کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور»

 

زمان ظهور امام عصر علیه السلام

آسمان همه باران خود را مى‏ بارد

در كتاب «منتخب البصائر» مى ‏نويسد: كتابى را ديدم كه در آن خطبه‏ هاى ‏مولايمان امير مؤمنان على علیه السلام را گرد آورده بودند، در پايان يكى از خطبه‏ ها، حضرت على علیه السلام اشاره ‏اى به زمان ظهور حضرت مهدى علیه السلام نموده و مى ‏فرمايد:

ثمّ يسير إلى مصر فيصعد منبره فيخطب الناس، فستبشّر الأرض ‏بالعدل، وتعطي السماء قطرها، والشجر ثمرها، والأرض نباتها، وتتزيّن لأهلها، وتأمن الوحوش حتّى ترتعي في طرق الأرض ‏كأنعامهم، ويقذف في قلوب المؤمنين العلم، فلا يحتاج مؤمن ‏إلى ما عند أخيه من علم.
(آنگاه كه حضرتش ظهور كرد ...) به سوى مصر مى‏ رود، (وارد مسجد جامع آن شهر شده) بالاى منبرش قرار مى‏ گيرد و براى مردم خطبه‏ مى‏ خواند، پس به زودى زمين با مژده عدل بشارت داده مى‏ شود و آسمان ‏باران خويش را مى‏ بخشد.

درختان ميوه مى‏ دهند و زمين گياهانش را براى مردم عرضه مى ‏كند، زمين‏ براى اهل آن زينت داده مى‏ شود، مردم از درندگان در امان مى ‏شوند تا جايى‏ كه در ميان راه همانند چهارپايان مى‏ چرند، علم و دانش در دل‏ هاى مؤمنان ‏قرار مى ‏گيرد، تا جايى كه مؤمنى نيازمند دانش برادرش نمى ‏شود.

در آن روز، تأويل اين آيه شريفه محقّق مى‏ شود كه مى ‏فرمايد:

(يُغْنِ اللهُ كُلاًّ مِنْ سَعَتِهِ)(1)
«خداوند هر كدام را با گشايش ‏دادن خود بى‏ نياز مى ‏كند».

زمين گنج‏ هاى خود را آشكار مى‏ سازد و حضرت مهدى علیه السلام مى ‏فرمايد:

كلوا هنيئاً بما أسلفتم في الأيّام الخالية؛
بخوريد گواراى وجودتان باشد به سبب اعمالى كه در روزگاران گذشته ‏انجام داديد(2).(3)

شيخ صدوق؛ در كتاب «خصال» از حضرت اميرالمؤمنين علیه السلام نقل كرده است ‏كه فرمود:

المنتظر لأمرنا كالمُتَشحِّط بدمه في سبيل الله.
شخصى كه در انتظار امر ما بسر مى‏ برد مانند كسى است كه در خون خود در راه خدا دست و پا مى ‏زند.

و حديث را ادامه داد تا آنكه فرمود:

بنا يفتح الله وبنا يختم الله، وبنا يمحو ما يشاء وبنا يثبت، وبنا يدفع الله الزمان الكَلِب وبنا ينزّل الغيث.
به وجود ما خداوند هستى را آغاز كرده و به وجود ما آن را پايان مى‏ دهد، آنچه را بخواهد محو كند بوسيله ما محو مى ‏كند و از بين مى ‏برد، و آنچه را بخواهد ثابت نگهدارد بوسيله ما باقى مى‏ گذارد و برقرار مى‏ سازد، دوران‏ سخت و دشوار را بوسيله ما برطرف مى ‏كند، و باران رحمتش را بواسطه ما فرو مى ‏فرستد.

پس مغرور نشويد و غرورتان شما را از خداوند دور نكند، آسمان قطره ‏اى از باران خود را از هنگامى كه خداوند آن را حبس كرده فرو نفرستاد و اگر قائم ما قيام كند آسمان همه باران‏ خود را فرو ريزد، و زمين گياهانش را بيرون آورد، كينه‏ ها و دشمنى ‏ها از دل هاى بندگان برطرف شود، درندگان و چهارپايان ‏با هم سازش كنند، و آن قدر نعمت و امنيت فراوان شود كه حتى ‏وقتى زنى مسافت بين عراق و شام را مى ‏پيمايد جز بر زمين‏ سرسبز قدم نگذارد، و در حالى كه زينت و جواهرات خود رابالاى سرش گذاشته باشد كسى متعرض او نشود، درنده ‏اى به او هجوم نياورد و او ترسى به خود راه ندهد.
و اگر مى ‏دانستيد ماندن شما در ميان دشمنان و تحمل كردن ‏اذيت و آزار آن ها چه پاداشى و فضيلتى براى شما دارد مژده ‏اى‏ براى شما بود، و ديدگان شما را روشن مى‏ ساخت.(4)
 

---

(1) سوره نساء، آيه 130.
(2) بحار الأنوار: 53 / 85  و 86 ضمن ح86 .
(3) قطره ‏اى از درياى فضائل اهل بيت علیهم السلام : ج2 ص784 ح1154.
(4) الخصال: 2 / 626 ضمن ح 10، بحار الأنوار: 10 / 104 و 52 / 316 ح 11، منتخب الأثر: 473 ح3، قطره ‏اى ازدرياى فضائل اهل بيت علیهم السلام  ج1 ص796 ح623.