پيشگوئى رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم

درباره مرجئه و قدريّه

   پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله وسلم كه از آينده و آيندگان باخبر بودند، براى كنترل نقشه‏ هاى شوم خائنانى كه پس از آن حضرت‏ تفرقه ‏افكنى مى ‏كردند، مردم را از آنچه بر سرشان خواهد آمد آگاه ساختند و با گفتارهاى هدايت ‏كننده خود، مردم را از آينده شوم و خطرناك و پيدايش روش‏ ها و فرقه‏ هاى فكرىِ گمراه ‏كننده، باخبر ساختند؛ تا نه ‏تنها مردم از فريب خوردن ‏توسّط آن فرقه‏ ها از ثقلين جدا نگردند، بلكه طغيان حكومت‏ هاى ظالمانه را مهار كرده و آن را كنترل كنند؛ ولى متأسّفانه مردم راهنمايى‏ هاى پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله وسلم را ناديده گرفتند و هر گروهى به يك سو شتافتند و حاكمان بنى‏ اميّه به حكومتِ‏ دلخواه خود پرداختند.

   اكنون نمونه ‏اى از راهنمايى‏ هاى آن حضرت را نقل مى‏ كنيم:

   «همان‏گونه كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مردم را از امويان برحذر داشت و وليد را در كفّه فراعنه قرار داد و او را همسنگ آنان شمرد، پيش از آن‏كه مردم چيزى درباره قدريّه و مرجئه بدانند، آنان را نكوهيد و بر قرن‏هاى آينده به طور كلّى و بر قرن اوّل به ‏ويژه حجّت را تمام كرد و فرمود: «دو گروه از امّت من، از اسلام بهره ‏اى ندارند: مرجئه و قدريّه.»(268)

   نيز فرمود: «از قدر (و قدرى‏ گرى) بترسيد كه شعبه ‏اى از مسيحيّت است.»(269)

   همچنين فرمود: «خداوند بر زبان هفتاد پيامبر، دو گروه از امّت مرا لعنت كرده است: قدريّه و مرجئه كه مى‏ گويند ايمان‏ تنها اقرار است و در آن عمل نيست.»(270)

   همچنين درباره ايمان و اسلام فرمود: «ايمان، به دل و زبان و هجرت با جان و مال است.»(271)

   نيز فرمود: «ايمان به آرزو و به خود بستن نيست؛ بلكه چيزى است كه در دل جاى می ‏گيرد و عمل آن را تصديق‏ مى ‏كند.»(272)

   همچنين فرمود: «ايمان و عمل دو برادر شريك هستند كه به يك ريسمان بسته شده ‏اند و خداوند هيچ‏يك را بى ‏آن‏ ديگرى نمى‏ پذيرد.»(273)

   نيز فرمود: «هيچ‏يك از شما ايمان نياورده است، مگر آن‏كه من از فرزندان و پدر و مادرش و همه مردم نزدش‏ محبوب‏تر باشم.»(274)

   نيز فرمود: «هيچ ايمانى بى‏ عمل و هيچ عملى بى‏ ايمان، پذيرفته نمى‏ شود.»(275)

   همچنين فرمود: «ايمان بنده استوار نمى‏ شود، مگر آن‏كه دلش استوار شود و دلش استوار نمى‏ شود مگر آن‏كه زبانش ‏استوار شود و وارد بهشت نمى‏ شود؛ مگر آن‏كه همسايه ‏اش از گزندش در امان باشد»(276).­(277)

---

268) كنز العمّال: 188/1، به روايت بخارى در تاريخ خود، نسائى، ابن ماجه، خطيب و طبرانى.

269) همان: 119، به روايت ابن ابى عاصم، طبرانى و ابن عدى.

270) همان: 135/4 به روايت ديلمى از حذيفه و حاكم از ابوامامه.

271) همان: 24/1 به روايت عبدالخالق بن زاهر در اربعين خود.

272) همان: 25 به روايت ابن نجّار.

273) همان: 36 به روايت ابن شاهين.

274) همان: 37 به روايت احمد، بيهقى، نسائى و ابن ماجه.

275) همان: 68 به روايت طبرانى.

276) مجمع الزوائد: 53/1 به روايت احمد.

277) از ژرفاى فتنه‏ ها: 484/2.