(7)

دعاء الإمام السجّاد عليه السلام في المسجد الحرام

المرويّ عن مولانا صاحب الزمان أرواحنا فداه

    قال أبو نعيم : قام فدخل الطواف فقمنا لقيامه وعاد من غد في ذلك الوقت فقمنا لاستقباله كفعلنا فيما مضى ، فجلس متوسّطاً ونظر يميناً وشمالاً فقال :

  كان عليّ بن الحسين سيّد العابدين عليه السلام يقول في سجوده في هذا الموضع - وأشار بيده إلى الحجر نحو الميزاب - :

     عُبَيْدُكَ بِفِنائِكَ ، [ فَقيرُكَ بِفِنائِكَ ] ، مِسْكينُكَ بِبابِكَ ، أَسْأَلُكَ ما لايَقْدِرُ عَلَيْهِ سِواكَ.

    ثمّ نظر يميناً وشمالاً ونظر إلى محمّد بن القاسم العلويّ فقال :

 يا محمّد بن القاسم ؛ أنت على خير إن شاء اللَّه.

    وقام فدخل الطواف فما بقي أحد منّا إلّا وقد تعلّم ما ذكر من الدّعاء وأنسينا أن نتذاكر أمره إلاّ في آخر يوم.

    فقال لنا المحموديّ : يا قوم أتعرفون هذا ؟ قلنا : لا ، قال : هذا واللَّه صاحب الزّمان صلوات اللَّه عليه، فقلنا: وكيف ذاك يا أبا عليّ؟

    فذكر أنّه مكث يدعو ربّه عزّ وجلّ ويسأله أن يريه صاحب الأمر صلوات اللَّه عليه سبع سنين قال : فبينا أنا يوماً في عشيّة عرفة فإذا بهذا الرجل بعينه ، فدعا بدعاء وعيته فسألته ممّن هو؟

    فقال : من الناس . فقلت : من أيّ الناس من عربها أو مواليها؟

    فقال : من عربها . فقلت : من أيّ عربها؟

    فقال : من أشرفها وأشمخها . فقلت : ومن هم؟

    فقال : بنوهاشم . فقلت : من أيّ بني هاشم؟

    فقال : من أعلاها ذروة وأسناها رفعة . فقلت : وممّن هم؟

    فقال : ممّن فلق الهام ، وأطعم الطعام ، وصلّى باللّيل والنّاس نيام.

    فقلت : إنّه علويّ فأحببته على العلويّة.

    ثمّ افتقدته من بين يديّ ، فلم أدر كيف مضى في السّماء أم في الأرض ، فسألت القوم الّذي كانوا حوله أتعرفون هذا العلويّ؟

    فقالوا : نعم يحجّ معنا كلّ سنة ماشياً .

    فقلت : سبحان اللَّه واللَّه ما أرى به أثر مشي .

    ثمّ انصرفت إلى المزدلفة كئيباً حزيناً على فراقه وبتّ في ليلتي تلك فإذا أنا برسول اللَّه صلى الله عليه وآله وسلم فقال : يا محمّد ، رأيت طلبتك .

    فقلت : ومن ذاك يا سيّدي ؟

    فقال : الّذي رأيته في عشيّتك فهو صاحب زمانكم .(19)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

19) كمال الدين : 471 .

 

---

 

(7)

دعاى سجدهٔ امام سجّاد عليه السلام در مسجد الحرام

به نقل از حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه

    (در ادامه حديث پيشين) ابو نعيم (انصارى) مى‏ افزايد : آن شخص برخاست و به طواف مشغول شد و ما دوباره به احترام ايشان برخاستيم .

    فرداى آن روز و در همان وقت، دوباره تشريف آورد و ما براى استقبال از ايشان - همانند روزهاى گذشته - برخاستيم و احترام كرديم ؛ در ميانه مجلس نشست و به راست و چپ نگاه كرد و فرمود :

 حضرت امام علىّ بن الحسين سيّد العابدين عليه السلام در سجده ‏اش در اين مكان - آن گاه به سوى سنگى كه در طرف ناودان بود اشاره فرمود - مى‏گفت :

بنده كوچكت به درگاهت آمده است؛ [ نيازمندت به درگاهت آمده است]؛ بيچاره ‏ات بر درت است؛ از تو درخواست مى ‏كنم آنچه را كه جز تو، توان (انجام) آن را نداشته باشد .

    دوباره به راست و چپ نگاه كرد و به محمّد بن قاسم علوى نگريست و فرمود :

 اى محمّد بن قاسم ؛ تو در مسير صحيحى هستى إن شاء اللَّه .

    آن گاه برخاست و به طواف مشغول شد . هر يك از ما دعاهايى را كه بيان فرمود ياد گرفتيم ، ولى همگى فراموش كرديم در مورد او باهم صحبت كنيم مگر در روز آخر .

    محمودى به ما گفت : اى دوستان؛ آيا اين مرد را مى‏ شناسيد ؟ گفتيم : نه .

    گفت : به خدا سوگند ، اين صاحب الزمان صلوات اللَّه عليه است .

    گفتيم : از كجا اين مطلب را مى‏ گويى ، اى ابو على !؟

    وى گفت كه: مدّت‏ها است در آنجا مانده و پروردگار را مى‏ خواند و درخواست مى‏ كند كه صاحب الأمر ارواحنا فداه را به او نشان دهد و هفت سال است به اين كار ادامه داده است .

   (وى افزود :) در شامگاه روز عرفه ، ناگهان همين شخص را ديدم دعايى را خواند. از او پرسيدم: اين دعا از چه كسى است ؟

    فرمود : از مردم . گفتم از كدام مردم ؛ عرب يا عجم ؟

    فرمود : عرب . عرض كردم : از چه طايفه ‏اى از آن‏ها ؟

    فرمود : از باشرافت‏ترين و والاترين آن‏ها .

    گفتم : مقصودت كيست ؟

    فرمود : بنى هاشم .

    گفتم : كدام يك از بنى هاشم ؟

    حكايت   دعاى   عبرات

    فرمود : از برترين و بلند مرتبه ‏ترين‏شان .

    گفتم : يعنى كدام‏شان ؟

    فرمود : كسى كه سرهاى كفّار را مى‏ شكافت و به فقرا غذا مى‏ داد ، و در نيمه‏ هاى شب كه مردم خواب بودند به نماز مى‏ ايستاد .

    با اين سخنان متوجّه شدم كه او از فرزندان حضرت على عليه السلام است و بدين جهت نسبت به او محبّت پيدا كردم ، ولى در حالى كه در پيش رويم بود او را گم كردم ؛ نفهميدم به آسمان بالا رفت يا به زمين وارد شد . از مردمى كه در اطرافش بودند پرسيدم : آيا اين شخص علوى را مى‏ شناسيد ؟

    گفتند : آرى ؛ هر سال با پاى پياده و به همراه ما به سفر حج مى آيد .

    گفتم: سبحان اللَّه؛ به خدا سوگند ، اثرى از پياده‏ روى در او مشاهده نكردم . پس از آن به مزدلفه رفتم و بسيار اندوهگين شدم كه چرا از او جدا شدم .

    آن شب به خواب رفتم و در عالم خواب رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم را ديدم كه فرمود : اى محمّد؛ به خواسته مهمّ خود كه دنبالش مى‏ گشتى رسيدى و او را مشاهده كردى .

    گفتم : اى آقاى من ؛ چه كسى را مى‏ گويى ؟

فرمود : همان كه امشب او را ديدى ؛ او امام زمان شما بود .(19)

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

19) كمال الدين : 471 .