(۵)

 

زیارت امین الله و فضیلت آن

 

زیارت امین الله از زیارت‌های جامعه است و لذا در تمام مشاهد مشرّفه ائمّه اطهار علیهم السلام خوانده می‌شود، همان طور که مولای ما امام عصر ارواحنا له الفداء در حرم امام کاظم و امام جواد علیه السلام آن را خوانده‌اند، و این نکته در روایتی از مولا امام باقر علیه السلام بدان تصریح شده است.
محدّث قمّی رحمه الله گفته است: این زیارت در نهایت اعتبار است و در تمام کتاب‌های زیارت و مصباح‌های دعا آمده است.
علامه مجلسی رحمه الله گفته است: این زیارت از نظر متن و سند از بهترین زیارت‌ها است و سزاوار است که بر آن مواظبت کنند در تمام حرم‌های مقدسه، و با سندهای معتبر از جابر از امام باقر علیه السلام روایت شده است که فرمودند:

امام زین العابدین علیه السلام به زیارت امیرالمؤمنین علیه السلام رفتند، و آنجا در کنار قبر مطهر ایستادند و گریستند و فرمودند:

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَمِينَ اللهِ في أَرْضِهِ، وَحُجَّتَهُ عَلَى عِبَادِهِ، (اَلسَّلاَمُ ‏عَلَيْكَ يَا أَمِيرَالْمُؤمِنِينَ)(1)، أَشْهَدُ أَنَّكَ جَاهَدْتَ فِي اللهِ حَقَّ جِهَادِهِ، وَعَمِلْتَ بِكِتَابِهِ، وَاتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِيِّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، حَتَّى دَعَاكَ ‏اللهُ إِلَى جِوَارِهِ، فَقَبَضَكَ إِلَيْهِ بِإِخْتِيَارِهِ، وَأَلْزَمَ أَعْدَاءَكَ الْحُجَّةَ، مَعَ مَا لَكَ‏ مِنَ الْحُجَجِ الْبَالِغَةِ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ.

أَللَّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسِي مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِكَ، رَاضِيَةً بِقَضَائِكَ، مُولَعَةً بِذِكْرِكَ‏ وَدُعَائِكَ، مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيَائِكَ، مَحْبُوبَةً في أَرْضِكَ وَسَمَائِكَ، صَابِرَةً عَلَى نُزُولِ بَلاَئِكَ، شَاكِرَةً لِفَوَاضِلِ نَعْمَائِكَ، ذَاكِرَةً لِسَوَابِغِ آلاَئِكَ، مُشْتَاقَةً إِلَى فَرْحَةِ لِقَائِكَ، مُتَزَوِّدَةً التَّقْوَى لِيَوْمِ جَزَائِكَ، مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ ‏أَوْلِيَائِكَ، مُفَارِقَةً لِأَخْلاَقِ أَعْدَائِكَ، مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْيَا بِحَمْدِكَ ‏وَثَنَائِكَ.

سلام بر تو، اى امانت‏دار خداوند در زمينش، و حجّت او بر بندگانش؛ (سلام بر تو، اى فرمانرواى مؤمنان) گواهى مى‏ دهم كه شما به طور كامل در راه خدا جهاد كردى و حقّش را ادا فرمودى؛ به كتاب خدا عمل نمودى، و از سنّت‏ هاى پيامبر - درود خدا بر او و آل او - پيروى كردى؛ تا آن كه خداوند تعالى، شما را به جوارش فرا خواند، و با اختيار و انتخابش شما را از اين دنيا به سوى خود برد؛ و با وجودى كه حجّت‏هاى رسايى بر تمام آفريدگان داشتى، باز هم حجّت را بر دشمنانت تمام كرد .
بارالها؛ نفْس و روح مرا به تقديرت مطمئن گردان، و به قضا و فرمانت خشنود گردان . حرص مرا به ياد خودت و دعا كردن به درگاهت افزون كن، و مرا دوست‏دار واقعى براى اولياى برگزيده‏ ات قرار بده. مرا در زمين و آسمانت محبوب گردان؛ بر فرو ريزى بلاهايت شكيبا ساز؛ بر زيادتى نعمت‏ هايت سپاسگزار ، به يادآورى نعمت‏ هاى فراوانت مشغول دار؛ به سرور و شادمانى ديدارت مشتاق كن؛ توشه‏ بردارندۀ تقوا و پرهيزكارى براى روز قيامت؛ و اجرا كنندۀ سنّت و طريقۀ اوليا و خاصّان خود؛ جداشونده از اخلاق دشمنانت قرار ده؛ و از كار دنيا مشغول به حمد و ثناى خودت نما .

سپس ، گونۀ مبارك خود را بر قبر آن حضرت قرار داده و گفت:

أَللَّهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتِينَ إِلَيْكَ وَالِهَةٌ، وَسُبُلَ الرَّاغِبِينَ إِلَيْكَ شَارِعَةٌ، وَأَعْلاَمَ الْقَاصِدِينَ إِلَيْكَ وَاضِحَةٌ، وَأَفْئِدَةَ الْعَارِفِينَ مِنْكَ فَازِعَةٌ، وَأَصْوَاتَ الدَّاعِينَ إِلَيْكَ صَاعِدَةٌ، وَأَبْوَابَ الْإِجَابَةِ لَهُمْ مُفَتَّحَةٌ، وَدَعْوَةَ مَنْ نَاجَاكَ مُسْتَجَابَةٌ، وَتَوْبَةَ مَنْ أَنَابَ إِلَيْكَ مَقْبُولَةٌ، وَعَبْرَةَ مَنْ بَكَى مِنْ‏ خَوْفِكَ مَرْحُومَةٌ، وَالْإِغَاثَةَ لِمَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ مَوْجُودَةٌ، وَالْإِعَانَةَ لِمَنِ‏ اسْتَعَانَ بِكَ مَبْذُولَةٌ، وَعِدَاتِكَ لِعِبَادِكَ مُنْجَزَةٌ، وَزَلَلَ مَنِ اسْتَقَالَكَ مُقَالَةٌ، وَأَعْمَالَ الْعَامِلِينَ لَدَيْكَ مَحْفُوظَةٌ، وَأَرْزَاقَكَ إِلَى الْخَلاَئِقِ مِنْ لَدُنْكَ ‏نَازِلَةٌ، وَعَوَائِدَ الْمَزِيدِ إِلَيْهِمْ وَاصِلَةٌ، وَذُنُوبَ الْمُسْتَغْفِرِي نَ مَغْفُورَةٌ، وَحَوَائِجَ خَلْقِكَ عِنْدَكَ مَقْضِيَّةٌ، وَجَوَائِزَ السَّائِلِينَ عِنْدَكَ مُوَفَّرَةٌ، وَعَوَائِدَ الْمَزِيدِ مُتَوَاتِرَةٌ، وَمَوَائِدَ الْمُسْتَطْعِمِينَ مُعَدَّةٌ، وَمَنَاهِلَ الظِّمَاءِ مُتْرَعَةٌ.

أَللَّهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعَائي، وَاقْبَلْ ثَنَائِي، وَاجْمَعْ بَيْنِي وَبَيْنَ أَوْلِيَائِي، بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَعَلِيٍّ وَفَاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ، إِنَّكَ وَلِيُّ نَعْمَائِي، وَمُنْتَهَى مُنَايَ، وَغَايَةُ رَجَائِي في مُنْقَلَبِي وَمَثْوَايَ.

بار الها ؛ راستى، قلب خاشعان و خداترسان ، واله و حيرانت است ، و راه ‏هاى مشتاقان به سوى تو باز است ، و نمايان، و نشانه‏ ها براى كسانى كه قصد رسيدن به تو را دارند آشكار است، و دل‏هاى اهل معرفت از تو بسيار در هراس است، و صداهاى دعا كنندگانت به طرف تو بالا رونده است، و درهاى اجابت و پاسخ‏گويى نيز براى‏شان باز شده است؛ و دعاى هر كسى كه با تو مناجات و به آرامى تو را بخواند مستجاب است، و توبه و بازگشت كسى كه به سوى تو بازگردد پذيرفته شده است، و اشك گريه كننده از ترس تو مورد ترحّم قرار مى‏ گيرد؛ و دادرسى براى كسى كه دادخواهى كند موجود است ، و براى كسى كه از تو كمك بخواهد، كمك بلاعوض مى‏ فرستى .
و وعده ‏هايى كه به بندگانت داده ‏اى قطعى است؛ و هر كس از تو درخواست چشم ‏پوشى از لغزش خود را بكند چشم‏ پوشى مى‏ كنى؛ و اعمال عمل كنندگان ، نزد تو نگهدارى و باقى مى‏ ماند؛ و نصيب‏ها و روزى‏ هاى تو، به سوى بندگانت فرستاده مى‏ شود؛ و عايدات بيش‏تر نيز براى‏شان ارسال و به دست‏شان مى‏ رسد؛ و گناه بخشش‏ خواهان، بخشيده شده است؛ و خواسته‏ هاى آفريدگانت، نزد تو برآورده شده است؛ و پاداش و جايزه‏ هاى درخواست كنندگان نيز نزدت فراوان است ؛ و بهره‏ هاى فراوان پى در پى مى‏ رسد ؛ و سفره‏ هاى تو براى گرسنگان گسترده است؛ و چشمه‏ ها نيز براى سيراب شدن تشنگان ، لبريز و پرآب است .
بار الها ؛ پس ، دعايم را مستجاب كن و پاسخ بده ؛ و ثناگوييم را بپذير ؛ و من و اوليايم را گرد هم آور؛ به حقّ محمّد، على، فاطمه، حسن و حسين؛ واقعيّت آن است كه سرپرست نعمت‏هاى من تويى، و حدّ نهايى آرزو، و نهايت اميد من در دنيا و آخرت ، تو هستى .

در كتاب شریف «كامل الزيارات» ، اين عبارات در پايان اين زيارت آمده است :

أَنْتَ إِلَهِي وَسَيِّدِي وَمَوْلاَيَ، إِغْفِرْ لِأَوْلِيَائِنَا، وَكُفَّ عَنَّا أَعْدَائَنَا، وَاشْغَلْهُمْ عَنْ أَذَانَا، وَأَظْهِرْ كَلِمَةَ الْحَقِّ وَاجْعَلْهَا الْعُلْيَا، وَأَدْحِضْ كَلِمَةَ الْبَاطِلِ وَاجْعَلْهَا السُّفْلَى، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ.

تو، خداى من، آقاى من و مولاى من هستى؛ دوستان ما را بيامرز، و دشمنان ما را از ما باز دار ، و آنان را از آزار ما مشغول ساز ؛ و كلمه و سخن حقّ را آشكار و آن را بالاتر از هر چيز قرار ده، و كلمۀ باطل را نابود كن، و آن را پايين ‏ترين درجه قرار ده. راستى، تو بر هر كارى توانايى .

سپس امام باقر عليه السلام فرمود :

هيچ يك از شيعيان ما اين كلام (زيارت امين الله) را نزد قبر امير مؤمنان عليه السلام نمى‏ خواند و دعا نمى‏ كند، مگر آن كه دعايش در نامه‏ اى از نور بالا مى‏ رود، و مهر پيغمبر بر آن مى‏ خورد، و نگهدارى مى‏ شود تا به قائم آل محمّد عليهم السلام سپرده مى‏ شود . در اين حال نيز، بشارت و احترامات ويژه و اكرام، براى زيارت كننده ارسال مى‏ گردد - اگر خدا بخواهد - . (2)
 

---

(1) اين فقره از زيارت ؛ در حرم حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام خوانده شود .

(2) مصباح المتهجّد : 738، و در مصباح الزائر : 474 ، و مزار آقا جمال خوانسارى : 98 با تفاوت اندك.