امام صادق علیه السلام : اگر من زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کنم ، در تمام زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم.
فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام

فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام

بدان که فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام فوق گفتار و بیان است و در روایات فراوانی آمده است که با حج و عمره و جهاد برابری می کند بلکه آن به مراتب برتر است. از آثار آن آمرزش گناهان، تخفیف حساب، بالا رفتن در جات، اجابت دعاها، طولانی شدن عمر، حفظ جان و مال، زیاد شدن روزی، برآورده شدن حاجت ها، برطرف شدن اندوه و گرفتاری ها است و ترک آن نقصی است در دین و ترک حق بزرگی از حقوق پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله است.
کمترین پاداشی که به زائر آن داده می شود آمرزش گناهان او است و اینکه خداوند جان و مال او را حفظ می کند تا به سوی اهل و عیالش بازگردد و روز قیامت که فرارسد خداوند برای او حفظ کننده تر از دنیا است.
و در روایات زیادی است که زیارت آن حضرت غم را زایل می گرداند و جان کندن را آسان می نماید و هول و وحشت قبر را برطرف می سازد، و آنچه در راه زیارت هزینه می کند خداوند به هر درهمی هزار درهم بلکه ده هزار درهم برای او بنویسد، و اینکه زائر زمانی که روی به قبر امام علیه السلام آورد چهار هزار فرشته به استقبال او آیند و هنگام بازگشت از او مشایعت کنند، و اینکه پیامبران و اوصیای آنان و ائمه معصومین علیهم السلام و فرشتگان به زیارت آن حضرت روند و برای زائران آن حضرت دعا کنند و به آنها با بشارت های خود بشارت دهند، و اینکه خداوند تبارک و تعالی به زوار امام حسین علیه السلام نظر لطف و رحمت نماید پیش از آنکه به حاضرین در عرفات نظر نماید، و اینکه در قیامت همه خلق تمنّا می کنند که کاش از زائرین آن حضرت بودند به خاطر کراماتی که در آن روز از آن حضرت مشاهده می کنند، و احادیث در این زمینه ها فوق حدّ شمارش است و به تعدادی از آنها هنگام ذکر زیارت های خاصه آن حضرت اشاره خواهیم کرد، و ذکر یک روایت در اینجا ما را بس است:
ابن قولویه، کلینی، سید بن طاووس و غیر ایشان با سند معتبر از راوی مورد اطمینان و جلیل القدر معاویة بن وهب روایت کرده اند که گفت:
خدمت امام صادق علیه السلام شرفیاب شدم، حضرت در مصلّی و در حال نماز بودند، نشستم تا از نماز فارغ شدند، شنیدم بعد از نماز با خدا مناجات می کند و می گوید:

(93)

يَا مَنْ خَصَّنَا بِالْكَرَامَةِ، وَوَعَدَنَا الشَّفَاعَةَ، وَحَمَلَنَا الرِّسَالَةَ، وَجَعَلَنَا وَرَثَةَ الْأَنْبِيَاءِ، وَخَتَمَ بِنَا الْأُمَمَ السَّالِفَةَ، وَخَصَّنَا بِالْوَصِيَّةِ، وَأَعْطَانَا عِلْمَ‏ مَا مَضَى، وَعِلْمَ مَا بَقِيَ، وَجَعَلَ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْنَا، إِغْفِرْ لِي ‏وَلِإِخْوَانِي، وَلِزُوَّارِ قَبْرِ أَبي عَبْدِ اللهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ، اَلَّذِينَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ، وَأَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ، رَغْبَةً فِي بِرِّنَا، وَرَجَاءً لِمَا عِنْدَكَ فِي صِلَتِنَا، وَسُرُوراً أَدْخَلُوهُ عَلَى نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ ‏وَآلِهِ، وَإِجَابَةً مِنْهُمْ لِأَمْرِنَا، وَغَيْظاً أَدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا، أَرَادُوا بِذَلِكَ ‏رِضْوَانَكَ.

فَكَافِهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ، وَاَكْلَأْهُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ، وَاخْلُفْ عَلَى أَهَالِيهِمْ وَأَوْلاَدِهِمْ، اَلَّذِينَ خُلِّفُوا بِأَحْسَنِ الْخَلَفِ، وَاصْحَبْهُمْ وَاكْفِهِمْ شَرَّكُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ، وَكُلِّ ضَعِيفٍ مِنْ خَلْقِكَ وَشَدِيدٍ، وَشَرَّ شَيَاطِينِ الْجِنّ ‏وَالْإِنْسِ، وَأَعْطِهِمْ أَفْضَلَ مَا أَمَّلُوا مِنْكَ فِي غُرْبَتِهِمْ عَنْ أَوْطَانِهِمْ، وَمَا آثَرُونَا عَلَى أَبْنَائِهِمْ وَأَهَالِيهِمْ وَقَرَابَاتِهِمْ.

أَللَّهُمَّ إِنَّ أَعْدَاءَنَا عَابُوا عَلَيْهِمْ خُرُوجَهُمْ، فَلَمْ يَنْهَهُمْ ذَلِكَ عَنِ النُّهُوضِ‏ وَالشُّخُوصِ إِلَيْنَا خِلاَفاً مِنْهُمْ عَلَى مَنْ خَالَفَنَا. أَللَّهُمَّ فَارْحَمْ تِلْكَ الْوُجُوهَ‏ الَّتي غَيَّرَتْهَا الشَّمْسُ، إِرْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتي تَتَقَلَّبُ عَلَى قَبْرِ أَبي ‏عَبْدِاللهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ، وَارْحَمْ  تِلْكَ الْأَعْيُنَ الَّتِي جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا، وَارْحَمْ  تِلْكَ الْقُلُوبَ الَّتِي جَزَعَتْ، وَاحْتَرَقَتْ لَنَا، وَارْحَمْ تِلْكَ ‏الصَّرْخَةَ الَّتِي كَانَتْ لَنَا.

أَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ تِلْكَ الْأَنْفُسَ، وَتِلْكَ الْأَبْدَانَ، حَتَّى تُرَوِّيَهُمْ مِنَ‏ الْحَوْضِ يَوْمَ الْعَطَشِ [الْأَكْبَرِ].

ای آنکه اختصاص داد ما را به کرامت، و وعده شفاعت به ما داد، و رسالت بر دوش ما نهاد و ما را وارث پیامبران قرار داد، و امت های گذشته را به ما ختم نمود و ما را به وصیت (و جانشینی پیامبر) اختصاص داد، و علم گذشته و آینده را به ما عطا فرمود، و دل های مردم را به سوی ما متمایل گردانید، مرا و برادرانم را و زائران قبر اباعبد الله علیه السلام را بیامرز، آنانکه اموال خود را انفاق کرده و ابدان خود را به زحمت سفر انداخته اند به خاطر میل و رغبت در نیکی نمودن به ما و امید به آنچه نزد تو است در ارتباط و پیوند ما، و به خاطر مسرور نمودن پیامبرت حضرت محمد ـ که درود خدا بر او و خاندانش باد ـ و از جهت اجابت نمودن و پذیرفتن فرمان ما و خشمگین ساختن دشمنان ما، و به آن رضا و خشنودی تو را قصد نموده و خواسته اند، پس به آنها از طرف ما با رضوان خود پاداش مرحمت کن و در شب و روز حافظ آنان باش، و بر اهل و عیال و اولاد آنها که از خود به جای نهاده اند بهترین جانشین باش، با آنها همراهی کن و از شرّ هر ستمگر عناد پیشه و هر ضعیف و قوی از خلق، و از  شرّ شیاطین جن و انس آنها را کفایت فرما، و به آنها عطا کن بهتر از آنچه از تو در غربت و دوری از وطن و ترجیح دادن ما بر فرزندان و اهل و عیال و خویشاوندان خود آرزو دارند.
خداوندا دشمنان ما عیب گرفته اند بر آنها خارج شدنشان را، ولی آنها را بازنداشت از قیام و حرکت و سفر به سوی ما، تا مشتی بر دهان آنها بزنند و با مخالفان ما مخالفت کرده باشند، خداوندا بر این چهره هایی که خورشید آنها را تغییر داده رحم کن، گونه هایی که بر قبر ابا عبد الله علیه السلام گذاشته و برداشته می شود مورد ترحم قرار بده، بر چشم هایی که اشک از آنها جاری گشته از روی محبت رحم نما، بر دل هایی که به خاطر ما بی تاب گشته و سوخته ترحم فرما، بر این فریادهایی که به خاطر ما از جگر کشیده می شود ترحم نما. خداوندا من این جان ها و این بدن ها را نزد تو ودیعه می نهم و می سپارم، تا آنها را در روز عطش اکبر از حوض سیراب سازی.

پیوسته حضرت به این دعا در سجده دعا می کرد، وقتی دعای حضرت تمام شد عرض کردم: فدای شما شوم، اگر آنچه شنیدم از شما در مورد کسی بود که خدا را نمی شناخت گمانم این است که آتش دوزخ هرگز به او آسیبی نرساند، به خدا قسم تمنایم این است که کاش به زیارت آن حضرت رفته بودم و حج نمی رفتم، امام علیه السلام به من فرمود:

تو که به آن حرم مطهر نزدیک هستی چه چیزی تو را از زیارت او باز می دارد؟ ای معاویه آن را هرگز ترک مکن.

عرض کردم: نمی دانستم که زیارت آن حضرت این مقدار مهم است و اجر و پاداشش به این مقدار می رسد. امام علیه السلام فرمود:

ای معاویه، کسانی که در آسمان برای زائرین آن حضرت دعا می کنند بیش از کسانی هستند که در زمین دعا می کنند، هرگز زیارت را برای ترس از کسی ترک مکن، زیرا کسی که آن را از ترس ترک کند چنان دچار حسرت شود که تمنا کند که گورش در دستش می بود ـ یعنی تمنا کند که کاش نزد آن قبر مطهر می ماندم تا در آنجا دفن می شدم ـ

أما تحبّ أن يرى الله شخصك وسوادك فيمن يدعو له رسول اللّه وعليّ وفاطمة والأئمّة المعصومون علیهم السلام ؟ أما تحبّ أن تكون غداً ممّن تصافحه الملائكة؟ أما تحبّ أن تكون غداً فيمن يأتي وليس عليه ذنب فيتّبع به؟ أما تحبّ أن تكون ممّن يصافح رسول الله صلّی الله علیه وآله ؟

آیا دوست نداری که خداوند شخص تو را ببیند در زمرۀ کسانی که رسول خدا صلّی الله علیه وآله و امیرالمؤمنین و فاطمه و ائمه معصومین علیهم السلام برای آن ها دعا می کنند؟ آیا دوست نداری که فردا از کسانی باشی که فرشتگان با آنها مصافحه می کنند؟ آیا دوست نداری فردا در زمره کسانی باشی که می آیند و هیچ گناهی در پرونده آن ها نیست تا به آن مؤاخذه شوند؟ آیا دوست نداری از کسانی باشی که رسول خدا صلّی الله علیه وآله با آن ها مصافحه می کنند؟ (1)


(1) کامل الرزیارات: ص117 ح2، کافی: ج4 ص582، ح11، ثواب الاعمال: ص94، بحارالانوار: 101 / 8 ح 30 .




 

    بازدید : 15129
    بازديد امروز : 5793
    بازديد ديروز : 23196
    بازديد کل : 127606719
    بازديد کل : 88875378