(9) قنوت مولانا الحجّة عجّل اللَّه تعالى فرجه

 دعاء مولانا صاحب الزمان صلوات اللَّه عليه في القنوت ، رواه السيّد في «مهج الدعوات» والكفعمي في «البلد الأمين»:

    أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَأَكْرِمْ أَوْلِيائَكَ بِإِنْجازِ وَعْدِكَ ، وَبَلِّغْهُمْ دَرْكَ ما يَأْمُلُونَهُ مِنْ نَصْرِكَ ، وَاكْفُفْ عَنْهُمْ بَأْسَ مَنْ نَصَبَ الْخِلافَ عَلَيْكَ ، وَتَمَرَّدَ بِمَنْعِكَ عَلى رُكُوبِ مُخالَفَتِكَ ، وَاسْتَعانَ بِرِفْدِكَ عَلى فَلِّ حَدِّكَ ، وَقَصَدَ لِكَيْدِكَ بِأَيْدِكَ ، وَوَسِعْتَهُ حِلْماً لِتَأْخُذَهُ عَلى جَهْرَةٍ ، وَتَسْتَأْصِلَهُ عَلى عِزَّةٍ.

    فَإِنَّكَ اللَّهُمَّ قُلْتَ وَقَوْلُكَ الْحَقُّ «حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وَازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْها أَتاها أَمْرُنا لَيْلاً أَوْ نَهاراً فَجَعَلْناهُمْ حَصيداً كَأَنْ لَمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ»(11) .

    وَقُلْتَ «فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنا مِنْهُمْ»(12) ، وَ إِنَّ الْغايَةَ عِنْدَنا قَدْ تَناهَتْ ، وَ إِنَّا لِغَضَبِكَ غاضِبُونَ ، وَ إِنَّا عَلى نَصْرِ الْحَقِّ مُتَعاصِبُونَ ، وَ إِلى وُرُودِ أَمْرِكَ مُشْتاقُونَ ، وَلِإِنْجازِ وَعْدِكَ مُرْتَقِبُونَ ، وَلِحُلُولِ وَعيدِكَ بِأَعْدائِكَ مُتَوَقِّعُونَ.

    أَللَّهُمَّ فَأْذَنْ بِذلِكَ ، وَافْتَحْ طُرُقاتِهِ ، وَسَهِّلْ خُرُوجَهُ ، وَوَطِّأْ مَسالِكَهُ ، وَأَشْرِعْ شَرائِعَهُ ، وَأَيِّدْ جُنُودَهُ وَأَعْوانَهُ ، وَبادِرْ بَأْسَكَ الْقَوْمَ الظَّالِمينَ ، وَابْسُطْ سَيْفَ نَقِمَتِكَ عَلى أَعْدائِكَ الْمُعانِدينَ ، وَخُذْ بِالثَّارِ ، إِنَّكَ جَوادٌ مَكَّارٌ .(13)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

11) يونس : 24 .  

12) الزخرف : 55 .  

13) مهج الدعوات : 90 ، البلد الأمين : 664 .

 

---

 

(9) دعاى قنوت حضرت بقيّة اللَّه عجّل اللَّه تعالى فرجه

 اين قنوت را سيّد بن طاووس رحمه الله در «مهج الدعوات» و مرحوم كفعمى در «البلد الأمين» از حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه نقل نموده ‏اند :

 بارالها ؛ بر محمّد و آل محمّد درود فرست؛ و اوليا و دوستانت  را با عمل به وعده‏ات گرامى بدار ، و آنان را به دست‏يابى آنچه آرزو دارند از يارى تو برسان ، و باز بدار از ايشان سختى و شكنجه و عذاب كسى را كه بناى مخالفت با تو را دارد ، و از منع تو نسبت به ارتكاب گناه و مخالفت سرپيچى نموده و به كمك و عطاى تو يارى جسته بر شكستن حرمتت ؛ و به وسيله خوبى‏ها و نعمت‏هايى كه از توست، قصد مكر و فريب دادن تو را دارد . البتّه تو نسبت به اين مخالف خود بردبارى كرده‏اى تا ناگهان و آشكارا او را گرفتار كنى، و - با وجود قدرتى كه يافته - او را به سختى مستأصل و بيچاره كنى .

    خداوندا ؛ تو در قرآن فرموده‏اى و گفته تو حقيقت دارد: «تا آن كه زمين آراسته و داراى زر و برق شد، و اهلش گمان كردند كه قدرت و توانايى بر آن را دارند؛ - در اين حال - دستور ما، شبانه يا به هنگام روز در رسيد، و آن‏ها را درو شده ساختيم؛ به گونه ‏اى كه گويا ديروز هيچ نداشته است؛ اين گونه نشانه‏ ها را براى كسانى كه اهل تفكّر و انديشه باشند، به تفصيل بيان مى‏ كنيم». (11)

    و نيز فرموده‏ اى: «وقتى ما را به خشم آورده و ناراحت كردند، از ايشان انتقام گرفتيم». (12) ( خدايا ؛ ) واقعيّت آن است كه ما به آخر خط رسيده‏ ايم و تحمّل نداريم، ما با خشم تو به خشم مى‏آييم، و براى يارى حق و حقيقت به هم پيوسته‏ ايم ، و مشتاق رسيدن دستورت هستيم ، و انتظار محقّق‏شدن وعده‏ات را مى‏كشيم ، و انجام تهديدهايت عليه دشمنانت را متوقّع هستيم .

    بارالها؛ اجازه اين كار را صادر كن، و راه‏هاى آن را بگشا، و قيام او را آسان گردان، و محلّ پيمودنش  را آماده و هموار ساز ، و راه‏هاى او را آشكار ساز ، و سپاهيان و يارانش را نيرومند و قوى گردان ، و ستم‏كاران را به سرعت گرفتار شكنجه و عذابت كن ، و شمشير انتقامت را بر دشمنانت كه آگاهانه مخالفت و سرپيچى مى‏ كنند مسلّط ساز و انتقام را بگير ، كه تو بخشنده چاره ‏جويى هستى .(13)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

11)  سوره يونس ، آيه 24

12)  سوره زخرف ، آيه 55 .

13)  مهج الدعوات : 90 ، البلد الأمين : 664 .