آثار معرفت و عظمت آن

يكى از امورى كه ما را متوجّه به خداوند و جانشینان او می نماید و لازم است به ‏آن توجّه داشته باشيم، مسألۀ معرفت و شناخت خداوند و جانشينان او و عظمت مقام آنان مى ‏باشد.

كسى كه واقعاً در راه معرفت پروردگار و شناختِ صحيح ائمّۀ ‏اطهار علیهم السلام گام بر می دارد و با لطف و عنايت آن بزرگواران، قلبش با انوار تابناك معارف الهيّه خاندان وحى روشن می شود، و به اين وسيله و از اين راه، با وظيفه‏ هاى ديگر خود آشنا مى ‏گردد و متوجّه‏ مى ‏شود كه غفلت از امام عصر ارواحنا فداه زشت و ناپسند است.

اين نورانيّت بر اثر درخشيدن نور امام علیه السلام است؛ زيرا امام علیه السلام در هر زمانى قلب دوستان واقعى خود را نورانى و روشن مى ‏سازد.

اكنون به اين روايت جالب توجّه كنيد:

عن أبي خالد الكابلي قال: سألت أباجعفر علیه السلام عن قول الله ‏عزّوجلّ (فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذي أَنْزَلْنا)(1)

فقال: يا أبا خالد، النور والله الأئمّة من آل محمّد علیهم السلام إلى ‏يوم القيامة، وهم ‏والله نورالله ‏الّذي أنزل، وهم ‏والله نورالله ‏في‏ السماوات ‏وفي ‏الأرض.

والله يا أبا خالد، لَنور الإمام في قلوب المؤمنين أنور من ‏الشمس المضيئة بالنهار، وهم والله ينوّرون قلوب ‏المؤمنين، ويحجب الله عزّوجلّ نورهم عمّن يشاء فتظلم ‏قلوبهم.

والله يا أبا خالد، لايحبّنا عبد ويتولّانا حتّى يُطهّر الله قلبه، ولا يُطهّر الله قلب عبد حتّى يُسلّم لنا، ويكون سلماً لنا، فإذا كان سلماً لنا سلّمه الله من شديد الحساب، وآمنه من‏ فزع يوم القيامة الأكبر.(2)

ابوخالد كابلى مى‏ گويد: از امام محمّد باقر علیه السلام در مورد آيۀ ‏شريفه كه مى‏ فرمايد: «پس ايمان بياوريد به خدا و پيامبر او و نورى كه فرو فرستاديم» پرسيدم.

حضرت فرمود: اى ابو خالد؛ به خدا سوگند، منظور از نور همان امامان از آل محمّد علیهم السلام تا روز قيامت مى ‏باشد.

به خدا سوگند؛ آنان همان نور خداوند هستند كه فرو فرستاده ‏است.

به خدا سوگند؛ آنان نور خدا در آسمان‏ ها و زمين مى ‏باشند.

به خدا سوگند اى ابو خالد؛ نور امام در قلب ‏هاى مؤمنين ‏تابناك ‏تر از خورشيد فروزان در روز است.

به خدا سوگند؛ آنان قلب‏ هاى مؤمنين را روشن مى ‏سازند، و خداوند نور آنان را از هر كس كه بخواهد پنهان مى ‏نمايد، پس ‏قلبهایشان تاريك مى ‏شود.

به خدا سوگند اى ابو خالد؛ هيچ بنده ‏اى به ما محبّت نمى ورزد و ولايت ما را نمى‏ پذيرد مگر بعد از آنكه خداوند دل او را پاك ‏نمايد، و دل هيچ بنده ‏اى را خداوند پاك نمى ‏گرداند تا اين كه ‏منقاد و تسليم ما شود و سرِ سازش با ما داشته باشد. پس‏ هنگامى كه با ما سازش داشت، خداوند او را از سختى ‏هاى ‏حساب (در روز قيامت) سالم نگه مى‏ دارد، و او را از ترس و وحشت روز بزرگ قيامت ايمن مى ‏گرداند.

آيا ممكن است كسى که قلبش به نور امام زمان ارواحنا فداه نورانى و روشن شده از آن حضرت غافل باشد؟(3)

---

(1) سورۀ تغابن، آيه 8 .  

(2) الكافي: 1 / 194.   

(3) الکافی: 1 / 194، صحيفۀ مهديّه: 91 .