بسم الله الرحمن الرحيم

( 1 )

خاندان بنی امیّه

* * * *

ارتباط بنى اميّه با يهود!

 

براى شناخت كامل هر فرد، آشنايى با تبار او و خانواده‌اى كه در آن زاده شده و بزرگ گرديده ، نقش به سزايى دارد؛ به اين جهت ، چون بحث ما در اين كتاب درباره معاويه است بايد مسائلى كه پيرامون خاندان ، پدر و مادر او واقع شده به صورت گسترده بحث شود تا از ابعاد رفتار و كردار معاويه و چگونگى به حكومت رسيدن او و كردار او در حكومتش آگاه شويم.(1)

در بحث‌هاى گذشته ثابت كرديم كه معاويه و بسيارى از بنى اميه ـ چه آنان كه از نياكان معاويه بودند و چه كسانى كه پس از او بر كرسى خلافت تكيه زدند ـ با يهود ارتباط داشتند و در بسيارى از موارد با آنان به مشورت مى‌پرداختند و به افكار آنان جامه عمل مى‌پوشاندند.

از نكته‌هاى مهمّى كه در مطالب گذشته به شرح آن پرداختيم اين سئوال به وجود مى‌آيد كه چرا معاويه و ساير بنى اميّه، با يهود در ارتباط بودند؟ آن‌ها چه نيازى به يهوديان كه دشمن ‌ترين دشمنان اسلام بوده و هستند، داشتند؟ آيا بنى ‌اميه نمى ‌توانستند بدون راهنمايى‌هاى يهوديان بر كرسى حكومت تكيه بزنند؟!

آيا بنى اميه نمى‌دانستند يهوديان، دشمنان سرسخت اسلام و مسلمانان هستند؟!

با اينكه دشمنى يهوديان با مسلمانان واضح و آشكار بوده و هست چه رازى وجود داشت كه بنى اميه با يهود در ارتباط بودند؟ چه تشابهى ميان بنى اميه و يهود موجود بود كه آنان را به همديگر نزديك كرده بود؟!

چرا معاويه نيز همچون نياكان خود با يهود در ارتباط بود؟!

به خاطر اهميّت اين موضوع لازم است آن را به صورت گسترده بحث كنيم، تا براى خوانندگان محترم، علّت واقعى ارتباط بنى اميه با يهود، واضح و آشكار شود. به اين جهت به نقل برخى از جريانات مهمّ تاريخى و بررسى و تحليل آن‌ها مى‌پردازيم تا هيچ گونه شك و ترديدى در آنچه واقع شده، براى خوانندگان محترم باقى نماند.

* * *

اكنون براى آشنايى با بنى‌اميه به نقل جريانات مهمّى درباره دشمنى بنى اميه با بنى هاشم و اسلام مى‌پردازيم تا براى همگان واضح شود چرا بنى اميه با يهود ارتباط داشتند؟ و چرا آن‌ها با بنى هاشم و مسلمانان به دشمنى مى‌پرداختند.

بديهى است آگاهى از اين گونه مسائل، در آشنايى افراد با اسلام راستين تأثيرى به سزا دارد؛ پس بايد با آشنا شدن با اين گونه مطالب تاريخى، آگاهى خودر را درباره جريانات گذشته ـ كه هنوز براى برخى ناشناخته مانده است افزايش دهيم تا بتوانيم ـ هر چه بيشتر ـ از انوار پر فروغ و درخشان آئين آسمانى اسلام بهره‌مند گرديم.

____________________________________

(1)  براى آگاهى از اهميّت تبارشناسى به اين مطالب توجّه كنيد:
تبارشناسى، در هر زمانى اهميت بسيار داشته ‏است، زيرا روابط اجتماعى و سياسى بر اساس خويشاوندى بوده ‏است.
در جامعه‏ هايى  چون يونان باستان كه اشراف قدرت را در دست داشتند، اصالت خون بسيار اهميت داشت. در روم‏ باستان، با حفظ تبار افراد، طبقات جامعه مشخص مى ‏شد؛ يعنى اشراف و طبقات آريستوكراسى از طبقات پست‏ جدا مى‏ شدند. افرادى، نسب ‏نامه افراد را مورد بررسى قرار مى ‏دادند؛ چنان‏كه شغل يا مقام، با تبار او مطابقت‏ نداشت، وى را وادار مى ‏كردند شغل و مقام خود را تغيير دهد.
در ميان عرب‏ ها، شناخت نسب اهميت داشت و در رجزخوانى مورد توجه بود. بر اساس همين تبارشناسى، اتحاد قبايل به وجود مى‏ آيد. تبارشناسان در بين عرب، نسابه خوانده مى‏ شدند. بعدها، با ظهور اسلام، مقامى به نام نقيب ‏پديد آمد كه تبار خاندان‏ هاى مهم را شناسايى مى ‏كرد. كتاب‏ هاى مهمى در زمينه تبارشناسى، در جهان اسلام‏ نوشته شدند؛ از آن جمله كتاب الأنساب نوشته كلبى و الفصول‏ الفخريه نوشته ابن‏ عنبه است.
امروزه با دگرگونى ‏هايى كه در جامعه ‏ها، به ويژه پس از انقلاب صنعتى پديد آمده ‏است؛ بر اهميت اين دانش افزوده ‏شده‏ است. جابه‏ جايى فراوان گروه ‏هاى  انسانى و دگرگونى در وضعيت و موقعيت زندگى خانوادگى ، در اسرائيل وبالكان نمونه بارز آن است. امروزه حفظ انساب و مطالعات تبارشناسى آسان‏تر از گذشته انجام مى‏ پذيرد؛ مؤسسات ثبت احوال و صدور شناسنامه و نگهدارى سوابق شناسنامه‏ اى چون تاريخ تولد، ازدواج، طلاق و مرگ ‏در دفاتر مخصوص اين كار را آسان كرده‏ است. امروزه نسب‏ شناسى  در مسائل حقوقى و كشف هويت اهميت ‏بسيار دارد. مورخان در تحقيقات تاريخى و دين‏ شناسان در تحقيق علوم دينى به تبارشناسى اهميت مى‏ دهند.
منبع: ويكى پديا، دانشنامه آزاد.
روش تحقيق در علوم تاريخى، شارل ساماران، گروه مترجمان، 4 جلد، مشهد، معاونت فرهنگى آستان قدس ‏رضوى، 1370.