اهميّت مداومت بر دعا

مداومت بر دعا و اصرار ورزيدن در ادامه آن داراى نقش بسيار مهمّى در رسيدن به مقصود و بدست آوردن حاجت مى ‏باشد . و اين نكتۀ بسيار مهمّى است كه همۀ كسانى كه با دعا سر و كار دارند ، بايد به آن توجّه داشته باشند ؛ زيرا بيشتر افراد قدرت و توانائى آن را ندارند كه با خواندن يك دعا و يا يك زيارت ، و يا گفتن يك ذكر ، حاجت خود را بگيرند و به مقصودشان نايل شوند .

    به عنوان مثال : در بسيارى از امراض جسمانى اگر مرض سطحى باشد ، يا تازه شروع شده و كهنه و مزمن نشده باشد مى‏ توان آن را با يك نسخه مداوا و معالجه نمود ؛ ولى اگر مدّت بيمارى طولانى و مرض كهنه گرديده باشد ، بديهى است كه محتاج به تكرار معالجه و ادامه مصرف دارو است .

    در امراض روحى نيز جريان از همين قرار است ، اگر شخصى گرفتارى روحى شديدى داشته باشد و يا در اصل شديد نبوده ، ولى بر اثر گذشت زمان و طولانى شدن آن ، در روح جايگزين و به آن معتاد شده ، در اين صورت بديهى است كه مشكل اين گونه گرفتارى‏ ها را با خواندن يك بار دعا نمى ‏توان برطرف نمود ، بلكه نياز به تكرار دعا دارد ؛ همان گونه كه در بسيارى از امراض جسمانى انسان محتاج تكرار و تداوم استفاده از دارو است .

    بنابراين ، همان گونه كه در امراض جسمى مداوا را ادامه مى‏ دهيم تا دارو كاملاً اثر خود را ببخشد ، در مواردى كه نياز به دعا مى‏ باشد نيز بايد خواندن دعا را همچنان ادامه دهيم تا اثر آن ظاهر شود .

     البتّه ممكن است افرادى با خواندن يك دعا ، يا ذكر يك اسم از اسماء اللَّه ، به نتيجه برسند ولى اين گونه افراد در مجتمع بشرى نادر الوجود و كمياب ‏اند و عموم افراد نبايد توقّع داشته باشند كه مانند آنان با خواندن يك بار دعا ، نتيجه‏ اى كه آن‏ ها مى‏ گيرند ، بگيرند .

    اين يكى از جهاتى است كه در روايات دربارۀ الحاح و اصرار در دعا تأكيد شده است.