کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور»

 

عالم نامرئى

هر انسانى قبل از آن‏كه داراى بُعد جسمانى باشد داراى بُعد روحى است. بنابراين بايد در فكر بُعد روحى خويشتن باشد و تنها خود را يك وجود جسمانىِ محض نداند. آيا ما داراى روح نيستيم؟! آيا روح ما قبل از جسم ما خلق نشده است؟! آيا عظمت و برترى روح ما بر جسم ما قابل انكار است؟! آيا قواى جسمى را مى ‏توان با قواى روحى مقايسه نمود؟! و ده‏ ها سؤال ديگر با وضوح اين‏گونه مطالب پس چرا ما در انديشه روح و مسائل معنوى خود نيستيم و چرا ما وجود خود را تنها به عنوان يك موجود جسمانى (بدون توجّه‏ به مسائل معنوى و روحى) پذيرفته‏ ايم؟!
هر انسانى با عالم به مرئى در ارتباط است.
همان‏گونه كه در جهان ما خوبى‏ ها و بدى‏ ها، پاكى‏ ها و ناپاكى‏ ها وجود دارد جهان نامرئى نيز همين‏گونه است. همان‏گونه كه در عالم غيب ملائكه وجود دارند و خوبى‏ ها را به انسان‏ ها الهام مى‏ كنند شياطين نيز وجود دارند و بدى‏ ها و ناپاكى ها را در قلب مردم وسوسه مى ‏كنند. همان‏گونه كه ارواح مؤمنين واولياء خدا در آن عالم وجود دارند، ارواح پست و شرير نيز وجود دارند.
بنابراين الهاماتى كه به انسان‏ هاى نيك‏ كردار به وسيله ملائكه مى‏ شود يا وساوسى كه بر دل مردم بدرفتار توسّط شياطين و اجنّه مى ‏نشيند، دليل بر اين‏ است كه هر انسانى با عالم نامرئى در ارتباط است.
تسلّط آن‏ ها بر قلوب و افكار ما نه تنها دليل براى ارتباط انسان‏ ها با عالم نامرئى ‏مى ‏باشد، بلكه دليل بر نوعى «حاكميّت عالم غيب» بر جهان مرئى ما است. همان‏گونه كه اين‏گونه ارتباطات، دليل بر سنخيّت قلب ما با جهان نامرئى نيز مى ‏باشد.