کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور» 

 

اهميّت قلب انسان

آنچه گفتيم حقيقتى است كه اگر به آن عمل كنيم و با محبّت و علاقه فراوان به ‏سوى اهل بيت علیهم السلام بشتابيم به حيات و زندگى واقعى راه مى‏ يابيم ولى متأسّفانه‏ ما قلب خود را سرشار از محبّت دنيا ساخته ‏ايم و اين نتيجه تلاش دست هاى ‏ناپيدا و اعتياد به وضع موجود است پس بايد قلب خود را از آلودگى ‏ها پاك ‏كنيم؛ زيرا قلب وسيله ارتباط انسان با عالم غيب است در صورتى كه دل انسان‏ تيره نشده و زنگار گناه او را نيالوده باشد مى‏ تواند همانند يك گيرنده و فرستنده مهم در ارتباط با عالم غيب باشد، از الهامات رحمانى برخوردار بوده و وساوس شيطانى را پراكنده و نابود سازد، از فيوضات خاصّه بهره‏ مند بوده واز اشراقات حقّه برخوردار باشد.
متأسّفانه محبّت دنيا ما را جذب كرده و از روى ‏آوردن به سوى حيات معنوى ‏باز مى ‏دارد  محبّت دنيا با جاذبه قوى خود ما را به سوى خود كشيده است و راه ‏استفاده از نيروهايى كه در ذات ما وجود دارد و ما را با عالم غیب پیوند می دهد به روى ما بسته است، در يك كلام دلنشين حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام مى ‏فرمايند:

محبّة الدنيا صمّت الأسماع عن سماع الحكمة وعميت القلوب عن نور البصيرة.(1)

محبّت دنيا گوش ها را از شنيدن حكمت ناشنوا و كر مى ‏كند و دل ها را از نور بصيرت كور مى ‏نمايد.

---

(1) غرر الحكم: ج 5 ص 42.