دعوت عمومى

براى گام‌ برداشتن به سوى تكامل

از برنامه‌ هاى مهمّى كه حضرت ولىّ عصر عجّل الله تعالى فرجه الشريف براى عموم مردم انجام مى‌ دهند، دعوت همگانى آنان به سوى آيين اسلام است. اين دعوت يك فراخوانى عمومى است؛ به گونه‌ اى كه مردمان سراسر جهان را ـ پيرو هر دين و مكتبى كه باشند ـ به سوى اسلام فراخوانده و از همگان مى‌ خواهند از راه باطل دست برداشته و به سوى دين خدا كه اسلامِ راستين و تشيّع است، بشتابند.

از آنجا كه اين فراخوانى و دعوت، همراه با جرياناتى است كه براى همه مردم جهان تازگى دارد و معجزاتى را در بر دارد كه تمام ابرقدرت‌ هاى جهان را شكست مى‌ دهد، در قلب مردمان جاى مى‌ گيرد و مردم گروه گروه به سوى آيين اسلام روى مى‌ آورند.

خداوند بزرگ در اين باره در قرآن كريم مى‌ فرمايد:

(إِذا جاءَ نَصْرُ اللهِ وَالْفَتْحُ * وَرَأَيْتَ النّاسَ يَدْخُلُونَ فى دينِ اللهِ أَفْواجاً).[1]

آن زمان كه يارى خدا و پيروزى فرا رسد و ببينى كه مردمان گروه گروه وارد دين خدا مى‌ شوند.

بنابراين در آن زمان، مردمان به صورت گروهى ـ نه تك‌ تك ـ به اسلام ايمان مى‌ آورند و دسته دسته و گروه گروه به سوى دين اسلام مى‌ شتابند.

روى‌آوردن مردمانِ جهان به اسلام و گرايش عمومى به دين خدا، پس از دعوت حضرت بقيّة الله الأعظم ارواحنا فداه از مردم براى پذيرش اسلام است و آن بر اثر جريانات شگفت‌ انگيزى است كه آنان از ابتداى ظهور از آن حضرت و از ياوران آن بزرگوار مى‌ بينند. به اين جهت حقّانيّت آنان براى مردم واضح مى‌ شود و به اين جهت گروه گروه به سوى دين خدا روى مى‌ آورند.

امام صادق عليه السلام مى‌ فرمايند:

إذا قام القائم عليه السلام دعا النّاس إلى الإسلام جديداً، وهداهم إلى أمر قد دثر وضلّ عنه الجمهور، وإنّما سمّي القائم مهديّاً، لأنّه يهدي إلى أمر مضلول عنه، وسمّي القائم لقيامه بالحقّ.[2]

هر گاه قائم ما قيام كند، مردم را دوباره به اسلام دعوت مى‌ نمايد و آنان را به سوى امرى كه كهنه شده و عمده مردم از آن گمراه شده‌ اند، هدايت و راهنمايى مى‌ نمايد.

و همانا قائم به نام «مهدى» نامگذارى شده؛ زيرا او به سوى امرِ گمشده هدايت مى‌ شود و به نام «قائم» ناميده شده ؛ زيرا او به حق قيام مى‌ كند.

از اين روايت استفاده مى‌شود كه حضرت ولىّ عصر عجّل الله تعالى فرجه پس از قيام، مردم را با يك دعوت و فراخوانى جديد به سوى اسلام مى‌ خوانند و همچنين آنان را به امرى كه كهنه شده و از آن گمراه شده‌ اند، هدايت مى‌ كنند.

در اين روايت سخنى از كشتار و خونريزى در ميان نيست، بلكه پس از قيام ، فراخوانى به اسلام و هدايت و راهنمايى شروع مى‌ شود.

بديهى است دعوت انسان‌ ها به اسلام و راهنمايى آنان به راه حقّ نياز به برهان و دليل دارد و اين همان برنامه‌ اى است كه ـ طبق روايات ـ حضرت بقيّة الله الأعظم ارواحنا فداه آن را انجام مى‌ دهند.

نتيجه و پيامد اين گونه دعوت كه همراه با برهان و دليل، اعجاز و جمع‌ بودن همه عوامل ارشاد مردم است، ايمان و هدايت گروهى و دسته‌ جمعى آنان به سوى اسلام مى‌ باشد.

در آن هنگام است كه قرآن مجيد طراوت و شادابى خود را باز مى‌ يابد و آيين اسلام پس از فرسودگى، طراوت و حيات تازه پيدا مى‌ كند.

در زيارت امام حسن عسكرى عليه السلام وارد شده است:

السّلام عليک يا أبا الإمام المنتظر، الظاهرة للعاقل حجّته، والثّابتة في اليقين معرفته، والمحتجب عن أعين الظّالمين، والمغيّب عن دولة الفاسقين، والمعيد ربّنا به الإسلام جديداً بعد الإنطماس، والقرآن غضّاً بعد الإندراس.[3]

سلام بر شما اى پدر امام منتظر كه براى شخص خردمند حجّت و برهان او ظاهر است و معرفت به او در گنجينه يقين ثابت است، آن امامى كه از ديدگان ظالمين در حجاب است، و از دولت فاسقين پنهان و غايب است و خداوند به وسيله او اسلام را پس از تغيير، دوباره حيات تازه مى‌ دهد و قرآن را پس از اندراس[4] طراوت مى‌ بخشد.

كلمه «انطماس» در لغت به معناى «نابود شدن» نيز آمده است. مقصود امام حسن عسكرى عليه السلام در اين روايت هر يك از دو معنى باشد، دليل بر دگرگونى در چهرۀ اسلام در زمان غيبت مى‌ باشد كه با قيام امام زمان عجّل الله تعالى فرجه، اسلام دوباره ارزش و اصالت خود را بازمى‌ يابد. در هر نقطه‌ اى از كشورهايى كه به نام اسلام شهرت يافته، احكام دين عمل نشود، اگر چه به ظاهر نام اسلام وجود داشته باشد تا وقتى كه دستورات آن پياده نشود، گويا اسلام در آن مناطق محو و نابود شده است.

---

[1] سورۀ نصر، آيۀ 1 و 2.

[2] بحار الأنوار: 51 / 30 ، الإرشاد: 344، اعلام الورى : 461، نوادر الأخبار: 272.

[3] مصباح الزائر: 410، بحار الأنوار: 102 / 67، الصحيفة المباركة المهديّة : 614.

 [4] از میان رفتن، کهنه شدن.