(۱۲)

زیارت دیگری برای امام حسین علیه السلام

در روز اربعین

 

عطا گفت: همراه جابر بن عبد الله بودم در روز بیستم ماه صفر، وقتی به غاضریه رسیدیم در شریعه آن غسل کرد، پیراهن پاکی که به همراه داشت پوشید، سپس به من گفت: چیزی از بوی خوش به همراه داری؟ گفتم: سُعد به همراه دارم، از آن بر سر و جسدش مالید. آنگاه با پای برهنه به راه افتاد تا در بالای سر مبارک امام حسین علیه السلام  ایستاد، سه مرتبه تکبیر گفت و از هوش رفت و بر زمین افتاد. وقتی به هوش آمد شنیدم که می‌گفت:

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا آلَ اللهِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا صَفْوَةَ اللَه، اَلسَّلاَمُ‏ عَلَيْكُمْ يَا خِيَرَةَ اللهِ مِنْ خَلْقِهِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا سَادَةَ السَّادَاتِ، اَلسَّلاَمُ‏ عَلَيْكُمْ يَا لُيُوثَ الْغَابَاتِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا سَفِينَةَ النَّجَاةِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ‏ يَا أَبَا عَبْدِاللهِ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ.

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِلْمِ الْأَنْبِيَاءِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ‏ صَفْوَةِ اللَّهِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللهِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللهِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِسْمَاعِيلَ ذَبِيحِ اللهِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللهِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللهِ.

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَابْنَ مُحَمَّدِنِ الْمُصْطَفَى، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَابْنَ عَلِيّ‏ نِ ‏الْمُرْتَضَى، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا شَهِيدُ يَا ابْنَ الشَّهِيدِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا قَتِيلُ ابْنُ الْقَتِيلِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَلِيّ‏ اللهِ وَابْنَ وَلِيِّهِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللهِ وَابْنَ حُجَّتِهِ عَلَى خَلْقِهِ.

أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاَةَ، وَآتَيْتَ الزَّكَاةَ، وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَبَرَرْتَ وَالِدَيْكَ، وَجَاهَدْتَ عَدُوَّكَ.

أَشْهَدُ أَنَّكَ تَسْمَعُ الْكَلاَمَ، وَتَرُدُّ الْجَوَابَ، وَأَنَّكَ حَبِيبُ اللهِ وَخَلِيلُهُ‏ وَنَجِيبُهُ، وَصَفِيُّهُ وَابْنُ صَفِيِّهِ، زُرْتُكَ مُشْتَاقاً فَكُنْ لي شَفِيعاً إِلَى اللهِ.

يَا سيَّدي، اَسْتَشْفِعُ إِلَى اللهِ بِجَدِّكَ سَيِّدِ النَّبِيِّينَ، وَبِأَبِيكَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ، وَبِاُمِّكَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ، لَعَنَ اللَهُ قَاتِلِيكَ وَظَالِمِيكَ، وَشَانِئِيكَ وَمُبْغِضِيكَ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَالْاَخِرِينَ.

سلام بر شما ای آل الله، سلام بر شما ای برگزیدگان خداوند، سلام بر شما ای انتخاب‌ شدگان خداوند از میان خلقش، سلام بر شما ای سرور سروران، سلام بر شما ای شیران بیشه شجاعت، سلام بر شما ای کشتی نجات، سلام بر شما ای ابا عبد الله، و رحمت خدا و برکات او.
سلام بر تو ای وارث علم پیامبران، سلام بر تو ای وارث حضرت آدم برگزیده خداوند، سلام بر تو ای وارث حضرت نوح پیامبر خدا، سلام بر تو ای وارث حضرت ابراهیم خلیل خداوند، سلام بر تو ای وارث اسماعیل ذبیح الله، سلام بر تو ای وارث حضرت موسی کلیم خداوند، سلام بر تو ای وارث حضرت عیسی روح خداوند.
سلام بر تو ای فرزند محمّد مصطفی، سلام بر تو ای فرزند علی مرتضی، سلام بر تو ای فرزند فاطمه زهرا، سلام بر تو ای شهید، ای فرزند شهید.
سلام بر تو ای کشته شده، فرزند کشته شده، سلام بر تو ای ولی خدا و فرزند ولی او، سلام بر تو ای حجت خدا و فرزند حجت خدا بر خلق، گواهی می‌دهم که تو سخن را می‌شنوی و پاسخ را رد می‌کنی و تو حبیب خدا و خلیل او و منتخب او و برگزیده و فرزند برگزیده او هستی، با شوق به زیارت تو آمده‌ام، برای من نزد پروردگار شفیع باش.
ای سرور من، جدّت سرور پیامبران و پدرت سرور اوصیاء و مادرت سرور بانوان عالم را نزد خدا شفیع قرار می‌دهم، خدا قاتلان و ظالمان و دشمنان و مبغضان تو را از اوّلین و آخرین لعنت کند.

سپس خم شد بر قبر و دو گونه‌ اش را بر آن نهاد و چهار رکعت نماز خواند، سپس به سوی قبر علی بن الحسین علیه السلام  رفت و گفت:

اَلسَّلاَمُ عَلَيكَ يَا مَوْلاَيَ وَابْنَ مَوْلاَيَ، لَعَنَ اللَهُ قَاتِلَكَ، لَعَنَ اللَهُ‏ ظَالِمَكَ، أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَهِ بِمَحَبَّتِكُمْ، وَأَبْرَأُ إِلَى اللَهِ مِنْ عَدُوِّكُمْ.

سلام بر تو ای مولای من و فرزند مولای من، خدا قاتل تو را لعنت کند، خدا کسی را که بر تو ظلم کرد لعنت کند، به دوستی شما به خدا تقرّب می‌ جویم و به درگاه الهی از دشمن شما بیزاری می‌جویم.

سپس قبر مبارک را بوسید و دو رکعت نماز خواند و آنگاه رو به قبر شهدا نمود و گفت:

اَلسَّلاَمُ عَلَى الْأَرْوَاحِ الْمُنِيخَةِ بِقَبْرِ أَبي عَبْدِاللهِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا شِيعَةَ اللهِ وَشِيعَةَ رَسُولِهِ، وَشِيعَةَ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا طَاهِرُونَ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا مَهْدِيُّونَ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا أَبْرَارَ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَعَلَى مَلاَئِكَةِ اللهِ الْحَافِّينَ بِقُبُورِكُمْ، جَمَعَنِيَ اللَهُ ‏وَإِيَّاكُمْ في مُسْتَقَرِّ رَحْمَتِهِ تَحْتَ عَرْشِهِ.

سلام بر ارواحی که در کنار قبر ابی عبد الله علیه السلام  گرد آمده‌اند، سلام بر شما ای پیروان خدا و رسول او، و پیروان امیرالمؤمنین و امام حسن و امام حسین، سلام بر شما ای پاکان، سلام بر شما ای هدایت شدگان، سلام بر شما ای نیکان، سلام بر شما و بر فرشتگان الهی که اطراف قبور شما را احاطه کرده‌اند، خداوند ما و شما را در قرارگاه رحمتش در زیر عرش جمع نماید.

سپس آمد کنار قبر قمر بنی هاشم حضرت ابا الفضل علیه السلام  در آنجا ایستاد و گفت: (1)

---

(1) مصباح الزائر: 286، علاّمه مجلسی رحمه الله في بحار الأنوار: 329/101 ح1 نقل کرده اند، منهاج العارفين: 379، مفتاح الجنّات:626/2.