693 / 21 ) باز در همان منبع آمده است:
ابو ربيع شامى گويد: خدمت امام صادق عليه السلام عرض كردم: حديثى از عمرو بن حمق(48) شنيده ام.
حضرت فرمود: بگو (چه حديثى است؟).
عرض كردم: عمرو محضر اميرمؤمنان على عليه السلام شرفياب مى شود و در چهره آن حضرت آثار زردى مشاهده مى كند، مى پرسد: اين زردى از چيست؟ آن حضرت اظهار درد و ناراحتى مى نمايد.
آنگاه على عليه السلام به او مى فرمايد:
إنّا لنفرح لفرحكم، ونحزن لحزنكم، ونمرض لمرضكم، وندعو لكم،وتدعون فنؤمّن.
ما با شادى شما شادمان مىگرديم و با حزن شما محزون، با بيمارى شما بيمار مى شويم و براى شما دعا مى كنيم و شما دعا مى كنيد ما آمين مى گوييم(49).
عمرو گويد: آنچه فرمودى فهميدم؛ ولى چگونه ما دعا مىكنيم شما آمين مى گوييد؟ فرمود:
براى ما فرق نمى كند و برابر است كسى كه حضور داشته باشد يا اين كه غايب باشد (دعاى او را مى شنويم).
حضرت صادق عليه السلام فرمود:
عمرو راست گفته است.(50)
------------------------------------------
48) در مصدر آمده: عمرو بن اسحاق.
49) محقّق گويد: اين حديث شريف سخن مولايمان على عليه السلام به رميله را تأييد مى كند، آنجا كه فرمود:
اى رميله! هر مؤمنى بيمار مى شود ما نيز به واسطه بيمارى او بيمار مى شويم و هر مؤمنى محزون مى گردد ما نيز به سبب حزن او محزون مى گرديم، وقتى دعا مى كند ما براى دعاى وى آمين مى گوييم. «بحار الأنوار: 154/26 ح 42».
50) بصائر الدرجات: 260 ح2، بحار الأنوار: 140/26 ح 12.
بازديد امروز : 249994
بازديد ديروز : 287968
بازديد کل : 147929889
|