مرگ ابوسفيان

 تاريخ دقيق مرگ وى چندان روشن نيست. به گزارش واقدى (نكـ : بلاذرى، همان، 4 (1) 13)، وى 5 سال پيش از قتل عثمان در 30 ق درگذشت، امّا تاريخ‌هاى 31 تا 33 ق را هم براى مرگ او آورده‌اند (نكـ : همانجا؛ طبرى، 1 / 2871).
درباره شخصيت سياسى و اجتماعى ابوسفيان بايد گفت كه او يكى از بلندپايگان قريش بود و يكى از 4 تنى به شمار مى‌رفت كه در جاهليت فرمانشان نافذ بود (ابن عبدالبر، 2 / 715). با آنكه او پس از فتح مكّه اسلام آورد، سخنى كه در ماجراى ردّه به او نسبت داده شده، نشان از بستگى و علاقه او به آيين گذشته دارد (بلاذرى، همانجا). ابن حبيب (ص 388) او را از «زنادقه قريش» خوانده است. ابوسفيان احاديثى نيز از قول پيامبر صلّى الله عليه وآله روايت كرده است (مثلاً نكـ : بخارى، 1 / 91، 2 / 108؛ مزى، 4 / 158 ـ 159).
از ابوسفيان، فرزندان متعددى بر جاى ماندند. بنام‌ترين آنان معاويه است كه نقش سياسى مهمّى در سده اوّل قمرى ايفا كرد و سلسله خلافت اموى را بنياد نهاد. فرزند ديگر او يزيد بود كه ابوبكر او را فرمانده سپاه كرد و سپس عمر او را به امارت گمارد. ديگر عتبه بود كه با عايشه در جمل شركت كرد و معاويه او را به امارت مصر فرستاد (ابن قتيبه، 344 ـ 345). يكى از دختران او به نام ام حبيبه است كه به حبشه هجرت كرد و سپس به مدينه بازگشت و پيامبر صلّى الله عليه وآله با او ازدواج كرد (ابن سعد، 8 / 96).(1)

________________________________________________

1 -  دائرة المعارف بزرگ اسلامى جلد پنجم صفحه 558.