پيشگوئى ديگر قرآن دربارهٔ بنى ‏اميّه

  در کتاب «اعجاز پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله ...» می نویسد :  در قرآن كريم از بنى ‏اميّه به شجره ملعونه تعبير شده است و بنا به نقل ابن ابى الحديد مورّخين و محدّثين از عبدالله بن ‏عبّاس - پسرعموى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم - نقل مى‏ كنند: پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم شبى در خواب ديد كه گروهى بوزينه بر منبر آن حضرت بالا و پايين مى‏ روند. پس از اين رؤيا، رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در غمى بزرگ فرو رفت؛ به طورى ‏كه از فكر اين رؤيا آسوده نبود تا آن‏كه سوره قدر بر آن حضرت نازل شد و سبب آرامش رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم گرديد.

   بر اساس تفسير مفسّرين قرآن، آيه شريفه زير اشاره ‏اى است به خواب رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در اين مورد كه مى ‏فرمايد:

«وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحاطَ بِالنَّاسِ وَما جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتى أَرَيْناكَ إِلّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِى الْقُرْآنِ‏ وَنُخَوِّفُهُمْ فَما يَزيدُهُمْ إِلّا طُغْياناً كَبيراً».(335)

(اى محمّد؛) زمانى را ياد آور كه به تو گفتيم: پروردگارت به مردم احاطه دارد، (پس در ابلاغ رسالت انديشه مكن) و ما خوابى‏ را كه بر تو نموديم، آن را قرار نداديم مگر آزمايش مردم و شجره ملعونه در قرآن (دودمان بنى ‏اميّه)، و ما كافران را مى ‏ترسانيم ‏و ترساندن ما چيزى بر آنان زياد نكند مگر طغيانى بزرگ.(336)

   پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم پس از اين رؤيا، بسيار نگران بود، به طورى كه بعضى گويند: تا آخر عمر، خنده از لبان آن حضرت گرفته‏ شد.

   در اين آيه به شجره ملعونه - كه همان دودمان بنى‏ اميّه‏ اند - به وضوح اشاره شده است.

   در سال 41 هجرى، پس از صلح امام حسن‏ عليه السلام با معاويه، سفيان بن ابى ليلى، نزد امام حسن ‏عليه السلام آمد و گفت: سلام برتو اى زبون‏ كننده مؤمنان!

   امام حسن‏ عليه السلام فرمود:

بنشين، خدايت رحمت كند؛ براى پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم پادشاهى بنى ‏اميّه آشكار شد و در خواب چنين ديد كه آنان يكى پس از ديگرى بر منبر او بالا مى‏ روند و اين كار بر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم گران آمد و خداوند در اين باره آيتى از قرآن نازل كرد و خطاب به پيامبر چنين فرمود: «و آن خوابى را كه به تو نموديم جز براى آزمايش مردمان قرار نداديم و آن شجره ملعونه‏ در قرآن...».

و از پدرم على - كه رحمت خدا بر او باد - شنيدم كه مى ‏فرمود: به زودى خلافت اين امّت را مردى فراخ ‏گلو و شكم ‏گنده بر عهده خواهد گرفت.

پرسيدم: او كيست؟

فرمود: معاويه است.

و پدرم به من فرمود: قرآن از پادشاهى بنى ‏اميّه و مدّت آن خبر داده است و خداوند متعال مى‏ فرمايد: «شب قدر بهتر از هزار ماه است» و افزود: اين هزار ماه مدّت پادشاهى بنى ‏اميّه است.(337)

   در اين نقل، پيشگوئى ديگرى شده كه دليل ديگرى بر صحّت آن است و آن: مدّت حكومت بنى ‏اميّه است كه هزار ماه ‏به طول انجاميده است و در طول اين مدّت چه ظلم‏ ها و ستم‏ هاى فراوانى كه بر خاندان پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه و آله و سلم و ساير مردم وارد ساختند.

   علماى معروف اهل تسنّن در روايات متعدّد، آياتى از قرآن را دربارۀ فتنه بنى ‏اميّه نقل كرده ‏اند كه بايد وسيله عبرت‏ براى همه كسانى باشد كه به معاويه و ساير بنى ‏اميّه نگاهى مثبت دارند.

   در اين روايات بنى ‏اميّه به عنوان امامان كفر و دشمنان دين معرّفى شده ‏اند. بنابراين در ميان اهل تسنّن، گروهى كه‏ معاويه را مسلمان و خليفه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مى دانند! بايد در عقيده خود تجديد نظر نموده و قلب خود را از علاقه ومحبّت به آن پاك نمايند.

   آيا سزاوار است كسانى كه خود را جزئى از ملّت اسلام مى ‏دانند و خود را تابع آئين رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مى‏ شمارند، دشمنان آن حضرت و دشمنان خاندان آن بزرگوار را احترام بگذارند و آنان را جانشين و خليفۀ رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بدانند؟!

   آيا كسانى كه پيغمبر اكرم‏ صلى الله عليه و آله و سلم فرموده است آنان را به صورت ميمون و خوك ديده‏ ام، لياقت رهبرى آئين آن حضرت‏ را دارند؟!

   آيا خوك و ميمون و كسانى كه در سيرت آن حيوانات مى ‏باشند، قدرت دارند بشر را به سوى حق راهنمايى نموده و حقيقت را براى مردم روشن سازند؟!

   خطيب بغدادى در «تاريخ بغداد» مى‏ گويد: رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:

أريت بني‏ اُميّة في صورة القردة والخنازير، يصعدون منبري، فشقّ ذلك فأنزلت «إنّا أنزلناه في ليلة القدر».

بنى‏ اميّه را نشانم دادند كه به صورت ميمون‏ ها و خوك‏ ها بر منبرم بالا مى روند. اين بر من سخت آمد پس آيه نازل شد كه:«همانا ما نازل نموديم او را در شب قدر».

   و نيز گفته است كه پيغمبر اكرم‏ صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:

أريت بني‏ اُميّة يصعدون منبري، فشقّ عليّ فأنزلت «إنّا أنزلناه في ليلة القدر».(338)

بنى ‏اميّه را نشانم دادند كه بر منبرم بالا مى ‏روند. اين بر من سخت آمد پس نازل شد: «همانا ما نازل نموديم او را در شب قدر».

   سيوطى در «الدّر المنثور» نقل كرده است:

   رأى رسول اللَّه‏ صلى الله عليه وآله وسلم بني فلان ينزون على منبره نزو القردة، فساءه ذلك، فما استجمع ضاحكاً حتّى مات و أنزل اللَّه: «وَما جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتى أَرَيْناكَ إِلّا فِتْنَةً للنّاس».

   «رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ديد كه بنى ‏اميّه بر منبر او  مى‏ جهند همچون جهيدن ميمون‏ ها، پس از اين موضوع ناراحت گشت، پس با كسى در حال خنده گرد نيامد تا از دنيا رفت، خداوند اين آيه را نازل فرمود: «ما رؤيايى را كه نشانت داديم قرارنداديم مگر براى امتحان مردم».

     و نيز سيوطى روايت كرده است: رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:

أريت بني‏ اُميّة على منابر الأرض وسيتملّكونكم فتجدونهم أرباب سوء.

بنى‏ اميّه را نشانم دادند كه بر منبرهاى زمين قرار گرفته ‏اند و به زودى مالك شما مى‏ گردند! آن‏گاه آنان را اربابانى بد مى ‏يابيد.

   واهتمّ رسول اللَّه ‏صلى الله عليه وآله وسلم لذلك؛ فأنزل اللَّه «وَما جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتى أَرَيْناكَ إِلّا فِتْنَةً للنّاس».(339)

   «پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه و آله و سلم از اين جريان غصّه‏ دار شدند، پس خداوند اين آيه را نازل فرمود: «و ما قرار نداديم خوابى را كه به تو نشان داديم مگر امتحان براى مردم».

---

335) سوره إسراء، آيه 60.

336) در آيه شريفه، تلميحى زيبا بكار رفته و آن، نام «يزيد» است و اين موضوع كه وى طاغى بزرگى مى‏ باشد.

337) اعجاز پيامبر اعظم‏ صلى الله عليه وآله وسلم در پيشگويى از حوادث آينده: 302.

338) معاوية بن ابى سفيان: 38، از تاريخ بغداد: 44/9.

339) معاوية بن ابى سفيان: 28، از الدّر المنثور: 191/4.