کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور»
 

يكى از مردان خودساخته

كه با عالم غيب در ارتباط بود

مرحوم آية الله نهاوندى مى ‏نويسد:
علاّمه نورى نوّر الله تربته در كتاب «دار السّلام» از عالم عادل متّقى مرحوم آقا شيخ تقى ملاّ كتاب نقل نموده كه گفت:
روزى در مجلس درس سيّد بحرالعلوم بوديم ناگاه مردى از اهل عجم‏ وارد مجلس شده و به سيّد عرضه داشت كه امرى غريب مشاهده نموده‏ ام مرا اذن بفرما كه آن را براى جنابت نقل نمايم.
سيّد مرحوم مباحثه را قطع نموده فرمود: بگو.
آن مرد عرض كرد: ما جمعى زوّاريم كه از بلد خود به قصد زيارت عتبات‏ عاليات بيرون آمده ‏ايم و در ميان ما چند نفر پياده بود و در ميان آن پيادگان‏ مردى صالح بود كه بر اداء نماز شب مواظبت داشت و به اشتياق تمام پياده‏ مى ‏آمد راه را محض درك زيارت و من عمداً در راه نزديك او سير مى‏ نمودم وراه مى‏رفتم، چون از كربلا به قصد زيارت نجف اشرف بيرون آمده به «خوان ‏شور» رسيديم، آن مرد صحيح و سالم بود.
پس در ميان كاروانسرا روى خود را به سمت نجف اشرف نموده عرض‏ كرد: يا اميرالمؤمنين؛ من نيامده‏ ام در اين سفر مگر به قصد رسيدن به تربت ‏مبارك شما و تبرّك جستن به ضريح و زيارت شما و الآن معذرت ‏خواهان رو به سمت دار بقاء مى ‏نمايم و موت حايل شد ميان من و آنچه را كه اراده داشتم.
پس پاهاى خود را به جانب قبله كشيده و چشم ‏هاى خود را به هم گذارده و جان به جان ‏آفرين تسليم نمود. پس ما جنازه او را همراه آورده در ميان ايوان ‏بيرون دروازه نجف اشرف گذاشته كه نزديك به مقام دربان دروازه است و وارد شهر شديم كه بعد از تعيين منزل و گذاشتن اسباب‏ هاى خود را درمنزل‏ هاى خود مراجعت نموده او را كفن و دفن نمائيم.
پس من به رفقاء اصرار زيادى نمودم كه عجله نمايند در آمدن براى امور تجهيز و تدفين او، چون هر كدام منزلى مناسب حال خود گرفتيم و اسباب ‏هاى خود را در آن‏ ها گذارديم، من پيشتر و جلوتر از رفقا سدر و كافور و كفن گرفته درِ دروازه آمدم، ديدم آن جنازه در ايوان نيست، از آن دربان‏ سؤال نمودم كه اين جنازه چه شد؟
گفت: رفقاى تو او را به غسّال‏ خانه بردند، پس من به تعجيل به غسّال خانه ‏آمدم، ديدم همان جنازه را جمعى غير از رفقاى من مشغول غسل دادن هستند و همراه خود سدر و كافور و كفن هم دارند، پس بعد از فراغ از غسل او را كفن ‏نمودند و نماز بر او گذاردند و من هم در ميان صف آن‏ها ايستاده، بر آن جنازه ‏نماز خواندم. چون تكبير پنجم را گفتيم، نگاه كردم نه آن جنازه و نه احدى از مباشرين امور او را ديدم و تا بحال هم ندانستم كه چه شدند و به كجا رفتند.
سيّد بحرالعلوم مرحوم بعد از شنيدن اين واقعه فرمود: اين قسم از امور بسيار واقع شده و بسيار هم واقع مى ‏شود و الآن هم بسا مى ‏شود كه واقع ‏مى‏ گردد.(1)
همانگونه كه سرمايه‏ داران كه در پى سود و تجارت هستند، از معاملات ‏پرسود و كلانى آگاه هستند كه ديگران بى ‏اطّلاع از آن مى ‏باشند، و همانگونه كه‏ دانشوران و افرادى كه در جستجوى علم و دانش هستند از مطالب علمى آگاه ‏مى‏ شوند كه ديگران از آن ها بى‏ خبرند و....، همانگونه مردان خدا نيز از جريانات معنوى باخبر هستند كه ديگران از آن‏ها خبرى ندارند.
بنابراين خبر نداشتن عموم افراد از بعضى امور، دليل بر نبودن آن امور نيست؛ بلكه دليل بر اين است كه آن ها در اين وادى نيستند.

---

(1) العبقري الحسان: الياقوت الأحمر 72/2.