تاریخ مزار امام حسین علیه السلام

پیش از آنکه فضیلت زیارت مولا ابا عبد الله علیه السلام را بیان کنیم و زیارات آن حضرت را ذکر نماییم، تاریخچه ای از مزار آن امام مظلوم علیه السلام را نقل می نماییم.
تاریخ مزار امام حسین علیه السلام و برادر بزرگوارش قمر بنی هاشم علیه السلام بر می گردد به سال 61 هجری، اوّل کسی که این دو قبر مبارک را به همراه قبور شهداء و اهل بیت علیهم السلام بنا کرد، امام و سید و سرور ما حضرت علی بن الحسین علیهما السلام بود، اسم مبارک را بر قبر پدر بزرگوارش نهاد و نوشت:

هذا قبر الحسین الّذي ذبحوه عطشانا.

«این قبر حسین علیه السلام است که او را با لب تشنه به شهادت رساندند».

در این مراسم بنی اسد امام علیه السلام را در دفن اجساد طاهره، غیر از پیکر مطهر امام حسین علیه السلام یاری نمودند و در دفن امام حسین علیه السلام دستی غیبی امام علیه السلام را در حمل و دفن آن کمک می نمود، زیرا بدن مطهر امام علیه السلام را جز امام معصوم دفن نمی کند. این واقعه بعد از آنکه عمر بن سعد لعنه الله کودکان و بانوان را به صورت اسیر به کوفه منتقل کرد صورت گرفت، در سیزدهم ماه محرم امام زین العابدین علیه السلام پیکر مطهر پدر بزرگوارش و سایر پیکرهای غرق به خون را دفن نمود.
سپس امام علیه السلام از خاک قبر پدرش برای سجده نمودن بر آن برداشت و به شیعیان و دوستانش تعلیم نمود و آنها را تشویق کرد بر سجده نمودن بر تربت امام حسین علیه السلام و درخواست شفا به سبب آن. پس آن حضرت اولین سجده کننده بر آن تربت پاک بوده اند و برای آن آدابی را برای اخذ آن و تبرک جستن به آن بیان کردند.
سپس بعد از آن حضرت، مختار ثقفی در سال 65 هـ در دوران امارتش اقدام به محکم ساختن بنا نمود و آن را با گچ و آجر محکم نمود و زیارتگاه برای مردم گردید و پیوسته محلّ رفت و آمد زوار بود و آباد بود تا زمانهارون الرشید لعنه الله، آن خبیث دستور داد قبر مطهر را ویران نمودند و آثارش را از بین بردند و درخت سدری که علامت و نشانه برای قبر مطهر بود قطع کرد تا مردم در کنار قبر توقف نکنند.
سپس در زمان مأمون و غیر او دوباره قبر مطهر به حال اول برگشت تا زمان متوکّل عباسی، که آن ملعون دستور داد قبر امام حسین علیه السلام و قبور اصحابش را خراب کردند و ناپدید ساختند و آب بر آن جاری نمودند.
بعد از آنکه متوکّل به درک واصل شد، پسرش المنتصر به امارت رسید، او به فرزندان علی بن ابی طالب علیهما السلام اظهار محبت مینمود و مال و ثروت در میان آنان تقسیم می کرد، در دوران او بار دیگر قبرها به حالت اول درآمد. او دستور داد هیچ کس را از زیارت قبر ابی عبد الله علیه السلام مانع نشوند و در مقام عمران و آبادانی کربلا و ساختن قبر و مزار و حایر و حرم برآمد.
بنا و عمران و آبادی که به وسیله منتصر عباسی در کربلا فراهم آمده بود تا سال 273 ادامه داشت، تا آنکه در سال 273 ساختمان منتصری فرو ریخت، و حدود ده سال قبر شریف بدون سقف بود، تا آنکه در سال 283 محمد بن زید والی طبرستان در مقام تجدید بنا برآمد. او در ایام معتضد عباسی حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و حضرت سید الشهداء علیه السلام را پس از ویرانی ده ساله تعمیر نمود و اهتمام زیادی در استحکام حرم سید الشهداء نمود و قبّه ای بر قبر مطهر امام حسین علیه السلام قرار داد و در خارج قبه دو ایوان ساخت. ابتدای حکومت معتضد در سال 279 و انتهای آن در سال 289 بوده، پس تعمیر بنا به دستور محمد بن زید در اثنای این مدت بوده است.
پیوسته این جریان تخریب و تعمیر در طول تاریخ ادامه داشته است، گاهی به دست جنایتکاران و طاغیان این بیوت الهی تخریب می شده همان طور که ابرهه اراده کرد بیت شریف را با فیل های خود ویران نماید و خداوند با پرتاب سنگریزه ها نقشه آنان را نقش بر آب ساخت و همۀ آنان را چون کاه جویده شده قرار داد، آری لعنت خدا بر گروه ستمگران باد، این ایادی فروعی از آن اصل هستند ولی «خداوند اراده فرموده است که نور خود را کامل گرداند اگر چه خوش آیند مشرکان نباشد»، باطل همچون کف روی آب است که به زودی نابود می شود امّا حق همچون آب است که مردم از آن سود می برند و در زمین می ماند.