کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور»

 

بركت در عصر ظهور

مطالبى كه تاكنون درباره پيشرفت اقتصادى در عصر ظهور گفتيم به خوبى‏ مى ‏تواند ريشه‏ كن شدن فقر و احتياج و بى ‏نيازى مردمان عصر پرشكوه ظهور را ثابت كند.
آنچه كه ممكن است از همه بيشتر در پيشرفت اقتصادى در عصر ظهور نقش داشته باشد، مسئله بركت است.
بركت در عصر ظهور تأثير بسيار شگفت‏ انگيزى در جامعه بشريت در عصر ظهور دارد. هر چند گاهى در عصر غيبت نيز مردم از بركت در اموال ‏برخوردار شده ‏اند، ولى به صورت استثنايى بوده و به ندرت اتّفاق افتاده است. امّا در عصر ظهور بركت، يك مسئله نادر و استثنائى نيست، و همه مردمان در آن روزگار پرشكوه از نعمت بركت برخوردار مى‏ شوند.
بركت در عصر ظهور به دو شكل واقع مى‏ شود:
1 - در عصر ظهور بر اثر ايمان و تقوا، بركات الهى از زمين و آسمان بر آنان ‏وارد مى ‏شود؛ به گونه ‏اى كه از هر درخت هر نوع ميوه ‏اى كه خدا اراده كند چيده مى ‏شود و همچنين ميوه ‏ها - بر اثر يكسان‏ شدن هوا در همه فصل ‏ها - مخصوص يك فصل نيست، ميوه تابستان در زمستان و ميوه زمستان در تابستان وجود دارد.
مسأله بركت، حقيقت بزرگى است كه جهان در عصر ظهور بر اثر وجود آن، چهره ‏اى ديگر به خود خواهد گرفت و بر اثر وجود بركت و نازل شدن آن‏ بر مردمان عصر ظهور، گرفتارى‏ هاى دوران تاريك غيبت برطرف مى‏ شود (1) و گشايش و فراوانى سراسر گيتى را فرا خواهد گرفت.
به اين‏ گونه جهان چهره‏ اى ديگر به خود مى‏ گيرد و در آن عصرِ گشايش و شكوفا شدن، شكوفه ‏هاى قدرت و توانگرى سراسر زمين را پر مى ‏كند و نشانى از فقر و تنگدستى باقى نخواهد ماند.
در  آن عصرِ همايون، ضعف و ناتوانى، شكست خواهند خورد و قدرت، توانايى و خجستگى جايگزين آن‏ ها خواهند شد.
در آن عصر فرخنده، خنده بر لبان همه نقش خواهد بست و قلب ‏ها سرشار ازشادى و شادمانى خواهد بود.
2- بركت به شكل دوّم بسيار جالب و شگفت ‏انگيز است. و سبب مى‏ شود كه مردمان عصر ظهور عالم غيب را به خوبى احساس كنند و به مسايل غيبى ‏ايمان كامل و خدشه‏ ناپذير داشته باشند.
بركت توسّط ملائكه ايجادگر به وجود مى ‏آيد. از نظر ديد مادّى مثلاً گندم‏ فقط به وسيله بذر و آب و خاك به وجود مى ‏آيد ولى از ديدگاه كسى كه با امور غير محسوس آشنايى دارد، ايجاد اشياء منحصر به وسايل عادّى و طبيعى ‏نيست، بلكه از راه‏ هاى غير طبيعى نيز محصول طبيعى ايجاد  مى ‏شود.
درست است كه خداوند كارها را بر اساس وسايل و اسباب قرار داده است؛ ولى اين امر نبايد ما را به گونه‏ اى مشغول به وسايل و اسباب نمايد كه مسبّب ‏الأسباب را فراموش كنيم و گمان كنيم اسبابى كه خداوند براى امور ايجاد نموده منحصر به امور مادّى و آنچه ما از آن آگاهى داريم، مى ‏باشد.(2)
بركت به شكل دوم به اين صورت است كه در خريد و فروش جنس، برداشت از جنس، سبب نقص و كم شدن آن نمى ‏شود، به عنوان مثال از يك‏ كيسه برنج 10 كيلويى ده ‏ها كيلو برنج معامله مى ‏شود. صورت ديگر اين است‏ كه بركت در پول و ثمن ايجاد مى‏ شود كه با خرج كردن چيزى از آن كم نمى ‏شود.
همانگونه كه گفتيم در عصر غيبت نيز گاهى مسئله بركت اتّفاق افتاده است ‏به طورى كه خريد و فروش، در جنس يا در پول آن بركت پيدا شده و تمامى ‏نداشته است. در اينجا نمونه ‏اى از پول با بركت را كه حضرت بقية الله الاعظم‏ عجّل الله تعالى فرجه الشريف به يكى از دوستان خود عنايت كرده بودند نقل مى‏ كنيم:

 

---

(1) يكى از نتيجه‏ هاى حاكم نبودن تقوا و پرهيزگارى در اجتماع، اسراف و زياده ‏روى است كه لازمه آن ‏كم ‏شدن بركات الهى و يا از ميان رفتن آن مى‏ باشد. متأسّفانه اسراف در سطح جهان وجود دارد و براى ‏ريشه ‏كن شدن آن اقدامى نمى ‏شود. به اين گزارش توجّه كنيد:
رئيس مركز تحقيقات صنايع غذايى: با دور ريختن 20 ميليون تن محصولات غذايى، غذاى 15 ميليون‏ نفر در كشور، دور ريخته مى‏ شود.
   معاون وزارت بازرگانى: سالانه 2 ميليون تن گندم به ارزش 300 ميليون دلار (حدود 2400 ميليون ‏تومان) در كشور، هدر مى ‏رود.
   معاون برنامه‏ ريزى ادارى - مالى استاندارد گيلان: هر ساله، معادل هزينه ساخت 80 كتابخانه روستايى دراستان گيلان، نان دور ريخته مى‏ شود.
   هر سال به ازاى هر ايرانى، 50 كيلوگرم نان هدر مى ‏رود؛ در حالى ‏كه اين ميزان ضايعات برابر با نياز غذايى چند كشور جهان است.
   آيا مى ‏دانيد ميزان نانى كه در يك روز، در كشور ما دور ريخته مى ‏شود براى سير كردن 15 ميليون نفر كافى ‏است؟ آيا مى‏ دانيد اگر ضايعات نان حذف شود، ما ديگر نيازى به وارد كردن گندم به كشور نخواهيم‏ داشت؟ آيا مى‏ دانيد كه ايران دوّمين مصرف ‏كننده و سوّمين ضايع‏ كننده نان در دنيا است؟ روزانه 85 تن ‏ضايعات نان در تهران، توسّط شهردارى جمع ‏آورى مى ‏شود. (آمارها پرده برمى ‏دارند: 83)
بر اثر حاكم‏ شدن تقوا و ريشه ‏كن شدن اسراف و گناهان ديگر در عصر ظهور، بركت ‏هاى الهى همه را فرا مى ‏گيرد و از فقر و نياز اثرى باقى نخواهد ماند.
(2) دولت كريمه امام زمان عجّل الله تعالى فرجه الشريف ص 101.