کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور»

 

تلاش براى راه يافتن به عالم غيب

بعضى از كشورهاى بزرگ براى راه يافتن به عالم غيب! و درك اسرار ناشناخته جهانِ نامرئى، سرمايه ‏هاى كلانى را از دست داده و تعدادى از نيروهاى‏ خود را به هلاكت رسانده ‏اند .
همانگونه كه در زمان‏ هاى گذشته فرعون براى رفتن به آسمان و ديدن خدا! با استفاده از افكار وزيرش هامان دست به دامن چند «كركس» شد تا او را بر فراز آسمان ها بالا برند؛ اينان نيز با ايجاد ميدان ‏هاى الكترو مغناطيسى در خيال راه يافتن ‏به عالم غيب بودند و مى‏ خواستند جهان نامرئى را نيز در اختيار خود قرار دهند! براى رسيدن به اين هدف دست به كار شدند و به تلاش و تجربه پرداختند. ولى نتيجه ‏اى كه عايد آنها شد اين بود كه تعدادى از نيروهاى آنها، به جنون گرفتار شدند و دكتر جساپ مهمترين شخصيت علمى آنها كه كارها را با نظر او انجام مى ‏دادند، ناگهان به طرز نامعلوم و اسرارآميزى دست به خودكشى زد.
او در پيرامون اين آزمايش به يكى از دوستان خود نوشت:
«هدف از اين آزمايش تأثير ميدان مغناطيسى شديد بر روى كشتى ‏سرنشين دار بود. اين عمل به وسيله مولدهاى مغناطيسى انجام مى ‏شد و اين‏ دستگاه ‏ها در اطراف كشتى مورد نظر، ميدان مغناطيسى بسيار شديدى را ايجاد مى‏ كردند تا آن را ناپديد سازند.
گرچه احتمال مى ‏رفت ميدان مغناطيسى بر روى سرنشينان كشتى اثرات منفى ‏بگذارد، ولى نتيجه هايى كه به دست مى ‏آمد، بسيار مهم ‏تر از جان عده ‏اى انسان ‏بود(!) هنگامى ‏كه نخستين بار اين آزمايش انجام پذيرفت، نورى سبزرنگ تيره ‏پديدار شد و درست مانند مه نورانى سبز رنگى كه بازماندگان از حوادث ‏برمودا نقل مى ‏كنند در اطراف كشتى پديد آمد» .(1)
كسانى كه بيش از حدّ در ميدان مغناطيسى مانده ‏اند، «بهت زده» يا «شوكّه» مى‏ شوند و آن را «جهنّم مجسّم» مى ‏نامند. افرادى كه دچار چنين حالتى‏ شده ‏اند، قادر نيستند به ميل يا اراده خود حركت كنند، مگر آنكه دو نفر، يا بيشتر، كه در ميدان مغناطيسى حضور دارند، فوراً به طرف او بروند و به بدنش دست بزنند، در غير اين صورت مثل سنگ منجمد مى ‏شود و فلج مى‏ گردد. هرگاه مردى فلج شود و يا به اصطلاح خشكش بزند، مكان و موضع او بياد به‏ دقّت تعيين گردد و سپس نيروى مغناطيسى قطع شود. او ديگر قادر به حركت ‏نيست. آنگاه، فرد جديدى را به آن نقطه اعزام مى‏ كنند و او در كمال حيرت، فقط صورت، و يا پوست برهنه آن شخص را مشاهده مى‏ كند، يعنى به عبارت‏ ديگر اثرى از لباس يا يونيفرم معمولى بر تن او نمى ‏بيند. گاهى مدّت يك‏ساعت طول مى ‏كشد، گاهى يك شبانه روز، و در پاره ‏اى موارد، مدّت شش ماه ‏به طول مى ‏انجامد تا آن شخص را از حالت انجماد يا فلج شدگى خارج سازند.
... افرادى كه دچار انجماد شديد شده ‏اند، از گذشت زمان آگاه نيستند، و درست مانند افرادى كه در حالت نيمه اغماء به سر مى ‏برند، زندگى مى‏ كنند، نفس‏ مى ‏كشند، مى ‏بينند و احساس مى ‏كنند، با اين حال نسبت به خيلى چيزها آگاهى ‏ندارند. برعكس، اشخاصى كه دچار حالت معمولى انجماد شده‏ اند، از گذشت‏ زمان آگاهند، ولى هيچگاه دقّت آنها نسبت به زمان، به اندازه دقّت من و شما نيست. همانگونه كه گفتم، مدّت شش ماه طول مى‏ كشد تا آنها به حال عادّى ‏برگردند. همچنين بالغ بر 5 ميليون دلار براى دستگاه هاى الكترونيك، و يك ‏محل مخصوص براى قرار دادن كشتى در آن خرج بر مى ‏دارد.
هيچ ‏يك از افرادى كه در آزمايش «فيلادلفيا» شركت كرده ‏اند، حاضر نيستند دوباره نامرئى شوند. در حال حاضر تعداد انگشت شمارى از اين افراد باقى مانده ‏اند... بيشترشان ديوانه شده ‏اند. يكى از آن ها در برابر ديدگان همسر و فرزند خويش و دو تن خدمه كشتى، از ميان ديوارهاى اقامتگاه خود بيرون زد و ديگر هيچكس او را نديد، و دو تن ديگر به درون شعله ‏هاى آتش رفتند وجان باختند.(2)

***

نيروى دریائى آمريكا در «فيلادلفيا» دست به آزمايش حيرت ‏انگيزى زد. آن ها مى ‏خواستند به راز ناپديد شدن كشتى‏ ها و هواپيماها پى ببرند.
روزنامه و مجلاّت گوناگون در سراسر جهان شرح اين آزمايش را كه به «آزمايش فيلادلفيا» موسوم شد، با آب و تاب تمام درج كردند و شرح اين ‏واقعه شگفت ‏انگيز در كتابها نيز منعكس شد، ولى حقيقت هيچگاه چهره خودرا نشان نداد و همه چيز در پرده ابهام باقى ماند. كسانى كه شاهد اين ماجرا بودند، زندگى را بدرود گفته ‏اند و آنها نيز كه اطلاعاتى درباره اين آزمايش‏ دارند، حاضر نيستند حرفى در اين باره بزنند. و حتّى يكى از افرادى كه در اين‏ باره تحقيق مى‏ كرد، دست به خودكشى زد. گزارش‏ ها و تفسيرهاى مطبوعات ‏نيز درباره «آزمايش فيلادلفيا» كاملاً روشن نبود.
آنها نوشتند: «كوشش نيروى دريائى آمريكا براى ناپديد كردن يك كشتى‏ موفقيت ‏آميز بود، ولى احتمالا نتيجه زيان بارى عايد سرنشينان آن شده است«.
بين «آزمايش فيلادلفيا» و «مثلث برمودا» رابطه ‏اى وجود دارد، زيرا  بطور مصنوعى يك ميدان مغناطيسى ايجاد كرده بودند تا موقتاً  «يك ناوشكن وسرنشين آن را ناپديد سازند. به عبارت ديگر در نظر داشتند به همان عملى‏ مبادرت ورزند كه در موارد مختلف در مثلث برمودا انجام مى‏ شد.
نفع اين كار براى نيروى دريائى آمريكا در آن بود كه به اين وسيله مى‏ توانست ‏وسايل و كشتى ‏هاى جنگى خود را از نظر پنهان كند و آن ها را نامرئى سازد.
ولى اين آزمايش از لحاظ علمى بيشتر حائز اهميت است، زيرا از اين طريق ‏افراد بشر و اجسام مختلف مى ‏توانند موقّتاً به «بعد» ديگرى منتقل شوند. ولى از لحاظ انسانى، يك جنايت محسوب مى‏ شود.(3)
 

---

(1) وحشت در برمودا: 276.

(2و3) گمشدگان مثلّث برمودا: 222.