(28)

دعاى امام عصر عجّل الله تعالى فرجه

براى شفاء از بيمارى‏ ها

    محدّث نورى رحمه الله مى‏ فرمايد : شيخ بزرگوار جناب كفعمى رحمه الله در كتاب «البلد الأمين» از حضرت مهدى صلوات الله عليه روايت مى‏ كند :

 كسى كه اين دعا را با تربت امام حسين عليه السلام در ظرف نو بنويسد ، و آن را بشويد و بنوشد ، از بيماريش رهايى مى ‏يابد :

    بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

    بِسْمِ اللهِ دَواءٌ ، وَالْحَمْدُ للهِِ شِفاءٌ ، وَلا إِلهَ إِلَّا اللهُ كِفاءٌ ، هُوَ الشَّافي شِفاءٌ ، وَهُوَ الْكافي كِفاءٌ ، أَذْهِبِ الْبَأْسَ بِرَبِّ النَّاسِ، شِفاءٌ لايُغادِرُهُ سُقْمٌ ، وَصَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ النُّجَباءِ .

    به نام خداوند بخشندۀ مهربان

    (گفتن) «بسم الله» دواست؛ و «الحمد لله» شفاست؛ و «لا اله الاّ الله» موجب كفايت است؛ و «هو الشافى» شفا است و «هو الكافى» كفايت است؛ تو را به پروردگار مردم سوگند مى‏ دهم كه بدى را دور گردانى و شفايى بدهى كه هيچ بيمارى در پى آن نباشد . و درود پيوستۀ خداوند بر محمّد و آل نجيبش نثار باد .

    محدث نورى رحمه الله در ادامه مى‏ افزايد : دست خطّى از سيّد زين الدين علىّ بن حسين حسينى ديدم كه بيان داشته است: اين دعا را مردى از ساكنان كربلا در عالم خواب از  حضرت مهدى ارواحنا فداه آموخته بود . وى بيمار بود ، و از بيمارى خود به حضرت مهدى صلوات الله عليه شكايت كرد و آن حضرت دستور فرمود اين دعا را بنويسد و بشويد و بنوشد . وى چنان كرد و فوراً بيماريش برطرف شد. (40)

---

40) جنّة المأوى : 226 ، دار السلام : 288/1 .