سختى و شكنجه و عذاب كسى را كه بناى مخالفت با تو را دارد ، و از منع تو نسبت به ارتكاب گناه و مخالفت سرپيچى نموده و به كمك و عطاى تو يارى جسته بر شكستن حرمتت ؛ و به وسيلۀ خوبى‏ ها و نعمت‏هايى كه از توست، قصد مكر و فريب دادن تو را دارد . البتّه تو نسبت به اين مخالف خود بردبارى كرده‏ اى تا ناگهان و آشكارا او را گرفتار كنى، و - با وجود قدرتى كه يافته - او را به سختى مستأصل و بيچاره كنى.

    خداوندا ؛ تو در قرآن فرموده‏ اى و گفتۀ تو حقيقت دارد: «تا آن كه زمين آراسته و داراى زر و برق شد، و اهلش گمان كردند كه قدرت و توانايى بر آن را دارند؛ - در اين حال - دستور ما، شبانه يا به هنگام روز در رسيد، و آن‏ها را درو شده ساختيم؛ به گونه‏ اى كه گويا ديروز هيچ نداشته است؛ اين گونه نشانه‏ ها را براى كسانى كه اهل تفكّر و انديشه باشند، به تفصيل بيان مى‏ كنيم».

    و نيز فرموده‏ اى: «وقتى ما را به خشم آورده و ناراحت كردند، از ايشان انتقام گرفتيم» . ( خدايا ؛ ) واقعيّت آن است كه ما به آخر خط رسيده‏ ايم و تحمّل نداريم، ما با خشم تو به خشم مى‏ آييم، و براى يارى حق و حقيقت به هم پيوسته‏ ايم ، و مشتاق رسيدن دستورت هستيم ، و انتظار محقّق‏ شدن وعده‏ ات را مى‏ كشيم ، و انجام تهديدهايت عليه دشمنانت را متوقّع هستيم .

    بارالها؛ اجازۀ اين كار را صادر كن، و راه‏هاى آن را بگشا، و قيام او را آسان گردان، و محلّ پيمودنش  را آماده و هموار ساز ، و راه‏هاى او را آشكار ساز ، و سپاهيان و يارانش را نيرومند و قوى گردان ، و ستم‏كاران را به سرعت گرفتار شكنجه و عذابت كن ، و شمشير انتقامت را بر دشمنانت كه آگاهانه مخالفت و سرپيچى مى‏ كنند مسلّط ساز و انتقام را بگير ، كه تو بخشندۀ چاره ‏جويى هستى .

---

10)  سورۀ يونس ، آيۀ 24

11)  سورۀ زخرف ، آيۀ 55 .

12)  مهج الدعوات : 90 ، البلد الأمين : 664 .