685 / 13 )  باز در همان كتاب آمده است:

عبداللَّه بن بكر(36) ارجانى - در يك حديث‏ مفصّلى - از امام صادق‏ عليه السلام نقل مى‏ كند كه حضرتش فرمود:

يابن بكر! إنّ قلوبنا غير قلوب الناس، إنّا مصفّون مصطفون، نرى مالايرى الناس، ونسمع ما لايسمعون، وإنّ الملائكة تنزل علينا في رحالنا وتقلّب على فرشنا وتشهد ]طعامنا[ وتحضر موتانا.

اى فرزند بكر! دل هاى ما غير از دل هاى مردم است، ما پاك و برگزيده هستيم،چيزهايى را مى‏ بينيم كه مردم نمى‏ بينند، و چيزهايى را مى ‏شنويم كه مردم‏ نمى ‏شوند، همانا فرشتگان به منازل ما فرود مى ‏آيند و روى فرشايمان قدم‏ مى‏ گذارند و شاهد سفره ما هستند و در (تشييع جنازه) مردگان ما حاضر مى ‏شوند.

آنان از اخبارى كه هنوز اتّفاق نيفتاده ما را آگاه مى ‏سازند و با ما نماز مى‏ خوانند وبراى ما دعا مى‏ كنند، و بالهاى خود را (براى تبرّك) به ما مى‏ مالند، و بچّه‏ هاى مارا روى بالهايشان حركت مى‏ دهند، و مانع رسيدن جنبندگان و آزار آنها به ما مى‏شوند، و روييدنى‏ هاى زمين را در فصل خودش به ما مى‏ رسانند، آب هرزمينى را براى ما مى ‏آورند كه در ظرفهاى ما وجود دارد.

هر روز هيچ ساعت و هيچ وقت نمازى نيست جز آن كه آنها ما را مطّلع‏ مى‏ نمايند، شبى نيست كه بر ما بگذرد مگر اين كه اخبار هر سرزمين را با اتّفاقات‏ آن براى ما مى ‏آورند، اخبار جنّ، اخبار اهل هوا از فرشتگان، هر پادشاهى كه در زمين مى‏ ميرد و كسى كه جانشين او مى ‏شود و چگونگى رفتار او با پيشينيان،خبر همه را مى‏آورند، اخبار شش زمين تا زمين هفتم به ما مى ‏رسد.

عرض كردم: قربانت گردم، انتهاى اين كوه كجاست؟

فرمود: انتهاى اين كوه تا زمين ششم است، و جهنّم در يكى از واديهاى آن‏ تعداد قرار دارد، در آن وادى نگهبانانى هستند كه تعداد آنها از ستارگان آسمانها وقطرات باران و آنچه در درياها و زمين است بيشتر است، كه هر فرشته به كارى‏ گماشته شده و از آن سرپيچى نمى ‏كند.

عرض كردم: آيا همه اين اخبار را به محضر همه شما مى‏آورند؟

فرمود: نه، اين اخبار به صاحب اين امر (يعنى امام زمان‏ عليه السلام) مى‏ رسد، علم وقدرت ما آن اندازه است كه مردم توان حمل آن و توان قضاوت در آن را ندارند،ولى ما در آن موارد حكم مى‏ كنيم، كسى كه حكم ما را نپذيرد فرشتگان او را برقول ما مجبور مى‏ كنند و دستور مى ‏دهند به كسانى كه نگهبان او هستند او را مجبور و وادار به قول ما نمايند، اگر از جنّيان مخالف يا كافر باشد او را به بند مى ‏كشند، و آن قدر شكنجه مى‏ دهند تا حكم ما را بپذيرد.

عرض كردم: قربانت گردم، آيا امام، مابين مشرق و مغرب را مى‏ بيند؟

فرمود: اى فرزند بكر! پس چگونه مى ‏تواند حجّت و امام براى مشرق و مغرب ‏باشد، در حالى كه آنها را نبيند و در ميان آنها فرمانروائى نكند؟ چگونه حجّت وامام است بر مردمى كه از چشم او پنهانند و قدرتى بر آنها ندارد و آنان بر اوقدرت ندارند؟ و چگونه احكام الهى را به مردم مى‏ رساند و گواه بر مردم است درصورتى كه آنها را نمى ‏بيند؟

و چگونه حجّت و امام بر آنهاست در حالى كه از نظر او پنهان هستند و ميان او وآنها حايل و مانعى است؟ كه مأموريّت را از جانب خدا در حقّ آنها انجام دهد،حال آنكه خداى مى‏ فرمايد:

«وَما أَرْسَلْناكَ إِلّا كافَّةً لِلنَّاسِ»(37)؛

«ما تو را جز براى همه مردم نفرستاديم».

يعنى ما تو را بر همه كسانى كه روى كره زمين هستند، فرستاديم.

والحجّة من بعد النبيّ ‏صلى الله عليه وآله وسلم يقوم مقامه، وهو الدليل على ما تشاجرت‏ فيه الاُمّة، والآخذ بحقوق الناس، والقيام بأمراللَّه والمنصف لبعضهم من‏ بعض.

و حجّت و امام پس از پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم جانشين و قائم مقام اوست، او راهنما براى حلّ‏ اختلافاتى است كه ميان مردم واقع مى ‏شود، و مدافع حقوق مردم است، و به امرخدا قيام‏ كننده و داد بعضى را از ديگرى مى ‏گيرد.

پس اگر در ميان مردم كسى نباشد كه گفتارش ميان مردم نافذ باشد تا گفتار خدارا اجرا كند كه خداوند مى‏ فرمايد:

«سَنُريهِمْ آياتِنا فِي الْآفاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ»(38)؛

«به زودى نشانه ‏هاى خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان‏ مى ‏دهيم»، پس كدام آيه و نشانه‏ اى در آفاق جز ماست كه خداوند به اهل زمين‏ نشان داده؟

و در مورد ديگر فرموده:

«ما نُريهِمْ مِنْ آيَةٍ إِلّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ اُخْتِها»(39)؛

«ما هيچ آيه‏اى به آنان نشان نمى‏ داديم مگر اين كه از ديگرى بزرگتر بود».

پس كدام آيه از ما بزرگتر است؟!

سوگند به خدا! همانا بنى‏ هاشم و قريش از آنچه خداوند به ما عطا فرموده آگاه وباخبرند، ولى حسادت آنها را هلاك نمود همان طور كه شيطان را هلاك كرد.

آنان در مواقعى كه ناچارند و بر جان خود مى ‏ترسند نزد ما مى‏آيند و از مامى ‏پرسند و ما بر آنها توضيح مى ‏دهيم و راه حلّى نشان مى‏ دهيم، آنگاه‏ مى‏ گويند: گواهى مى‏ دهيم كه شما اهل علم هستيد. سپس بيرون مى ‏روند و درنزد ديگران مى‏ گويند: ما كسى را كه گمراه‏تر از پيروان آنها باشند و حرف آنها رابپذيرند، نديديم!!

   عرض كردم: قربانت گردم، مرا از امام حسين‏ عليه السلام آگاه ساز، اگر قبر آن‏ حضرت را بشكافند چيزى در قبر آن مى‏ يابند؟ فرمود:

اى پسر بكر! چه پرسش هاى بزرگى مى‏ نمايى؟ امام حسين‏ عليه السلام به همراه پدر،مادر، و برادرش امام حسن‏ عليه السلام در جايگاه رسول خداصلى الله عليه وآله وسلم هستند، زندگى‏ مى‏كنند همان گونه آن حضرت زندگى مى‏كند و روزى مى‏ خورند همان طورى كه ‏آن حضرت روزى مى‏خورد، اگر در آن ايّام نبش قبر مى‏شد البتّه در آنجا پيدا مى‏شد ولى امروز او در نزد پروردگارش زنده است و محلّ سپاهيانش را نظاره ‏گر است و او به عرش الهى نگاه مى ‏كند چه زمانى دستور حمل آن به او داده ‏مى‏ شود.

او در طرف راست عرش الهى است و مى‏ گويد: پروردگارا! آنچه به من وعده ‏داده ‏اى  وفا كن!

او به زوّار خود نگاه مى‏كند و به اسم و اسم پدرانشان و درجات و مقامات آنها نزدخدا از شما نسبت به فرزند و خانه‏ هايتان آگاه‏تر است. او كسانى را كه به او گريه‏ مى ‏كنند مى ‏بيند و از روى مهر و محبّت براى آنها طلب آمرزش مى‏ كند، و از پدر گرامى‏ اش مى‏ خواهد تا براى ايشان استغفار كند ومى‏ فرمايد: لو تعلم أيّها الباكي! مااُعدّ لك لفرحت أكثرممّا جزعت.

اى گريه ‏كننده! اگر بدانى خداوند چه چيزى براى تو فراهم آورده شاديت از گريه ‏ات‏ بيشتر مى ‏شود.

و هر كدام از فرشتگان آسمان كه صداى گريه او را مى ‏شنوند و آنانى كه در حرم ‏امام حسين‏ عليه السلام هستند بر آن گريه‏ كنندگان از روى محبّت استغفار مى‏ نمايند و وى ‏بدون گناه از آن مكان مقدّس برمى ‏گردد.(40)

------------------------------------------

36) در نسخه‏ اى «بكير» آمده است.

37) سوره سبأ، آيه 28.

38) سوره فصّلت، آيه 53.

39) سوره زخرف، آيه 48.

40) كامل الزيارات: 541 ضمن ح 2، الإختصاص: 340 (بخشى از حديث)، بحار الأنوار: 374/25 ضمن ح 24.

   اين حديث در كتاب‏هاى تأويل الآيات: 884/2 ح 12، مدينة المعاجز: 142/6 ح 340، و تفسير برهان: 148/4 ح1 به ‏نقل از كامل الزيارات نقل شده است. باز علّامه مجلسى ‏رحمه الله در بحار الأنوار: 300/27 ح4 و 292/44 ح 35 بخشى ازحديث را از كامل الزيارات نقل نموده است.

   گفتنى است كه بخشى از اين حديث در ج 550/1 ح 381 همين كتاب نقل شده است.