کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور»

 

نكته‏ هاى جالبِ روايت

در اين روايت كه حضرت اميرالمؤمنين على علیه السلام آن را نقل فرموده ‏اند، نكته ‏هاى جالب و مهمّى وجود دارد كه با تأمّل در آن مى ‏توان به برخى از آن ها ؛ دست يافت:
1- در اين روايت اين جمله كه خداوند می ‏فرمايد: «لاُسخّرنّ له الرياح، ولاُذلّلنّ له السحاب، ولاُرقّينّه في الأسباب»، دليل بر اين نكته است كه صعود آن حضرت به آسمان‏ ها با وجود جسمانى آن حضرت است، همان‏گونه كه ‏معراج رسول خدا صلّی الله علیه وآله جسمانى بوده است. يعنى رفتن آن بزرگوار به ‏آسمان ‏ها با قالب مثالى نيست، همان‏گونه كه مقصود از صعود بر فراز آسمان‏ ها صعود روحى نيست. زيرا اگر رفتن آن حضرت به آسمان ‏ها صعود روحى‏ باشد و يا با قالب مثالى صورت گيرد، نيازى به سحاب صعاب و يا اسباب ‏نيست. براى رفتن روح و يا قالب مثالى به آسمان‏ ها لازم نيست از وسيله ‏هاى ‏فضايى استفاده شود.
2- نكته جالب ديگرى كه از اين روايت برداشت مى ‏كنيم اين است: اگر چه ‏آن حضرت اگر اراده كنند براى صعود جسمانى به آسمان‏ ها هم نيازى به‏ اسباب و وسيله‏  هاى فضايى ندارند بلكه مى ‏توانند بدون وسيله ظاهرى و يا بااستفاده از براق كه مخصوص رسول خدا صلّی الله علیه وآله بوده و در اختيار آن حضرت ‏است استفاده كنند. در روايت كه تعبير به اسباب و وسيله‏ ها شده دليل بر آن ‏است كه رفتن آن حضرت به آسمان‏ ها توسّط يك وسيله انحصارى همانند براق نيست. بنابراين لفظ اسباب و وسيله‏ ها، ظهور در اين دارد - به خاطر تعدّد وسيله‏ ها و جمع بودن لفظ اسباب - كه آن حضرت از يك وسيله ‏انحصارى مانند «براق» استفاده نمى ‏فرمايند.
جالب توجّه است كه لفظ «سحاب صعاب» و ابرهاى سخت نيز به صورت ‏جمع آورده شده است.
3- اين نكته را نيز استفاده مى ‏كنيم كه در روزگار ناشناخته ظهور براى‏ فضانوردى و رفتن به آسمان از وسيله ‏هاى گوناگون استفاده مى‏ شود كه در اين ‏روايت به سه نوع آن تصريح شده است:
الف) «لاُسخّرنّ له الرياح»؛ رياح را حتماً در تسخير او قرار مى‏ دهيم.
در قرآن كريم از حضرت سليمان و بساط عظيم او كه بادها بساط او را با صدها نفر به آسمان مى ‏بردند، سخن به ميان آمده است.
قدرت بادها و طوفان ‏هاى شديد بسيار شگفت‏ انگيز است كه تسخير آن ‏ها به معناى در اختيار داشتن آن‏ ها و كنترل آن‏ ها مى ‏باشد.
در عصر ما هيچ‏ گاه دانشمندان نتوانسته ‏اند طوفان‏ ها را مهار كنند و از قدرت آن‏ ها استفاده كنند، ولى بنابر آيات قرآن كريم حضرت سليمان قدرت‏ بر چنين كارى را داشته است.
حضرت بقيّة الله الأعظم ارواحنا فداه - كه ولايت بر همه چيز دارند - با كنترل‏ آن‏ ها نه تنها آثار منفى آن‏ ها را از بين مى ‏برند، بلكه با تسخير آن‏ ها و تسلّط  بر آن‏ها از آن‏ها استفاده مثبت مى‏ نمايند.
ب) «ولاُذلّلنّ له السحاب الصعاب»؛ و حتماً ابرهاى سرسخت را، براى او رام مى ‏كنيم.
بديهى است ابرهاى نورى و قدرت‏ هاى شگفت ‏انگيز آن‏ ها غير از رياح ‏مى ‏باشند.
ج) «ولاُرقينّه في الأسباب»؛ و حتماً در وسيله‏ هاى فضايى او را بالا مى ‏بريم.
جالب توجّه است كه در اين جمله از كلمه «فى» استفاده شده كه به معناى ‏اين است كه آن حضرت در ميان وسيله ‏هاى فضايى قرار مى‏ گيرند و اگر مقصود از اسباب همان «سحاب صعاب» مى ‏بود بايد كلمه «على» به كار برده ‏مى ‏شد يعنى سوار بر ابرها مى ‏شود نه در ابرها.
4- علاوه بر نكته‏ هاى فراوان ديگرى كه در اين روايت وجود دارد، توجّه‏ به اين نكته بسيار مهمّ است كه خداوند در اين حديث قدسى پس از سوگند ياد نمودن به عزّت و جلال خود تمام مطالبى را كه براى رسول گرامى خود بيان ‏فرموده است با «لام» و با «نون» تأكيد آورده است كه اين ‏ها همه دليل بر اين ‏نكته است كه جرياناتى كه در اين روايت به آن‏ها تصريح شده، مانند رفتن آن‏ حضرت به آسمان ‏ها توسّط وسيله ‏هاى فضايى و... قطعاً و صد در صد در عصر درخشان ظهور واقع خواهد شد و قابل هيچ‏گونه شكّ و ترديد نمى‏ باشد.
5- نكته بسيار جالب ديگرى كه از روايت استفاده مى ‏كنيم اين است: در تسخير بودن همه ابرهاى صعاب و تمامى اسباب ‏ها و وسيله‏ هاى فضايى، تنها براى استفاده شخص آن حضرت نيست؛ بلكه تعدّد و فراوان بودن آن‏ها دليل ‏بر آنست كه اصحاب و ياوران و هر كسى را كه آن حضرت اراده فرمايند از اين ‏وسايل استفاده خواهد كرد و در اختيار آن‏ها قرار خواهد گرفت.
همان‏گونه كه حضرت اميرالمؤمنين على علیه السلام بعضى از اصحاب خود مانند جناب سلمان و... را با ابرهاى فضانورد به آسمان‏ ها بردند و صعود و عروج‏ آن‏ها به آسمان تا آن حدّ بود كه كره زمين براى آنان به اندازه گردويى ديده ‏مى‏ شده.(1)
بديهى است صعود آن‏ ها به آسمان‏ ها بيشتر از فاصله‏ اى است كه ميان ماه و كره زمين هست يعنى آنان خيلى بالاتر از كره ماه، به آسمان صعود نموده‏ اند؛ زيرا با اين‏ كه ماه از زمين بسيار كوچك تر است از اندازه يك گردو بزرگتر ديده‏ مى ‏شود. پس فاصله آن ‏ها تا زمين خيلى بيشتر بوده از فاصله ‏اى كه ميان ماه وكره زمين وجود دارد.
6- از آنچه گفتيم چنين نتيجه مى‏ گيريم كه حكومت حضرت بقيّة الله الأعظم‏ ارواحنا فداه فراتر از يك حكومت عدل جهانى در سراسر گيتى است؛ زيرا خداوند پس از بيان اين نكته كه تمامى شرق و غرب زمين در عصر شكوهمند ظهور درتحت سيطره قدرت و ولايت آن حضرت خواهد بود، سفرهاى فضايى و وسيله‏ هاى گوناگون فضانوردى در آن زمان را بيان مى‏ كند.
بنابراين، علاوه بر ملكوت آسمان‏ ها در عصر درخشان ظهور، از نظر ملك‏ نيز آسمان در آن روزگار فرخنده در اختيار حضرت ولىّ عصر عجّل الله تعالى فرجه‏ خواهد بود. يعنى حكومت جهانى آن حضرت در عصر ظهور، محدود به كره‏ زمين نيست و آسمان ها در سيطره حكومت آن بزرگوار خواهند بود.
7- نكته بسيار مهمّ ديگرى كه از اين روايت استفاده مى ‏كنيم اين است كه: با توجّه به عظمت جهان آفرينش و گستردگى فضا و آسمان ها، لفظ «اسباب ‏السّماوات» كه در اين روايت به كار رفته است، دليل بر اين نكته بسيار مهمّ است كه سفينه‏ ها و وسيله‏ هاى فضايى كه در آن عصر شكوهمند آسمان پهناور را طى مى‏ كند، بايد وسيله‏ هايى باشند كه فراتر از سرعت نور باشند.
پس تعبير به «اسباب السماوات»؛ (وسيله‏ هايى كه آسمان‏ ها را مى‏ پيمايد) وجود وسيله ‏هاى فضايى برتر از سرعت نور را ثابت مى ‏كند؛ به گونه‏ اى كه از جاذبه مادّه و مكان گذشته و به محدوديّت زمان گرفتار نباشد. اين خود از اصول اساسى در سفرهاى  فضايى است.

در توضيح اين نكته كه در سفرهاى فضايى در عصر ظهور به اسباب ‏السموات يا وسيله‏ هاى مقتدرى كه بتواند آسمان ‏ها را به پيمايد نياز داريم، بايداز عظمت جهان هستى آگاه شويم.

اگر از گستردگى جهان آفرينش، از عظمت آسمان ها و كهكشان ‏ها، از عظمت سحابى‏ ها و... آگاه شويم متوجّه مى ‏شويم هيچگاه انسان نمى ‏تواند با وسيله ‏هايى كه در حدّ سير نور و يا بيشتر از آن است به تمام عوالم پرواز كند، بلكه بايد از وسيله‏ هايى بهره‏مند باشد كه فراتر از زمان باشد و او را از قيد زمان ‏خارج نمايد. براى آگاه شدن از عظمت جهان هستى، در مكتب اهل بيت علیهم السلام زانو مى‏زنيم تا ببينيم آن بزرگواران در عصرى كه هيئت بطلميوسى حاكم بر اذهان مردم بوده، چگونه عظمت عالم هستى را براى ما بيان كرده‏ اند.

---

(1) و همچنين حضرت سليمان علیه السلام كه افراد او بر بساط آن حضرت نشسته و او به بادها دستور مى ‏داد بساطرا با تمامى افراد به آسمان بالا برد كه جريان آن در قرآن مجيد بيان شده است.