(4)

قنوت حضرت امام رضا عليه السلام

    اين قنوت و سه قنوت بعد را نيز آن دو بزرگوار از حضرت امام رضا عليه السلام نقل كرده ‏اند :

    اَلْفَزَعُ الْفَزَعُ إِلَيْكَ يا ذَا الْمُحاضَرَةِ ، وَالرَّغْبَةُ الرَّغْبَةُ إِلَيْكَ يا مَنْ بِهِ الْمُفاخَرَةُ ، وَأَنْتَ اللَّهُمَّ مُشاهِدُ هَواجِسِ النُّفُوسِ ، وَمُراصِدُ حَرَكاتِ الْقُلُوبِ ، وَمُطالِعُ مَسَرَّاتِ السَّرائِرِ مِنْ غَيْرِ تَكَلُّفٍ وَلاتَعَسُّفٍ .

    وَقَدْ تَرَى اللَّهُمَّ ما لَيْسَ عَنْكَ بِمُنْطَوىٍ ، وَلكِنَّ حِلْمَكَ آمَنَ أَهْلَهُ عَلَيْهِ جُرْئَةً وَتَمَرُّداً وَعُتُوّاً وَعِناداً ، وَما يُعانيهِ أَوْلِياؤُكَ مِنْ تَعْفِيَةِ آثارِ الْحَقِّ ، وَدُرُوسِ مَعالِمِهِ ، وَتَزَيُّدِ الْفَواحِشِ ، وَاسْتِمْرارِ أَهْلِها عَلَيْها ، وَظُهُورِ الْباطِلِ وَعُمُومِ التَّغاشُمِ ، وَالتَّراضي بِذلِكَ فِي الْمُعامِلاتِ وَالْمُتَصَرَّفاتِ مُذْ جَرَتْ بِهِ الْعاداتُ ، وَصارَ كَالْمَفْرُوضاتِ وَالْمَسْنُوناتِ .

    أَللَّهُمَّ فَبادِرِ الَّذي مَنْ أَعَنْتَهُ بِهِ فازَ ، وَمَنْ أَيَّدْتَهُ لَمْ يَخَفْ لَمْزَ لَمَّازٍ ، وَخُذِ الظَّالِمَ أَخْذاً عَنيفاً ، وَلاتَكُنْ لَهُ راحِماً وَلا بِهِ رَؤُوفاً . أَللَّهُمَّ اللَّهُمَّ اللَّهُمَّ بادِرْهُمْ . أَللَّهُمَّ عاجِلْهُمْ . أَللَّهُمَّ لاتُمْهِلْهُمْ .

    أَللَّهُمَّ غادِرْهُمْ بُكْرَةً وَهَجيرَةً وَسُحْرَةً وَبَياتاً وَهُمْ نائِمُونَ ، وَضُحىً وَهُمْ يَلْعَبُونَ ، وَمَكْراً وَهُمْ يَمْكُرُونَ ، وَفُجْأَةً وَهُمْ آمِنُونَ . أَللَّهُمَّ بَدِّدْهُمْ ، وَبَدِّدْ أَعْوانَهُمْ ، وَافْلُلْ أَعْضادَهُمْ ، وَاهْزِمْ جُنُودَهُمْ ، وَافْلُلْ حَدَّهُمْ ، وَاجْتَثَّ سَنامَهُمْ ، وَأَضْعِفْ عَزائِمَهُمْ.

    أَللَّهُمَّ امْنَحْنا أَكْتافَهُمْ ، وَمَلِّكْنا أَكْنافَهُمْ ، وَبَدِّلْهُمْ بِالنِّعَمِ النِّقَمَ ، وَبَدِّلْنا مِنْ مُحاذَرَتِهِمْ وَبَغْيِهِمُ السَّلامَةَ ، وَاغْنِمْناهُمْ أَكْمَلَ الْمَغْنَمِ . أَللَّهُمَّ لاتَرُدَّ عَنْهُمْ بَأْسَكَ الَّذي إِذا حَلَّ بِقَوْمٍ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرينَ .(4)

    پناه ، پناه ، به سوى توست اى خدايى كه همه را در حضور دارد ؛ اشتياق ، اشتياق ، به سوى توست اى خدايى كه تنها به او مى‏ توان افتخار كرد ؛ خدايا ؛ تو به خطورات روان‏ ها شاهدى ؛ و مراقب و در كمين حركت‏ هاى قلب آدم (به اين سو و آن  سو) هستى؛ و بدون هيچ زحمتى و مشقّتى از پنهان‏كارى‏ هاى درون‏ ها ، اطّلاع دارى.

    خدايا ؛ به خوبى آن چه را كه از تو پيچيده نشده است مى‏ بينى ؛ ليكن حلم و بردبارى تو ايمنى بخشيده به افرادى كه چنين بد كردارى‏ هايى دارند ، و باعث شده بيشتر جرأت و سرپيچى و لج‏بازى و دشمنى با تو كنند؛ و مى‏ بينى رنج‏هايى را كه اولياى تو مى‏ كشند به خاطر نابودى آثار حق و ناپديد گشتن نشانه‏ هاى آن ، و افزايش يافتن فحشا و كارهاى زشت ، و ادامه ‏دادن بدكاران بر زشتى‏ هاى خود ، و آشكار شدن باطل و نادرستى ، و ظلم و ستم همگانى ، و راضى شدن طرفين به ظلم و ستم در معاملات و كارها كه عادات به آن جارى گشته است و همانند واجبات  و مستحبّات شده است .

    خداوندا ؛ به سرعت ، ما را درياب به امدادى كه هر كس را با آن مدد رسانى رستگار شود ، و هر كس را موفّق گردانى ديگر از عيب‏جويى هيچ كس نمى ‏ترسد ، ستمگر را به شدّت گرفتار كن ، و هيچ رحم و مهربانى نيز در حقّش روا مدار . خدايا ؛ خدايا ؛ خدايا ؛ شتاب كن . خدايا ؛ (در مورد آن‏ ها) عجله كن؛ خدايا ؛ مهلت‏شان مده.

    خدايا؛ آن‏ ها را بامدادان و در وسط روز و در سحرها و شب هنگام كه در خواب هستند و هنگام روز كه سرگرم ‏اند و مشغولند گرفتارشان كن؛ و فريب‏شان بده ، و وقتى حيله مى‏ كنند، بر آن‏ها مكر كن؛ و هنگامى كه خود را در آرامش مى ‏بينند، ناگهان گرفتارشان ساز . خدايا ؛ خودشان و كمك كارشان را پراكنده و درمانده ساز ، و هم‏دستانشان را شكست بده ، و سپاهيان‏شان را فرارى بده ، و تيزى شمشيرهاشان را بشكن ، و سران آن‏ها را ريشه‏ كن ساز ، و اراده ‏هاى قوى آن‏ها را ناتوان ساز .

    خدايا ؛ لطف كن وآنان را اسير ما گردان، و سرزمين‏ هايشان را به تصرّف ما درآور؛ و نعمت‏ هاى‏ شان را به بدبختى‏ ها تبديل كن؛ و به جاى ترس ما از آن‏ ها و ستم‏شان ، سلامت و راحتى را جايگزين فرما ؛ و كامل ‏ترين بهره ‏ها و غنيمت‏ هاى جنگى را از آنان به ما برسان. خدايا؛ سختى و عذابت را از آنان بر مگير؛ همان عذابى كه به هر گروهى برسد ، بدبختِ بد روزگار مى‏ شوند .

---

4)  مهج الدعوات : 79 ، البلد الأمين : 654 .