درسى از اين روايت

يك كودك چگونه توانست بر اثر استوار ساختن ولايت در قلب و جان خود براسب چموشى كه همه از رام‏ ساختن او عاجز بودند، غالب شود؟! همان‏گونه كه او اين ‏قدرت را با معرفت به مقام ولايت پيدا كرد، ما نيز مى ‏توانيم با درك مقام عظيم ولايت وپذيرش و جاى‏ دادن آن در اعماق وجودمان، اسبِ سركش نفس را مهار سازيم.

از نشانه ‏هاى شناخت مقام والاى ولايت خاندان وحى ‏عليهم السلام و معرفت به آن، دگرگونى و تحوّلى است كه در انسان پديد مى‏ آيد و به اين جهت مى ‏تواند كارهايى را انجام دهد كه ديگران قدرت و توانايى انجام آن را ندارند.

   معرفت به مقام اهل بيت‏ عليهم السلام، در مرحله اوّل افكار و انديشه‏ هاى انسان را تغيير مى دهد، به گونه ‏اى كه افكار انسان نسبت به امور مادّى و معنوى با ديگران تفاوت ‏محسوسى پيدا مى‏ كند.

   با استمرار اين حالت و عمل كردن بر طبق افكار و انديشه ‏هاى رحمانى كه بر او وارد مى ‏شود در مسير تكامل قرار مى ‏گيرد، به گونه ‏اى كه نه تنها در فكر و انديشه؛ بلكه در اراده و خواست او نيز تحوّل ايجاد مى ‏گردد و او مى ‏تواند در صورت رضايت‏ خداوند و اهل بيت عليهم السلام كارى را كه ديگران نمى ‏توانند انجام دهند، عملى سازد.

اين تحوّل در برخى از افراد نياز به مدّت زياد و طولانى دارد و گاهى در بعضى از افراد، در زمانى كوتاه صورت مى ‏گيرد.

   روايتى كه نقل كرديم، بشارتى است براى جامعه شيعه كه حتّى كودكان در صورت ‏درك مقام ولايت و جاى ‏دادن آن در اعماق وجودشان، مى ‏توانند از آن استفاده ‏خارق ‏العاده داشته باشند.

   از اين روايت چنين نتيجه مى‏ گيريم: ايمانِ انسان و اعتقاد و يقين او به عظمت مقام ‏ولايت مى ‏تواند حتّى در زمان كودكى او را ممتاز و برتر از ديگران قرار دهد؛ همان‏گونه ‏كه آن كودك توانست كارى را انجام دهد كه ديگران قدرت آن را نداشتند و حضرت امام ‏رضا عليه السلام او را به خاطر معرفت و ايمانش به عنوان «مؤمن» و كسى كه مراحلِ ايمان را پيموده است، ستودند.