(4)

دعاى  چهارم

خواندن اين دعا نيز پس از زيارت حضرت امام رضا عليه السلام و ساير ائمّه اطهار عليهم السلام ‏مناسب است:

أَللَّهُمَّ لَوْ وَجَدْتُ شَفيعاً أَقْرَبَ إِلَيْكَ مِنْ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ الْأَخْيارِ، اَلْأَتْقِيآءِ الْأَبْرارِ، عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمُ السَّلامُ، لَاسْتَشْفَعْتُ بِهِمْ إِلَيْكَ، وَهذا قَبْرُ وَلِيٍّ مِنْ أَوْلِيآئِكَ وَسَيِّدٍ مِنْ أَصْفِيآئِكَ، وَمَنْ فَرَضْتَ عَلَى الْخَلْقِ طاعَتَهُ، قَدْ جَعَلْتُهُ بَيْنَ يَدَيَّ، أَسْأَلُكَ يا رَبِّ بِحُرْمَتِهِ عِنْدَكَ، وَبِحَقِّهِ عَلَيْكَ، لَمَّا نَظَرْتَ إِلَيَّ نَظْرَةً رَحيمَةً مِنْ نَظَراتِكَ، تَلُمُّ بِها شَعْثي، وَتَصْلُحُ بِها حالي ‏فِي الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ، فَإِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ.

   أَللَّهُمَّ إِنَّ ذُنُوبي لَمَّا فاتَتِ الْعَدَدَ، وَجازَتِ الْأَمَدَ، عَلِمْتُ أَنَّ شَفاعَةَ كُلِّ شافِعٍ دُونَ أَوْلِيآئِكَ تَقْصُرُ عَنْها، فَوَصَلْتُ الْمَسيرَ في بَلَدي، قاصِداً وَلِيَّكَ بِالْبُشْرى، وَمُتَعَلِّقاً مِنْهُ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى، وَها أَنَا يا مَوْلايَ قَدِ اسْتَشْفَعْتُ بِهِ إِلَيْكَ، وَأَقْسَمْتُ بِهِ عَلَيْكَ، فَارْحَمْ غُرْبَتي، وَاقْبَلْ تَوْبَتي.

   أَللَّهُمَّ إِنّي لا اُعَوِّلُ عَلى صالِحَةٍ سَلَفَتْ مِنّي، وَلا أَثِقُ بِحَسَنَةٍ تَقُومُ ‏بِالْحُجَّةِ عَنّي، وَلَوْ أَنّي قَدَّمْتُ حَسَناتِ جَميعِ خَلْقِكَ، ثُمَّ خالَفْتُ طاعَةَ أَوْلِيآئِكَ، لَكانَتْ تِلْكَ الْحَسَناتُ مُزْعِجَةً لي عَنْ جِوارِكَ، غَيْرَ حآئِلَةٍ بَيْني وَبَيْنَ نارِكَ، فَلِذلِكَ عَلِمْتُ أَنَّ أَفْضَلَ طاعَتِكَ طاعَةُ أَوْلِيآئِكَ.

   أَللَّهُمَّ ارْحَمْ تَوَجُّهي بِمَنْ تَوَجَّهْتُ بِهِ إِلَيْكَ، فَلَقَدْ عَلِمْتَ أَنّي غَيْرُ واجِدٍ أَعْظَمُ مِقْداراً مِنْهُمْ، لِمَكانِهِمْ مِنْكَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ. أَللَّهُمَّ إِنَّكَ ‏بِالْإِنْعامِ مَوْصُوفٌ، وَوَلِيُّكَ بِالشَّفاعَةِ لِمَنْ أَتاهُ مَعْرُوفٌ، فَإِذا شَفَعَ فِيّ ‏مُتَفَضِّلًا، كانَ وَجْهُكَ عَلَيَّ مُقْبِلًا، وَإِذا كانَ وَجْهُكَ عَلَيَّ مُقْبِلًا أَصَبْتُ مِنَ‏ الْجَنَّةِ مَنْزِلًا.

   أَللَّهُمَّ فَكَما أَتَوَسَّلُ بِهِ إِلَيْكَ، أَنْ تَمُنَّ عَلَيَّ بِالرِّضا وَالنِّعَمِ، أَللَّهُمّ‏ أَرْضِهِ عَنَّا، وَلاتُسْخِطْهُ عَلَيْنا، وَاهْدِنْا بِهِ وَلاتُضِلَّنا فيهِ، وَاجْعَلْنا فيهِ ‏عَلَى السَّبيلِ الَّذي تَخْتارُهُ، وَأَضِفْ طاعَتي إِلى خالِصِ نِيَّتي في ‏تَحِيَّتي، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

   أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى خِيارِ خَلْقِكَ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، كَمَا انْتَجَبْتَهُمْ عَلَى ‏الْعالَمينَ، وَاخْتَرْتَهُمْ عَلى عِلْمٍ مِنَ الْأَوَّلينَ.

   أَللَّهُمَّ وَصَلِّ عَلى حُجَّتِكَ، وَصَفْوَتِكَ مِنْ بَرِيَّتِكَ، اَلتَّالي لِنَبِيِّكَ، اَلْمُقيمِ لِأَمْرِكَ عَلِيِّ بْنِ أَبي طالِبٍ، وَصَلِّ عَلى فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ، وَصَلِّ عَلَى الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ شَنَفَيْ عَرْشِكَ، وَدَليلَيْ خَلْقِكَ عَلَيْكَ، وَدُعاتِهِمْ إِلَيْكَ.

   أَللَّهُمَّ وَصَلِّ عَلى عَلِيٍّ وَمُحَمَّدٍ وَجَعْفَرٍ وَمُوسى وَعَلِيٍّ وَمُحَمَّدٍ وَعَلِيٍّ وَالْحَسَنِ وَالْخَلَفِ الصَّالِحِ الْباقي، مَصابيحِ الظَّلامِ، وَحُجَجِكَ ‏عَلى جَميعِ الْأَنامِ ، خَزَنَةِ الْعِلْمِ أَنْ يَعْدِمَ ، وَحُماةِ الدّينِ أَنْ يَسْقُمَ ، صَلاةً يَكُونُ الْجَزآءُ عَلَيْها أَتَمَّ رِضْوانِكَ، وَنَوامِيَ بَرَكاتِكَ، وَكَرآئِمَ‏ إِحْسانِكَ.

   أَللَّهُمَّ الْعَنْ أَعْدآءَهُمْ، مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ أَجْمَعينَ، وَضاعِفْ عَلَيْهِمُ ‏الْعَذابَ الْأَليمِ، وَالسَّلامُ عَلَيْكَ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ.(5)

خداوندا؛ اگر واسطه و شفيعى را مى ‏يافتم كه به حضرتت نزديكتر از محمّد و اهل بيت پاك پرهيزكار نيكوكار او - بر او و بر آنان سلام - باشد او را به درگاهت شفيع قرار مى‏ دادم، و اين قبر وليّى از اوليائت، و سرورى از برگزيدگانت است، و كسى است كه اطاعت او را بر همه خلق واجب كرده ‏اى، كه در پيش ‏روى خود قرار داده ‏ام، پروردگارا؛ از تو مى خواهم و آبروى او نزد تو، و به حقّ او بر تو نگاهى از روى رحمت و مهربانى به من كنى، كه با آن نگاه، پريشانى و نابسامانى مرا برطرف كنى، و حالم را در دنيا و آخرت اصلاح نمايى، كه تو بر هر چيزى توانايى. خداوندا؛ همانا گناهانم وقتى كه از عدد گذشت و از اندازه تجاوز كرد، دانستم كه شفاعت هر شفيعى غير از اوليائت كارساز نيست، پس اين مسير را پيمودم و با شادمانى آهنگ ولىّ تو را نمودم، و از طريق او به دست آويز محكم و مورد اطمينان آويختم، و اكنون اين منم - اى مولاى من؛ - كه به وسيله او به درگاه تو شفاعت جسته ‏ام، و به او تو را سوگند داده ‏ام، پس به غربت و تنهائى من رحم كن، و توبه ‏ام را بپذير. خداوندا؛ همانا من بر عمل صالح و شايسته ‏اى كه در گذشته انجام داده ‏ام تكيه نمى كنم، و به كار نيكويى كه از طرف من حجّتى بپا دارد اطمينان ندارم، و اگر خوبى ‏هاى همه آفريدگانت را پيش فرستم، سپس با فرمان اوليائت مخالفت كنم، و از اطاعتشان سرپيچى نمايم، هر آينه اين خوبى‏ ها مرا از جوارت دور مى‏ گرداند، و ميان من و آتش خشم تو فاصله نمى‏ اندازد، پس به خاطر اين دانستم كه بهترين اطاعت‏ها همان اطاعت اولياء تو است. خداوندا؛ رحم كن روى‏ آوردنم را به خاطر كسى كه به وسيله او به تو روى آورده ‏ام، و به تحقيق مى ‏دانى كه من پيدا نكردم كسى را كه ارزشى بيشتر از آنان داشته باشد، به خاطر منزلتى كه ايشان نزد تو دارند اى مهربانترين مهربانان. خداوندا؛ همانا تو به نيكى كردن و احسان توصيف شده ‏اى، و وليّت به شفاعت ‏نمودن نسبت به آنكه به درگاهش آيد شناخته شده است، پس هنگامى ‏كه در مورد من به فضل و كرم خويش شفاعت كند، تو با چهره رحمت با من روبرو مى‏ شوى، و هنگامى كه با چهره رحمتت با من روبرو گشتى به درجه و رتبه ‏اى از بهشت دست مى يابم. خداوندا؛ پس همان‏گونه كه به وسيله او به تو توسّل مى‏ جويم كه بر من به خشنودى و نعمت‏ها منّت گذارى؛ خداوندا؛ او را از ما راضى گردان، و بر ما خشمگين مساز، و ما را به وسيله او هدايت كن و در مورد او گمراه مفرما، و ما را در مورد او بر همان راهى كه او را اختيار فرموده ‏اى قرار بده، و اطاعتم را به نيّت ِخالصم در تحيّت و ارادتم بيفزا، اى مهربان‏ترين مهربانان. خداوندا؛ بر بهترين آفريدگانت محمّد و آل او درود فرست؛ همان‏گونه كه ايشان را بر همه جهانيان برگزيدى، و از روى علم و آگاهى آنان را از ميان پيشينيان اختيار نمودى. خداوندا؛ و درود فرست بر حجّتت و برگزيده ‏ات از ميان مخلوقاتت، آنكه در پى پيامبرت (و جانشين او)، بپادارنده امر تو بوده، (يعنى حضرت) علىّ بن ابى طالب، و درود فرست بر (حضرت) فاطمه زهرا سرور زنان جهانيان، و درود فرست بر امام حسن و امام حسين دو گوشواره عرشت، و دو دليل و راهنماى خلقت بر تو، و دعوت ‏كننده آنان به سوى تو. خداوندا؛ و درود فرست بر امام سجّاد، و امام باقر، و امام صادق و امام كاظم و امام رضا و امام جواد و امام هادى و امام عسكرى، و جانشين شايسته باقي‏مانده؛  آن چراغ‏هاى فروزنده در تاريكيها، و حجّت‏هايت بر همه مردمان، خازنان علم و دانش از معدوم شدن آن، و حاميان دين از بيمار شدن آن؛ درودى كه پاداش تو بر آن كاملترين رضايت و خشنوديت، و بركات بالنده ‏ات، و احسان كريمانه ‏ات باشد. خداوندا؛ دشمنان ايشان را از طايفه جنّ و انس همگى را لعنت كن، و عذاب دردناكت را بر ايشان دو چندان گردان، و سلام و رحمت خدا و بركات او بر تو باد.

---

5) كتابٌ في الزيارات والأدعية (مخطوط): 36.