کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور»

آشنايى با عصر ظهور

در عصر ظهور همانگونه كه معادن و گنج ‏هائى، كه در زمين پنهان است آشكار شده و همه از ان بهره ‏مند مى ‏شوند؛ همچنين از گنج‏ هايى كه در مغز انسان ‏نهفته است در آن زمان بر اثر تكميل عقل ‏ها آشكار مى‏ شود و مردم از افكار ناب و انديشه‏ هاى ارزشمندى كه در روزگار غيبت از آن بهره‏ مند نبودند، استفاده مى ‏كنند.

در آن روزگار سراسر جهان هستى از آبشخور وحى سيراب مى‏ گردد. در آن روز گل ‏هاى داغديده و پژمرده ولايت شاداب مى‏ گردند و در هر كوى و برزن و هر دشت و دمن و بلكه از خاك تا افلاك به بيان معارف خاندان وحى علیهم السلام مى ‏پردازند و هر نشان از هر گونه ظلم و طغيان را در سراسر جهان از ميان بر مى‏ اندازند و زرمندانِ زورگو، ديگر زر و زيور نمى‏ اندوزند و كيمياى هستى‏ همه جا را فرا گرفته و نيازمندى نمى ‏ماند كه دست نياز به سوى كسى دراز كند.
در آن روزگار، روز زورگويان شام گردد و زورگويى باقى نخواهد ماند كه تا چون هر زمان، زيردستى در برابر او زانو زده و با آزرم از او نيازى خواهد.
در آن روزگار پرچم قدرت وتوانايى در سراسر هستى به اهتزاز درآيد و هر بازويى كه با زور و تزوير، از كار افتاده، زورمند شده، و توان و قدرت بيابد و به‏ كار و تلاش پردازد.
در آن روزگار از بيمارى خبرى نيست، از سرطان هاى فكرى و جسمى نشانى ‏نيست و از دردهاى ناشناخته اثرى نخواهد ماند.
در آن روزگار همه مى‏ دانند اگر امام - كه صلوات و درود خدا بر او باد - بخواهد، معجزه‏ اى انجام دهد، سراسر هستى را حيات بخشد و در همگان‏ روح تازه دميده و جهان و جهانيان را نجات بخشد.
در آن روزگار همه مى ‏دانند كه شفا دادن كور مادرزاد يا لال زبان بسته، براى ‏امام معجزه ‏اى كوچك است. مگر نه اين است كه اين گونه كارها را بسيارى از پيامبران و اولياء خدا انجام داده‏ اند.
در آن روزگار عقل‏ ها شكوفا شده و خردها توان و قدرت يافته، و معارف خاندان‏ وحى علیهم السلام دل‏هاى تيره همگان را روشن مى ‏سازد، همه مى ‏دانند كه در عصر غيبت ‏بيش از الفبايى از معارف الهى نياموخته بودند.

آن روزگار، عصر احياء اجر رسالت پيامبر اعظم صلّی الله علیه وآله است، عصر ايجاد مودّت و محبّت شديد مردم در سراسر جهان نسبت به خاندان وحى علیهم السلام.
محبّت شديد مردم به اهل بيت علیهم السلام، در ساختار وجود آنان تأثير شگرف ‏ايجاد نموده و بر اثر قرابت قلبى و روحى آنان با خاندان وحى، از درجات ‏كمال آن بزرگواران، روزنه‏ هايى بس درخشان به سوى مردم گشوده مى‏ شود و از تكامل قلبى و عقلى برخوردار مى‏ شوند.
در آن روزگار مردم مى‏ توانند گره‏ هاى بزرگ روحى خود را گشوده وقفل‏ هاى علمى خود را شكسته و به سوى آنچه نمى‏ دانستند و نمى‏ توانستند بدانند، راهنمايى شوند؛ زيرا عصر ظهور، عصر شكوفا شدن انديشه ‏ها و تكامل عقل ‏ها است، عصر آشكارسازى نيروهاى نهفته است، و به نهايت ‏رسيدن قدرت ‏ها است.

در آن روزگار انسان‏ها با تكامل علم و عقل به حيات دوّم راه مى ‏يابند و از ظاهربينى فاصله گرفته و به همه چيز با چشم دل قضاوت مى ‏كنند؛ زيرا قلب ودل آنان به كار افتاده و حقايق هستى را آنگونه كه هست درك مى ‏كنند ولى درعصر غيبت كه عصر جهالت و حكومت نفس و شيطان است، بازار عوام ‏فريبى و ظاهرسازى گرم است و مردم هم سرگرم و گرفتار آن هستند. جزگروهى از افراد كه با تفضّل الهى و توسّل به اولياء گرامى او از گزند عوام‏ فريبان ‏مى‏ رهند. ولى در دوران پرشكوه ظهور نه تنها ظاهر سازى وجود ندارد، بلكه‏ چون علم و دانش واقعى، سراسر جهان هستى را فرا مى‏ گيرد و همه‏ء مردم‏ همه‏ء امور را با چشم دل مى بينند و با قلبى كه به حيات راه يافته مى‏ نگرند. فرمايشى كه از حضرت اميرالمؤمنين علیه السلام نقل مى كنيم كه به اين واقعيت اشاره ‏دارد:

العالم ينظر بقلبه وخاطره والجاهل ينظر بعينه وناظره(1)
عالم با قلب خود و خطور خود به امور نگاه مى ‏كند و شخص جاهل باچشم خود و ديده خود به آن مى ‏نگرد.

كسى كه قلب خود را با فراگرفتن علم و معرفت زنده ساخته و به حيات ‏دوّم راه يافته، با قلب روشن و خطورات رحمانى اشياء را درك مى‏ كند، ولى آن‏ كس كه در جهل غوطه ‏ور است ظاهربين است و با ديده اى كه باطن و واقعيت ‏را نمى‏ بيند به افراد و امور ديگر نگاه مى ‏كند.
توجّه به اين نكته بسيار مهمّ است كه قلب و مغز انسان در ارتباط فراوانى با هم هستند. بنابراين همانگونه كه تكامل و حيات قلب لازم است، تكامل مغز نيز لازم است؛ زيرا كسى به تكامل قلب دست مى ‏يابد كه در مغز خود نيز تحوّل ايجاد نمايد.
به اين جهت لازم است مقدارى درباره اهميّت مغز انسان نيز مطالبى را بيان‏ كنيم.
براى روشن شدن ارتباط قلب و مغز با يكديگر در تكامل و پيشرفت‏ انسان، به اين نكته توجّه كنيد:
يكى از شرايط مهمّ حيات قلب، تكامل مغز و قدرت داشتن به ايجاد توجّه‏ شديد و تمركز فكر است.

---

(1) شرح غرر الحكم و درر الكلم: 1 / 325، تصنيف غرر الحكم: 41.