اجماع خیالی

به فرض كه اجماع خيالى را بپذيريم و بگوييم مردم پس از پيامبر اكرم‏ صلّی الله علیه وآله ابوبكر را به عنوان خليفه رسول خدا صلّی الله علیه وآله برگزيدند. آيا اين انتخاب را خداوند پذيرفته و مورد قبول خداوند است يا این چنين نيست و هيچ گاه خداوند بر انتخاب آنان صحّه نگذاشته و آن را مورد پذيرش قرار نداده است؟

   اين سئوال بسيار مهمّ و با نتيجه است كه هوشمندان بايد كاملاً درباره آن و پاسخ آن بيانديشند و با رجوع به قرآن كريم كه مورد اتّفاق فريقين است پاسخ قانع كننده آن را به صورت واضح و آشكار دريابند.

   به اين جهت ما به قرآن كريم كه بيانگر دستورات خداوند بزرگ است و همچنین به روایات رجوع می ‏كنيم، زيرا ما می توانیم ‏ مشكلات خود را با مراجعه به قرآن و عترت حلّ نموده و آن‏ ها را برطرف‏ سازيم.

   اين مطلب نه تنها از نظر شيعيان مورد قبول مى ‏باشد بلكه اهل‏ سنّت نيز آن را پذيرفته و هر دو فرقه، رواياتى را در اين باره در كتاب ‏هاى خود نقل نموده‏ اند كه به دليل اختصار اين كتاب از بيان ‏آن‏ ها خوددارى مى‏ كنيم و مى‏ گوييم:

   با مراجعه به قرآن كريم و دقّت در پيرامون آياتى كه دربارۀ مسألۀ امامت و خلافت نازل شده است ماهيّت مسأله انتخاب ابوبكر و بطلان خلافت او از ديدگاه قرآن كريم به صورت كاملاً واضح براى ‏هوشمندانى كه جوياى حقايق هستند، روشن است.

یکی  از آیاتی که به خوبی بطلان جریان سقیفه را ثابت می کند آیۀ شریفۀ «... لا ینال عهدی الظالمین»(1) «پیمان من به بیدادگران نمی‌رسد» می باشد که خداوند یقیناً عهد و خلافت را از آن خود می داند و می فرماید «عهدی». و آیات و روایاتی که بر این حقیقت دلالت می کند بسیار است. پس بر فرض ادّعای اجماع، هیچگونه اعتباری ندارد و جز خیال چیز بیشتری نیست.

---

(1) سورۀ بقره، آیۀ 124 .