701 /29 ) در كتاب «إختصاص» آمده است:
مفضّل بن عمر گويد: پيشواى ششم امام صادق عليه السلام به من فرمود:
خداوند متعال در فرمانروايى و ملك يكتاست. پس خود را به بندگانش شناسايى نمود، آنگاه امر خويش را بر آنان واگذار كرده و بهشت را بر آنان ارزانى نمود،خداوند هر كه از جنّ و انس را بخواهد دلش را پاك نمايد ولايت ما را به اوشناسايى مىكند و هر كه را بخواهد دلش را فاسد كند از معرفت ما ممانعتش مى نمايد.
آنگاه فرمود: يا مفضّل! واللَّه، ما استوجب آدم أن يخلقه اللَّه بيده وينفخ فيه من روحه إلّا بولاية عليّ عليه السلام وما كلّم اللَّه موسى تكليماً إلّا بولاية عليّ عليه السلام ولا أقام اللَّه عيسى بن مريم آية للعالمين إلّا بالخضوع لعليّ عليه السلام.
اى مفضل! سوگند به خدا! حضرت آدم عليه السلام سزاوار آفرينش به دست خداوند ودميدن روح خويش در او نشد جز به سبب ولايت على عليه السلام. خداوند با حضرت موسى سخن نگفت مگر به سبب ولايت على عليه السلام و خداوند حضرت عيسى را آيت و نشانه براى جهانيان قرار نداد جز به واسطه فروتنى و خضوعى كه نسبت به على عليه السلام داشت.
سپس فرمود: أجمل الأمر، ما استأهل خلق من اللَّه النظر إليه إلاّ بالعبوديّة لنا.
كوتاهتر بگويم: هيچ آفريده اى شايستگى توجّه از سوى خداوند را پيدا نكرد جز به واسطه بندگى براى ما.(59)
-----------------------------------------
59) الإختصاص: 244، بحار الأنوار: 294/26 ح 56، نظير اين روايت را علّامه مجلسى رحمه الله در ج: 96/40 از سليم نقل كرده. و گفتنى است كه اين روايت در ج 550/1 ح 382 همين كتاب نقل شد.
بازديد امروز : 17234
بازديد ديروز : 145151
بازديد کل : 146209312
|